Andvari - 01.01.1983, Blaðsíða 59

ANDVARI
,ÁÐUR MANSTU UNNI EG MEY'
57
Ei skalt gráta Ástrídur!
ei skalt tárast lengur,
skipið burtu skjótt líður,
skúm að brjóstum gengur.
Og síðar segir svo í kvæðinu:
Betra á sá, er burtu fer
og báran svala flytur,
heldur en sá, sem eftir er
og með trega situr.23
En nú var komið að því að þreyta annað lærdómspróf. Gísli og Jónas Guð-
mundsson þreyttu það saman og gekk misjafnlega, að því er Brynjólfur Péturs-
son skrifaði Grími Thomsen, því að Jónas fékk ágætiseinkunn, en Gísli aðra
einkunn í aðaleinkunn.2'1 Að prófinu loknu hóf Gísli laganám, en hann virðist
fljótlega hafa orðið leiður á þeirri ,,lærdómssundurhlutan“ eins og fram kem-
ur í því, sem hann kvað til Konráðs Gíslasonar á sama árinu: Leiður er eg
á lögum -,25 Dagbók í Höfn ber því einnig órækt vitni, að hann sló í meira
lagi slöku við námið.
Þessi tíðindi vöktu lítinn fögnuð heima í Laugarnesi. Helgi biskup skrifaði
Brynjólfi Snorrasyni, frænda Gísla, en á bréfi biskupsins er að sjá, að Brynjólfur
hafi skrifað honum og reynt að bera blak af Gísla, en biskup er á öðru máli og
segir t. a. m. í bréfinu, sem er dagsett 22. október 1846: „Gísli hefur sýnt
ófyrirgefanlfegan] trassaskap, því menn vita, að hann gat, ef hann vildi, hann
hafði og margt er mátti hvetja hann til að leita, þó ei væri annars en, eins og
þér segið, góðrar afspurnar. - Móður sinni og öllum, sem vilja honum vel, hefur
hann, sogott sem vísvitandi, gjört mikla hjartasorg.
Drottinn veit, hvað nærri eg tók mér að skrifa Gísla, eins og eg gjöri,
hann og máske fleiri finna það hart - en nú er mér full alvara, og engi maður
fær mig ofan af því, sem er mín föst sannfæring - hann ræður nú, hvört hann
tnetur nokkurs orð mín, og eftir því mun eg ráða, hvað eg gjöri - eg er í
þessu efni í engum vafa við sjálfan mig. -
Gerið so vel og brennið þetta, þá lesið hafið og Iátið engan sjá. - Mér
er kært til yðar, get so ei dulið huga minn, eður breitt yfir það, að eg er í illu
skapi. -<t2G
Af bréfinu er ljóst, að biskupinn hefir sagt Gísla til syndanna og það hefir
verið lítil gleði í Laugarnesi yfir frammistöðu hans við prófborðið.
Það hefir tæpast verið fagnaðarauki fyrir Gísla að fá bréf biskups, og 20.
nóvember yrkir hann eftir að hafa lesið bréf frá Ástríði: