Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2007, Qupperneq 315

dísilolíu. Um lífdísilolíu úr lífrænum úrgangi gildir það sama og um metanið - hún er
innlend orkulind sem sjálfsagt er að nota eins og mögulegt er. Ekki er þó í sjónmáli að
hægt verði að framleiða nóg af henni til að nota hana eingöngu. En lífdísilolía er þegar á
boðstólum og er hægt að nota hana sem íblöndu án þess að breyta þurfi vélum. Eitt
olíufélaganna hér á landi hefur þegar hafið innflutning á lífdísilolíu til 5% íblöndunar.
í þessu samhengi er rétt að benda á að aukin notkun hefðbundinnar dísilolíu er fram-
faraskref í sjálfu sér. Nútíma dísilvélar eru mun nýtnari en fyrirrennarar þeirra og eru nú
orðnar nýtnari en bensínvélar. Jafnframt brenna disilvélar eldsneytinu hreinna en áður.
Dísilbíll losar því minni koltvísýring en sambærilegur bensínbíll og gildir þá einu að
dísilolía er kolefnisríkara eldsneyti en bensín.
Etanól
Etanól er einkum framleitt úr jurtum eins og maís og sykurreyr. Etanól má einnig fram-
leiða úr grasi eða lúpínu sem unnt er að afla imianlands. Til þess að framleiða nóg etanól
úr heyi til þess að blanda 3% í allt bensín sem selt er, þyrfti 2.500-3.000 hektara af landi,
en 5.000-7.500 hektara ef etanólið væri framleitt úr lúpínu.
í Brasilíu eru nær allir bílar fjölorkubílar sem ganga fyrir hvaða blöndu etanóls og bens-
íns sem er og aukin eftirspurn er eftir etanóli í Bandaríkjunum, svo dæmi séu tekin. Þar
er verð á etanóli orðið sambærilegt við bensínverð. Ný tækni í framleiðslu etanóls, þar
sem plöntuleifar eru nýttar, gerir þessa leið ákjósanlegri, auk þess sem flestir nýir bílar
geta gengið fyrir etanólblönduðu bensíni, allt að 10-30%, án teljandi breytinga.
Hafinn er innflutningur bíla sem ganga fyrir E85, eða 85% etanól-bensínblöndu og nú er
slíkt eldsneyti selt á einni dælustöð. Etanólið er flutt inn frá Svíþjóð og framleitt úr
lífrænum úrgangi.
Hreint etanól drekkur í sig vatn og það getur valdið vandræðum. Þegar um er að ræða
etanól sem íblöndun er þetta þó ekki alvarlegt vandamál.
Aðferðir þær sem byggja á lífmassa, þ.e. metan, lífdísilolía og etanól, eru tæknilega
mögulegar nú þegar og raunar fáanlegar hérlendis. Bílarnir eru til, framleiðsluferlið er
þekkt og erlendis er komin nokkur reynsla á þessar lausnir. Þær eru þó enn ívið dýrari
en hefðbundið eldsneyti og stjórnvöld þurfa þá að grípa til einhverra aðgerða til þess að
þau nái fótfestu hérlendis. Bent hefur verið á að talsverða orku þurfi til ræktunar og
vinnslu lífmassa til eldsneytisframleiðslu. Því verður að skoða heildarorkuferlið áður en
ákvarðanir eru teknar um stórfellda ræktun af þessu tagi.
Metanól
Metanól kemur til greina sem tilbúið eldsneyti úr vetni og koltvísýringi, t.d. frá álverum.
Það má því orða það þannig að metanólið nýtist sem geymslumiðill vetnis.
Kostir metanóls fram yfir hreint vetni eru því einkum tengdir geymslunni. Metanólið er
t.d. vökvi en ekki gas og þarf því ekki að geyma á sérstökum þrýstigeymum. Líkt og
vetnið er hægt að nýta metanól bæði sem eldsneyti í bíla sem ganga fyrir brennslu-
hreyflum og bíla sem nýta efnarafla. Að auki er hægt að blanda metanólinu út í bensín
líkt og etanól og því þyrfti ekki þá kostnaðarsömu innviði sem hreint vetni þarfnast.
Andmælendur metanóls sem vetnisgeymslumiðils hafa nefnt kostnað við framleiðsluna
og hugsanleg mengunaráhrif af metanóli, t.d. í grunnvatni. Þar sem vetni er þegar dýrt í
framleiðslu og umtalsverður aukinn kostnaður hlýst af metanólframleiðslunni verður
metanólið dýrt eldsneyti. Þetta þarf að vega upp á móti þeim upphafskostnaði sem hlýst
af vetnisinnviðum, eins og t.d. vetnisstöðvum.
Tækni- o g vísindagreinar
3 1 3