Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 43

155
gefandi peningar fyrir, — fyrir þá sem hafa efni á því. Kn
hér á landi er kaffleyðsla svo mikil, að það má eflaust segja,
að töluvert af henni sé óhóf. Eftir skýrslum, fluttust inn í
landið árið 1898, alls 483264 pd., eða að moðaltali flVs P1' *
hvert mansbam.
Nú er ólíku saman að jafna moð sveitafólk og þurrabúð-
arfólk. Sveitafólk hefir flest nóg af mjólk, og þeim or okki
þörf á miklu kaffi, en öðru máli er að gogna, þar sem menn
hafa ekki aðra hoita. drykki en kaffi; on monn verða aðeins
að muna, að kaffið hefir ekkert næringargildi, getur ekki komið
í stað fæðu, þótt það um stund slökkvi svengdartilfinningnna.
Hér í Reykjavík er það svo, hvernig sem annarsstaðar kann
að vera, að menn gleyma þessu. F'átæklingarnir lifa á kaffi
og brauði. Og þótt hór séu þurrabúðarmenn flestir, þá má
á flestum Hmum árs fá mjólk; og þótt hún sé dýr, má þó
fá svo að nokkru nemi til næringar fyrir eitthvað af því kaffi,
sem drukkið er, og enga næringu veitir. F.n það er líklega
hér eins og annarsstaðar: fátæklingar eyða tiltölulega meira
fyrir munaðarvöru en aðrir. Það_ er ekki kastandi þungum
steini á þá, þótt þeir veiti sér hressingu, síst. hressingu, sem
að jafnaði er ekki saknæmari en kaffið, en þá er óheppilega
að verið, ef næringin minkar að sama skapi og munaðar-
varan vex.
Það mega íslendingar eiga, þeir kunna vel til þess að
búa til kaffi. Það finnur hver sá, sem heflr átt því mótlæti
að mæta, að drekka kaffi á Englandi og víðar i veröldinni.
Og samt ausa þeir út,peningum fyrir „kaffibæt.i", „Exportkaffl*
og hvað það nú heitir altsaman, seiri hvorki hefir næringar-
gildi né hressandi áhrif, heldur þann kost einn, ef kost, skal
kalla, að gera kaffið dálitið dekkra, svo það sýnist sterkara
en það er.
Þeini vöru verður engin bót mælt, að róttu lagi, og það
ér hörmung, að vita. að síðustu árin (1K97 og 1898) var flutt
inn í landið fyrir 110—120 þúsundir króna af kaffirót,
hvort árið, og að pundatölu fullur helmingur á móts við
kaffið.