Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 9

121
sýsla; hann hafði aðsetur á Akureyri (Flugumýri). 5. Sveinn
Pálsson; nmdæmi hans varVestu r-Skaftafells-, Rangárvalhv,
Árness- og Vestmannaeyjasýsla; hann bjó í Vík í Mýrdal.
6. Brynjólfur Pótursson; hans umdæmi var Austur-Skafta-
fellssýsla og báðar Múlasýslurnar; hann bjó að Þorvaldsstöðum
í Suðtirmúlasýslu.
Þessi læknaskipun hélst longi óhreytt og læknunum fjölg-
aðí svo sem ekki. Um miðja öldina voru auk landlæknis
að eins 5 héraðslæknar en 1 praktiserandi læknir hafði
bæzt við.
Það má nærri þvi geta, að menn kveinuðu sáran undan
læknaleysinu, sém hér var allan fyrri part aldarinnar, og ein-
lægt voru menn því að senda stjórninni bænarskrár um að fá
bætt lír þörfinni, en stjórnin fór sér hægt, enda mun kostn-
aðaraukinn, sem fjölgun lækna hafði í för með sér, liafa verið
Þrándur í Götu hjá stjórninni; mun henni hafaþóttþað meira
en nóg, sem íslandi var miðlað úr ríkissjóði. Fáir fslendingar
stunduðu læknisfræði við háskólann og danskir læknar, sem
nokkuð dugðu, vildu ekki sækja hér um embætti, som hæði
voru mjög illa launuð og afar-örðug.
Sú eina breyting, sem varð á læknaskipun landsins fram
að 1865 var sú, að Vestmannaeyjasýsla var 1827 gerö að sér-
stöku læknisnmdæmi til bráðabyrgða og sérstakt læknisum-
dæmi gjört úr Húnavatns- og Skagafjarðarsýslum 1856.
Landlæknir Klog leiddi stjórninni fyrir sjónir 1806 að
brýna nauðsyn bæri til, að sérstakur læknir væri skipaður í
Vestmannaeyjum, því að það væri ómögulegt fyrir Svein lækni
Pálsson, sem var einn læknir á hinu afar-mikla svæði frá
Skeiðarársandi og vestur að Hellisheiði, að gegna læknisstörfum
út í Vestmannaeyjum. Ekki var stjórnin þeirrar skoðnnar.
Jón landlæknir Thorstensen fékk því loks framgengt, með
fulltingi stiptamtmanns, að kgs. úrsk. kom út 6.júlí 1827 um,
að Vestmannaeyjar skyldu fyrst um sinn til reynslu vera sér-
stakt læknisumdæmi; og árið eftir (1828) var þar skipaður
sérstakur læknir, danskur (Lund).
í Húnavatnssýslu hafði Jósep Skaftason sezt að sem