Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 58

46
EIMREIÐIN
inn við að láta troða í hann lær-
dórni. Um haustið var hann send-
ur í héraðsskóla, og átti að Ijúka
þar því prófi, sem honum hafði
ekki auðnazt að Ijúka í borginni.
En pilturinn var sendur heim
aftur um miðjan vetur. Ég fékk
aldrei fulla vitneskju um ástæð-
urnar, en ein var sú, að hann hafði
stolizt á næturþeli út í vélarhús
og farið að fikta eitthvað við ljósa-
vél skólans, sem var í einhverju
ólagi. Tókst þá svo illa til, að vélin
skemmdist verulega, og var skólinn
ljóslaus nokkurn tíma.
Svo missti ég sjónar á honum um
alllangt skeið.
Þá var það, að ég mætti Kalla
Péturs, sessunaut hans, á götu. Kalli
var í Menntaskólanum, stór og
myndarlegur piltur. Við tókum tal
saman, og ég spurði hann, hvort
hann hefði haft nokkrar spurnir
af sínum gamla sessunaut.
— Og það held ég, svaraði hann,
— og það svo um munar. Sástu ekki
blöðin í fyrradag?
— Var eitthvað getið um hann
þar?
— Já. Að vísu var nafnið hans
ekki nefnt þar. Það var hann, sem
lögreglan elti upp í Mosfellssveit á
miðvikudagsnóttina. Hann var á
stolnum bíl og keyrði hann í klessu.
— Hvað? Hann Nonni?
— Já, hann Nonni. En það sem
meira er: Þetta er í sjötta sinn, sem
bílþjófnaður sannast á hann. Einu
sinni stal hann bílnum hans pabba
síns og stórskemdi hann. Og svo er
hann réttindalaus ofan á allt saman,
því að karlinn vill ekki leyfa hon-
um að læra á bíl. Hann segir að
liann eigi að komast í Menntaskól-
ann fyrst, ha!
— Faðir lians er þó ekki að reyna
að troða í hann lærdómi ennþá?
— Jú, eitthvað. Það er einhver
gamall prestur að kenna honuin
heima, og svo er magister Glúm-
ur að troða í hann ensku, því að
það á víst að senda hann í einhvern
voða strangan skóla í Englandi.
Nú liðu enn nokkrir mánuðir, og
þá bárust enn fréttir af þessum
gamla nemanda mínum, og þær
ósmáar, enda voru þær rækilega
sagðar í öllum blöðum.
Hann hafði brotizt inn í eina
af verzlunum föður síns, verzlun,
sem seldi meðal annars varahluti 1
bifreiðar. Þar hafði hann tekið ein-
hverja smáhluti og verkfærakassa.
En svo hafði hann, með furðulegri
lagni, opnað læstan peningaskáp
og tekið þaðan tólf þúsund krónur
í peningum. Húsvörðurinn varð
þjófsins var og reyndi að stöðva
hann, og lyktaði þeirri viðureign
með því, að húsvörðurinn, sem var
roskinn maður, féll niður stiga og
fótbrotnaði, en hafði áður náð að
gera lögreglunni aðvart. Nonm
hafði komið í stolnum bíl og ók nu
burt á fleygiferð með lögreglubíl-
inn á hælum sér. Vestur á Bræðra-
borgarstíg ók hann aftan á bíl, sem
þar stóð, og við þann árekstut
skemmdist vagninn, sem hann var
á, svo mikið að hann varð óökufær-
Með því að skjótast gegnum húsa-
sund og yfir girðingar tókst honum
að komast undan og yfir í aðra götu
og klófesta þar mannlausa vörubif-