Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 86

74
EIMREIÐIN
miðjan dag,“ sagði hann í hörku-
róm, „í bezta vestinu þínu og með
gamla hattinn þinn á höfðinu?"
Afi svaraði þessu engu, heldur
hallaði liöfðinu í vindinn, sem
lagði upp eftir ánni, svo að skegg
hans blakti og dansaði í golunni
eins og hann væri að tala, og virti
fyrir sér mennina með litlu skinn-
bátana, sem hreyfðust eins og
skjaldbökur eftir ströndinni.
Herra Griff lióf rakarastaf sinn á
loft. ,,Og hvert lieldurðu, að þú
sért að fara,“ sagði hann, „nreð
gömlu, svörtu töskuna þína?“
Afi sagði: „Ég er að fara til
Llangadock til þess að láta jarða
mig.“ Og hann sá litlu skinnbátana
renna mjúklega út í vatnið, og
mávarnir kvörtuðu sáran alveg eins
og herra Price:
„En þú ert ekki dáinn ennþá,
Dai Thomas."
Andartak íhugaði afi þetta og
sagði síðan: „Það er ekkert vit í því
að liggja dauður í Llansteplian.
I>að fer vel um mann í jörðinni
hjá I .langadock; þar getur maður
hreyft fæturna án þess að þeir lendi
úti í sjó.“
Nágrannar lians íærðu sig nær
lionum. Sögðu síðan: „Þú ert ekki
dáinn ennþá, lierra Tliomas."
„Hvernig er þá liægt að jarða
þig?“
„Það ætlar enginn að jarða þig
í Llanstephan."
„Komdu heim, herra Thomas.'
„Það verður sterkur bjór með
teinu í dag.“
„Og kökur.“
En afi stóð sem fastast á brúnni
og hélt þétt utan um töskuna sína
og leit út á rennandi ána og upp
í himinninn eins og spámaður, sem
ekki er í neinum vafa.