Skírnir - 01.01.1846, Side 46

baki, og sást þará, ab þeir voru frá horfuir, þegar
skothríðin hófst. Nú urðu Saxar uppvægir, seri-
lagi sökum fiess, a& herflokkur en ekki borgara-
li& væri látið skjóta borgarmenn niður. Stúdentar
og búandi nieiin í staðnuin tóku [iað vopna, sem
fyrst varb fyrir, svosem knifa, rýtinga, byssur,
kylfur, broddstafl og annað |n ímnlíkt og óðu gegn-
ura borgina um nóttina með ópi og liávaða. En
konúugsbróðir fór uæsta dags inorguu burt úr
borginni ekki beinustu leib. Yflrvöldum borgar-
innar varð næst fyrir að lofa öllu fögru, biðja
stúdenta og borgaraliðið að sjá um, að fribur væri
haldinu i borginni, og þeir, sem fallið höfðu af
borgurum, voru jarbsettir veglega og meb miklum
tilkostuabi á opinberau kostnað. Var nú af kon-
úngs hendi sett uefud mauna, sem ranusaka skyldi
, málið, straíiá seka, en sýknum endurgjald veita
fyrir ójöfnub [)ann, sem [ieir kynni ab liafa orðið
fyrir. En í stað [»ess var af stjórnarinnar hálfu
ekkert gjört, nema öllura harblega hegnt, sem sekir
voru álitnir. Sendimöniium borgarmanna í Leip-
zig, sem til Dresdenar voru sendir til konúngs,
til [>ess að beiðast rfcttlætis af houum, svaraði
liauii reiðuglega: máluin væri um of hallað á bróð-
ur sinn, bað hanu [iá gjæta skyldu sinnar og
brydda eigi á óeyrðum ; því [»á muudi ver fara.
Sendi siðan skotliðsflokk til Leipzigar, baniiaði
borgarmönuum að lialda sainkomur sín á milli,
blöðunum að rita um upplilanpið og let fyrir-
lestra við Iiáskólana hætta fjórum vikum fyrr enn
vant var, svo stúdentar gjæti farib, hver til siniia
heimkyuua, meðan á raunsókuum málsins stæði.