Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 51
EIMREIÐIN
39
~ Mundirðu vilja vinna á véla-
Verkstæði? spurði ég.
Fyrst varð honum hverft við, en
svo breiddist bjart bros yfir and-
litið.
" Mig langar ekki til neins eins
°g þessa, sagði hann. — En ... og
það syrti aftur að í svip lians. —
k-g fæ Jrað aldrei. Pabbi mundi
aldrei leyfa mér það.
£g fékk hann til að lofa því að
hætta reiðhjólaviðgerðunum með-
an hann væri í skólanum.
kinn nóvenrberdag var ég á
heimleið úr skólanum með Jrunga
°g úttroðna stílatösku. Það var
éljaveður og krapasamt á götun-
lIrn; bílarnir sendu mórauðar aur-
8usur í allar áttir.
Allt í einu kom bifreið að baki
mér og stanzaði rétt við hliðina á
uiér. Ég hörfaði undan, því að ég
Var vanari illu en góðu af bifreið-
Um í umferðinni.
Framhurðin á bílnum var opnuð
°g út steig blátt vindlareykský.
^etta var forstjórinn, óvenjulega
þægilegur í viðmóti.
Eruð Jjér ekki að fara sömu
leið? Viljið þér ekki sitja í?
Ég
sá ekki ástæðu til að neita
sv° góðu boði og settist við hlið
i°rstjórans í blautum frakka og
íoruguni skóhlífum. Inni í bílnum
Var hlvtt og notalegt og sætin mjúk
°S þægileg.
Forstjórinn kom strax að efninu:
— Hvernig gengur stráknum í
skólanum?
k-g sá heldur enga ástæðu til að
<lraga hann á svarinu:
- Illa.
~~ Hvernig stendur á Jjví?
— Hann hefur litla getu og hæfi-
leika til bóknáms.
Allur Jjægilegur svipur var nú
rokinn af lorstjóranum. Hann tók
fast um stýrið og jók liraðann.
— Það er lygi! hreytti hann út
úr sér. — Þetta er bara linka í
stráknum og helvítis skussaskapur
og slóðaháttur í kennurunum. Ég
veit ekki til hvers andskotans er
verið að borga ykkur stórfé í laun,
ef þið getið ekki troðið nógu mikl-
um lærdómi í einn strák fyrir
mann. Ég hélt að Jjað væri ekki of-
verkið ykkar. Það yrði líklega lítið
úr ykkur, ef þið ættuð að stjórna
milljónafyrirtæki eins og ég geri!
— Það er satt, forstjóri, svaraði
ég. — Við kennararæflarnir, velt-
um ekki milljónum, en við höfum
Jjað lianda á milli, sem meira er
um vert: mannssálir.
Hann hnussaði fyrirlitlega og
anzaði ekki svona vitleysu og til-
finningasemi.
— Strákurinn skal læra, hélt
liann áfram. — Það er óhjákvæmi-
legt vegna firmans. Firma, sem rek-
ið er með nútíma sniði, þarfnast
framkvæmdastjóra, senr er lærður,
háskólagenginn. Og firmað Jjarf í
rauninni nú Jjegar að fá starfs-
mann, sem er lögfræðingur eða liag-
fræðingur.
Ég fann mig engan mann til að
ræða við hann um Jjarfir firmans.
Við ókum stundarkorn Jjegjandi.
Svo sagði liann:
— Það er bezt að þér komið
heim með mér snöggvast. Við get-
ur Jjá talað nokkur orð við strák-
inn saman og stappað í hann stál-
inu.