Skírnir - 01.01.1846, Síða 16

sé pessTegna ekki til g<S8s að gera, en rerði ann-
arstaðar að fá ser eitthvað til starfs og athafnar.
Væri það ekki hverjura einum anðsætt, að norður-
álfubúar eiga rnikið eptir óunnið af {>ví æthinar-
verki, sem sagan eflanst hefír látið koraa 1 þeirra
hlut; bæri ekki trúarþræturnar, og óánægja heilla
þjóða og einstakra manna með stjórnarástand land-
anna og felagslíf, það með sér, að margt stendur
enn til umbóta í mörgum greinum, þá yrðu menn
einatt afc hugsa, að Evrópu dagnr væri senn að
kvöldi kominu, og önnur heimsálfa ætti nú [>á og
þegar að fara að taka að ser heimscrfíðið og sögu-
ráðin. Sá maður, sem einna skygnastur heflr
verið bæði í þeim efnum og mörgum öðrum, Na-
póleon Frakkakeisari, let sér ástundiim um mnnn
fara: afc einsog saga heimsins væri komin austan-
afc, eins inundi húu líka, áður enn lyki, sniia við
aptur austur á bógin; að mannkynið mundi hni'ga
að vöggu sinni og flnna þar þá gröf, sem þvi er
ætluð; þvi þóktist haun hafa tekist á hendur her-
ferðina til Egyptalands, þvi kvaðst hann hafl háð
orrustuna hjá stciiistritunum, og fyrir þá sök sagði
hann hershöfðíngja Kleber fallinn vera. Hvafc á
maður afc hugsa? hvernin fór Rómverjum í forn-
öld? var ekki upphaflð svo, afc þeir herjuðu víða
um lönd, og lögðu þjóðir og riki undir sig; yfir-
buguðu þeir ekki tvær heimsálfur og kendu þeir
þó ekki að lokunum hinum yflrunnu að verfca sig-
urvegarar? eða komu þeir ekki sumir austan afc,
austan af Asia, þeir sem kollvörpufcu Kómavcldi,
Partar og Ilúnar, Vandaiar og Gautar? — En þó nú
svo sé, sem eg fyrir raitt leiti raunar held, að ein-