Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 25

Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 25
137 vatnið hitnar meira storkna þau, og þau oru einmitt froðan sem sumar eldakonur fleyta ofan af. Þegar súpan er borðuð með gerir þetta minna til, þvi að það, sem úr kjötinu fer, lendir í súpunni. Um leið og ég minnist á kjötsúpu, verð ég að drepa á eina hjátrú. Fólk heldur alment, að súpan, seyðið, af kjöti sé nærandi, og talar um „kraftsúpu", en þetta er mis- skilningur. Pess konar stipur eru tærar, því að síað er á burt einmítt það litla af næringarefnum, sem leysist úr kjötinu. Það sem þær draga i sig úr kjötinu er alls ekki nærandi, en það er hressandi og fjörgandi, og svipar að þvi leyti til kaffis. Kæfa er ein sú tegund íslenzkra matvæla, sem íróðlegt væri að vita um efnasamsetning á, en því er ekki að heilsa, enda er hún auðvitað misjöfn eftir t-ilbúningi, misfeit, soðkæfa o. s. frv., en það er eflaust tieppileg matarsamsetning, som hefir bæði þann kost að vera smásöxuð og þess vegna engin tannraun, og geymist hinsvegar sæmilega vel og gerir breytingu frá hinum tilbreytingalitla íslenzka vetrarmat. Áður en ég skil við kjötið, skal þess getið, að viðast i stórbæjum þykir það svo miklu skifta að ekki sé haft á boð- stólum slæmt kjöt, að þar er af hálfu hins opinbora haft eftirlit með þvi, og hver og einn fær ekki að bauka sér sem slátrari, heldur verður að gera það í samoiginlegum opinberum slátrunarhúsum, þar sem tiygging fæst, fyrir þvi, að þrifaloga sé gengið frá öllu. Hér þekkist ekkert slíkt, enda eru menn ekki sérlega vandir að kjóti, að minsta kosti til sveita og éta jafnt kjöt af sjálfdauðum dýrum sem slátruðum. Auðvitað er hættulaust að éta kjöt af dýrum sem Itafa farist voveiflega, en verið heilbrigð. Öðru máli er að gegna um ýmsa sjúk- dóma; margir þeirra geta gert, kjötið hættulega fæðu, sem alls ekki má neyta. Svo er t. d. um miltisbrand og fleiri. Margir hafa hér þann sið að borða kjöt af kindum, sem hafa haft bráðapest., svo framarlega sem ráðrúm hefir fengist ti) að slátra þeim, annars ekki. Revnslan virðist hafa sýnt hér að þetta sé ekki hættulegt. Hitt ætti alls ekki að viðgaiigast
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eir
https://timarit.is/publication/36

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.