Skírnir - 01.01.1846, Síða 82

f>ó hefir einmitt þessi kr/ngumstæSa, a$ allir
Pólenar eiga ekki undir sömu kjörum, og aö
sumir þeirra hafa lítið umkvörtunarefni, eptir því
sem gjöra er, orðiS til þess, að allir Pólenar liafa
heldur ekki getað orðið á eitt sáttir, því ef vel
hefði átt að fara , þá var áríðandi, að allir, sem
Pólenar máttu heita, hefði risið upp i einu hljóði
fyrir þjóðerni sitt og sameginlegt föfcurland, hvert
sem einn parturinn lá undir Rússland, annar undir
Austurríki o. s. fr. eður eigi. Til þess heffei þeir
ekkert tillit átt að hafa, og þá hefði líka upp-
reisnin, einsog sumir vildu halda, verið alstav-
nesks (panslavonisch) eðlis □: þá hefði það verið
ein þjóð, heilt þjóðsamband, sem frelsa vildi
þjóðerni sitt, en ekki eitt, tvö eða þrjú lieröð,
sem ná vildu meira frelsi.
Einsog'nú allir voru ekki á eitt sáttir í þessu
efni, eins bar þeim líka ámilli með tillili til þeirrar
stjórnarlöguuar, sem þeir vildu koma á 1 landinu.
Sumir vildu hafa fristjórn , en ámóti þvi var að-
allinn, sem er fjölmennur og voldugur á Póiena-
landi. Aðrir vildu hafa einvaldsstjórn, en það
líkaði ekki prussnesku Pólenum, sem þóktust geta
vænt takmarkaðs einveidis af hendi Prussa sjálfra.
Takmarkaða einvaldsstjórn sáu loksins sjálfir for-
sprakkar stjórnarbiltingarinnar að ekki væri gjör-
andi að setja, því til þess væri ýmsir Póienar
ekki nógu mentaðir, serilagi innbúar rússneska
Pólenalands , sem eru orðnir þrælkuninni vanir.
Af öllu þessu má sjá að eigi var sú eining
og samhald á milli Pólena sjálfra, sem nauðsyn-
ieg er ef stór fyrirtæki eiga að hafa heppiieg