Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 19

l:si
trúai' að borða ekki þet.ta kjöt. fað er að næringargildi og
öllu eðli svipað nautgripakjöti og er engu óhoilarn, ef þrifa-
lega er með farið og tilreitt, on af húðarklárum er það stremb-
ið og hniss að fltunni svo mikill að óvönum býður við.
Af hvölum eru vóðvarnir tþvaatið) tiltöiulega lítið borðaðir.
Því svipar tii stórgripakjöts. Pað sern kallað ei „hvalur" er
oftast rengi eða spik, en það er unúirhúðin af dýrinu, rengið
af kviðnum, spikið annarstaðar af likamanum. l’að er mest-
megnis límvefui', en auk þoss meiri eða minni íita. Iteynslan
virðist sýna, að það sé ekki tormelt fæða, en ekki getur súr
hvalur veiið kraftmikill til næringar, svo mjög sein hann
bólgnar út í sýru.
Fuglakjöt er mjúkt og auðmelt, af flestum fuglum ungum,
að minsta kosti þar sem vöðvar safnast, svo sem á l>i ingu og
lærum; margir eru nálega algerlega fitulausir; svo er um rjúpuna,
en sundfuglar flestir eru foitir, með litulag undir skinninu, og
er oft þráabragð að þeirri fitu og hvorki munntöm nó holl
meltingunni. Alifuglar eru hér svo að segja engir, nema
hænsni. Kjöt af hænuungum er mjög auðmelt, og þola
sjúklingar það oft betur en kjöt af ferfættuin dýrum.
Kjöt af fiskum er mjög svo mismunandi. í öllu þvi er
töluvert af eggjahvítuefnum, fram undir það eins mikið og
kindakjöti (sjá töfluna), en auk þess er nokkur fita í holdi
margra fiska, t. d. heilagfiskis, hrognkelsa, la\a og ala. Fitu-
lausir fiskar, svo sem þurskur, ýsa og kolar eru einkar létt
fæða, en hinir töluvert tormeltari. Síld er mjög nærandi, með
miklum eggjahvítuefnum og töluverðri fitu, og er engan veginn
þungmelt.
í öllu kjöti eru það eggjahvítuefnin, som veita því aðal-
lega næringargildi. Fitunnar gætir miklu minna. Eins og sjá
má á töflu þeirri, sem hér fer á eflir, er venjulega nokkru
minna af eggjahvítuefnum í feitu kjöti en í mögru.
í kjöti ferfættra dýra og fugla eru 15 — 23 af hundr-
aði hverju eggjahvítuefni, en 13—20 í fiskakiöti. Þetta
er enginn sérlegur munur, miklu minni en vænia inætti eftir
verði á flestum fisktegundum í samanburði við landdýra. I’að