Eir - 01.07.1900, Qupperneq 67

179
urinn hefir haft hönd á, eða komið hefir við hann. Allir aðrir
en sá, er sjúklingsins gætir, skulu varast að koma nærri rúmi
hans, eða hafa hönd á nokkru því, er frá sjúklingnum or
borið.
Menn geta ekki barið þvi við, að slik varúð, sem hér er
nefnd, kosti of mikið. Hún kostar aðgæzlu — en engin pen-
ingaútlát. Og þó geta þessar auðveldu varnir margsinnis
hamlað þvi, að næmur sjúkdómur'ft. d. taugaveiki) taki einn
af öðrum á heimilinu.
Ef svo er húsum háttað, að til eru floiri on eitt íbúðar-
herbergi á heimilinu, t. d. afþiljað stafgólf inst í baðstofn, eða
þiljuð stofa annað hvort undir baðstofulofti eða í framhúsi, þá
er langráðlegast að ílytja sjúkiinginn og rúmföt hans öll i af-
húsið, ef þar er ekki mjög kalt, láta hann iiggja þar og hafa
einhvern hjá honum til þess að hjúkra honum; sá skal ongin
önnur verk vinna, ef þess er kostur, og skal þá fara að öllu
sem nú segir:
Sjúklingur sótlkvíaður í sérstöku herbergi.
1) í herberginu skula vera 2 rúm, annað handa sjúklingn-
um, hitt handa þeim, er hjúkrar honum. Þar skal vera tré-
borð og 1 eða 2 tréstólar eða bekkir, en engin önnur stofu-
gögn; áður en sjúklingurinn fer í herbergið eða strax í byrjun
legunnar, ef hann býr í því, skal bera út úr því alt, sem þar
þarf ekki að vera, dúkklædda stóla, legubekki, gólfdúka, skápa,
kistur, föt, bækur o. s. frv. Gluggi skal vera á hjörum.
2) Ef heimilismenn vita eða grunar hver sóttin er, og er
þeim kunnugt að þá sótt taka menn sjaldan eða aldrei oftar
en einu sinni (sbr. bls. 93), þá er sjálfsagt, ef þess er kostur,
að láta einhverja þá manneskju hjúkra sjúklingnum, sem haft
befir áður þá sömu sótt.
3) Nú er einhver fenginn til þess að gegna hjúkrunar-
störfum, og skal hann vera inni hjá sjúklingnum dag og nótt
og aldrei ganga út úr sóttarherberginu, og aðrir heimilismenn
aldrei inn í það. Hann skal sjálfum sér til varnar gæta alls
þess, er að íraman er sagt um sóttkvíun sjúklínga í rúmi sínu.