Morgunn - 01.06.1948, Síða 144

134
MORGUNN
þessi margbreytileiki á sama sviðinu þekkist ekki þar, eins
og hann er á jörðunni. Það má segja, að höfuðeinkenni
jarðlifsins sé þessi ótrúlega fjölbreytni, en hinu megin er
höfuðeinkennið það, að sálirnar eru meira flokkaðar niður
í hópa eftir sérkennum sínum. Þar er himnaríki aðgreint
frá helvíti. 1 vorum heimi er hægt að gera lífið að himna-
ríki, og sumum tekst það um stundarsakir, en það er sam-
tímis hægt að gera það að allnákvæmri eftirlíking helvítis,
og þó er það oftast líkt hreinsunareldi.
Lífsskilyrðin hinu megin má lauslega flokka í þrennt.
Þar eru í fyrsta lagi jarðbundnar sálir, sem raunar eru
komnar úr jarðlíkamanum og lifa í eterlíkama, en eru þó
bundnar jörðunni vegna lágra hneigða sinna og áhuga fyrir
jarðneskum efnum og dveljast því við yfirborð jarðarinn-
ar. Líkamir þessara sálna eru svo grófir, að þeir geta jafm
vel orðið sýnilegir óskyggnu fólki. Það eru þessar óham-
ingjusömu sálir, sem valdið hafa draugagangi og reimleik-
um á öllum öldum. Oss skilst, að þessar sálir séu ekki farn-
ar að byrja að lifa sínu andlega lífi, hvorki til göðs né ills.
Það er þá fyrst, er hin sterku bönd, sem binda þær við
jörðina, eru rofin, að hið nýja líf þeirra byrjar.
Þegar þessar sálir hafa loks byrjað hið nýja líf, eru þær
staddar á tilverusviði, sem samsvarar þroskastigi þeirra.
Sú er refsing hinna grimmu, hinna síngjörnu, hinna
hræsnisfullu og hinna léttúðugu, að þær lenda í hópi sinna
líka, og umhverfi þeirra, sem þær skynja í rökkri og ai.lt
að því myrkri, samsvarar andlegum þroska þeirra eða
þroskaleysi. En þær eiga ekki að búa alltaf við þetta um-
hverfi. Raunar verða þær sálir, sem ekki vilja leita upp
á við, að vera lengi í þessu ömurlega ástandi, en hinar sál-
irnar, sem vilja hlusta á ráðleggingar hjálparandanna, eða
jafnvel vilja hlusta á ráð frá hjálparhringum á jörðunni,
læra fljótlega að stefna upp á við til bjartari byggða. Ég
hefi sjálfur reynslu fyrir því, að ná sambandi við verur frá
þessum myrkraheimum, og að fá síðan þakkir þeirra fyrir
að hafa bent þeim á, hvernig ástandi þeirra væri farið,