Skírnir - 01.01.1846, Qupperneq 72

74
fram eitt frurnvarp, sem mestur var gaumiir gefiim
og var |iaS efui þess: að [líiigmenii skuli vera 250
alls, 50 af eðalmöiiiium, 50 af prestum, 50 af borg-
urtim, 50 af baeudum og 50 af embaittismönuuiu og
jarðeigendum, sem ekki eigi i neinn af þeim flokk-
nm, sem [iegar voru taldir. Af liverjum 50 skuli
lielmingur vera eldri menn, lielmíngur ýngri og
skuli allur [liiigheimur [ivi eptír aldursraiini skipt-
ast i tvo flokka. jiókti þessi skipan vera hin
besta, sérilagi sökmn þess hvað jafnt kæmi niður
á alla i hverri stfctt sem væri, og á Iiverjum aldri
sem væri. Sviakonúngur ferðaðist til Moregs árið
sem leifc, og var lioiium hvervetna vel fagnað;
beiddi störþingið liann meðal annars uin að láta
kórónast sem fyrst; voru Svíar áður búnir að
beiðast hins sama; finnst það á, að Norðmeun
vilja i engu standa á baki Svium, og erti þeir
stundum of. litiimótlegir i þesskonar tilraunum.
A stórþinginu hefir þab hellst borið til tiðinda afc
veitt var trúarfrelsi nær þvi öllum trúarflokkum,
sem ekki eru með öllu höfuðsöfnuðinum samtrúa,
að jesúmönnum einum alveg undanskildum. Illutu
Norðmeun fyrir þetta mikib lof af sumum öðrum
þjóbum, serílagi þýskum, sem lengi hafa mátt
finna til þess, að kristilegt umburðarlyndi hefir
á siðustu tiðum ekki ætíð verið við liaft. Serí-
lagi voru Norðmenn lofaðir fyrir það að þeir hefði
jafnve! lejft katólskum opinbert tibahald, að aia
mætti upp börn þeirra hjóna sein mismunandi
trúar væri, í hvorri kristilegri trú sem vildi, að
katólskir mætti vígja hjón , væri ekki skyldir að
gjalda prótestanta prestum prestsgjald o. s. fr. —