Menntamál - 01.12.1964, Side 67

menntamál
209
GUNNAR M. MAGNÚSS:
Bréf til Kína-lands.
Reykjavík, 31. október 1964.
Æruverði Líú Fan Sí!
Chung-kúó.
Friður sé með yður, með húsi yðar, l jölskyldu og ætt-
mennum í Miðríkinu — Chung-kúó.
Það er sökum þess, að mér undirskrifuðiun er nokkur
vandi á höndum, að ég dirfist Jiess að senda yður bréflega bón
niína, sem ég lotningarfyllst mun hér lram bera.
Ég vil fyrst kynna yður Jrau deili á mér, að ég cr sonur
lítillar þjóðar, sem heiðnir guðir völdn Jrað hlutskipti að
byggja eina klettaey snækrýnda við heimsskaut norður í því
mikla úthafi, er Atlantshaf nefnist. Þjóð mín snerist til
kristinnar trúar og hefur um aldaraðir ástundað að Jrekkja
speki og að þekkja flónsku og heimsku. En það stendur í
trúarbók vorri, „að mikilli speki er samfara mikil gremja,
og sá, sem eykur þekkingu sína, eykur kvöl sína.“ — Það
hefur þó verið þjóð minni lofleg árátta að auka þannig
kvöl sína.
Vér, byggjarar þessarar klettaeyjar, höfum stundað bók-
vísi og lærum af bókum í skólum. í landafræðinni minni,
sem ég las á barnsaldri, var sagt frá Kína-landi. Það land
var svo langt í burtu, að flest varð að ævintýrum í sam-
bandi við Jrað. Nú segja sumir landar mínir, að Kína-land
sé ekki til. En ég trúi því ekki. Ég held, að Kína-land sé
ennþá til. Ég held, að ekki sé hægt að afmá Kína-land af jörð-
inni, nema stórskaði hlytist af fyrir mannkyn allt. Og mig
hryllir við Jrví ginnungagapi í hnött vorn, ef satt reyndist, að
þetta stykki af jarðarkringlunni væri horfið og ekkert kom-
ið í staðinn.
14