Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 84

72
EIMREIÐIN
koparhnöppum, sungu á annárlegri
velsku fyrir sjómennina, sem voru
að leggja út á hafið. Afi var ekki
við morgunverðarborðið. Hann
hafði farið snemma á fætur. Ég
gekk um tún og engi með nýja
teygjubyssu og skaut á eftir mávun-
um og blákrákunum, sem voru
uppi í trjánum við prestssetrið.
Hlýr andvari frá sumarstöðvum
veðursins sveif í loftinu. Dalalæð-
an var farin að lyfta sér og umlukti
nú trjákrónurnar og huldi hina
hávaðasömu fugla. 1 mistrinu og
vindblænum flugu steinvölurnar
mínar léttilega um loftið eins og
högl um veröll, sem stendur á
höfði. Morgunninn leið án þess að
nokkur fugl félli.
Ég braut teygjubyssuna mína og
sneri lieim til hádegisverðar og
gekk í gegnum aldingarð prestsset-
ursins. Afi hafði sagt mér, að prest-
urinn hafi eitt sinn keypt þrjár
endur á markaðnum í Carmarthen
og gert þeim tjörn í miðjum garð-
inum, en þær vögguðu að ræsinu
undir tröppunum, sem voru að
molna í sundur, og syntu og görg-
uðu þar. Þegar ég hafði gengið
endilangan stiginn, er liggur eftir
garðinum, leit ég í gegnum gat á
limgerðinu og sá, að presturinn
liafði gert göng í gegnum steina-
hæðina milli tjarnarinnar og ræsis-
ins og síðan sett upp skilti, sem á
,-stóð: „Þessa leið til tjarnarinnar."
Endurnar syntu ennþá undir
tröppunum.
Afi var ekki heima. Ég fór i'it í
aldingarðinn, en afi var þá ekki
nð horfa á ávaxtatrén. Ég kallaði
til manns, sem stóð í miðjurn akr-
inum fyrir handan limgerðið og
hallaði sér fram á skóflu sína. „Hef-
urðu séð liann afa minn í morgun?“
Hann var tekinn til við að moka
og svaraði yfir öxl sér: Ég sá hann
í fína vestinu sínu.“
Griff rakari bjó í næsta liúsi. Ég
kallaði til hans inn um opnar dyrn-
ar: „Herra Griff, hefur þú séð hann
afa minn?“
Rakarinn kom út á skyrtunni.
Ég sagði: „Hann hefur klæðzt
bezta vestinu sínu.“ Ég vissi ekki,
hvort þetta skipti miklu máli, en
afi fór ekki í vestið sitt nema a
nóttunni.
„Hefur afi farið til Llansteph-
an?“ spurði herra Griff nreð
áhyggjuhreim í röddinni.
„Við fórum þangað í gær í lid'
um lystivagni,“ svaraði ég.
Hann flýtti sér inn aftur, og ég
heyrði liann tala á velsku, og hann
kom brátt út á nýjan leik í hvíta
jakkanum sínum og hafði skæt-
röndóttan göngustaf í liendi. Hann
tók að stika niður eftir þorpsgöt-
unni, og ég trítlaði við hlið hans.
Þegar við stönzuðum hjá vinnu-
stofu skraddarans, hrópaði hann:
,.Dan!“ og Dan skraddari steig nið-
ur úr gluggakistu sinni, þar sem
hann sat eins og inlverskur prestur,
nema livað hann hafði liarðan hatt
á höfði. „Dai Thomas er kominn í
vestið sitt,“ sagði herra Griff, »°S
hann er búinn að fara til Llan-
stephan."
Og áður en Dan skraddari hafði
fundið frakkann sinn var herra
Griff farinn að stika áfram niður