Menntamál - 01.04.1962, Síða 81

MENNTAMÁL
71
eina kennslustund við viss verkefni, og að þeir fái að
gera það með frjálsum hætti.
Sé það kennarinn, sem tendrar neistann, velur hann
auðvitað létt verkefni, sem nemendurnir geta unnið að
sjálfir og ekki valda þeim neinum sérstökum erfiðleik-
um. Þeir geta t. d. haldið áfram með eitthvert verk, sem
þeir hafa áður unnið að. í þriðja bekk, þar sem kennt
er um steinöldina, geta þeir fengið að móta vopn og
verkfæri, bústaði, báta (eintrjáninga) o. fl. í efri bekkj-
um er hægt að bjóða þeim lesbækur og hentugt auka-
lesefni, sem hefur að geyma nánari upplýsingar um það,
sem kennarinn hefur nýlega talað um og vakið hefur hjá
þeim áhuga. Það geta verið æviágrip þekktra, sögulegra
persóna, nánari skilgreining á merkum viðburðum, frá-
sagnir af dýrum, ferðasögur, lýsingar af löndum og þjóð-
um, eða þá eitthvað annað, sem vekur áhuga nemend-
anna, svo að þeir verði ákafir í að fá að byrja að starfa.
Það, sem kennarinn stefnir að, er að æfa nemendurna
í sjálfstjórn. Allt, sem þarf til þess að starfið geti hafizt,
er að finna í skólastofunni í byrjun kennslustundarinn-
ar: Leir, pappír og pappi (ýmsar tegundir), bækur, kort,
myndir, ýmis tæki o. fl.
Kennarinn tilkynnir, að hann sé önnum kafinn við
annað starf, og að nemedurnir verði að sjá um sig sjálf-
ir. Það er kannske rétt að benda á, að þannig fer ekki
fram hið skipulagða, verklega flokkastarf, en það getur
verið hentugt að byrja þannig af ástæðum, sem við skul-
um strax gera grein fyrir. Við snúum þá aftur að
kennslustofunni. Kennarinn sezt niður afsíðis, þar sem
hann getur fylgzt vel með öllu og skrifað hjá sér það,
sem gerist.
Sennilega þjóta allir af stað samtímis, til þess að ná
í eins mikið og unnt er af því, sem hugurinn helzt girn-
ist. Það verður þröng á þingi, já, kannske hrindingar,
hróp og köll. Ástandið er óþægilegt. Ef nemendurnir