Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 34
A vegum
Steingríms
E£tir
Guðmund G. Hagalín
Síðla vors 1958 kom ég að Arnarstapa á Snæfellsnesi í góðu
og björtu veðri. Við vorum mörg saman, starí'sfólk eins og sama
vinnustaðar og nokkrir aðstandendur þess. Á vinnustað okkar ríkir
glaður og góður félagsandi, og öll vorurn við staðráðin í að fylgjaSt:
ávallt að, sjá öll allt, sem skoða skyldi.
Arnarstapi var fyrir frani ákveðinn næturstaður, en enn var ekki
komið nema að náttmálum, og þótti því lilýða að vera um stund a
ferli, en livað skyldi aðhafzt, hvert farið? Það varð að ráði að skoða
ekki umhverfi Arnarstapa fyrr en með morgni, en fara nri í fja^j
göngu, skoða hraunhelli einn mikinn og sérkennilegan, sem hafði
getið sér frægðarorð lijá sumu af samferðafólki mínu.
En ég var ekki vel hress, og þegar ég stóð þarna fyrir dyrum uti>
og sjálft vorkvöldið kom til mín með anganbikar grasa og hvannar,
■sjávar og þara og hvíslaði: drekktu, drekktu — og ég drakk, var
■eins og á mig rynni sætleg víma, sem heillaði mig til einveru með
náttúru staðarins. Svo sagði ég þá samferðafólkinu eins og satt var>
að ég væri dálítið þreyttur og ekki alls kostar hress og héldi, að eg
hefði ekki gott af að ganga langt — og það á brekkuna.
Fólkið fór svo sína leið, og ég horfði á eftir því, unz það hvarf
upp af hæðinni, dreifður hópur skrafandi karla og kvenna. Hvað
það var tindilfætt og vorlegt, fallinn af því allur settleiki borg-
i