Skagfirðingabók - 01.01.1975, Síða 76

SKAGFIRÐIN GABOK
komandi, að við borguðum fyrir okkur) og riðum heim við svo
búið.
Ekki urðu ferðir okkar lengri það sumar, en sumarið eftir lang-
aði mig til að kanna meira af sýslunni, helzt vildi ég komast alveg
út á Skagatá og fram að jöklum. Ekki tókst þetta nema að nokkru
leyti sem nú skal sagt.
Ég kom snemma til Skagafjarðar vorið 1934, eða um miðjan
júní, ætlaði að vera nokkra daga á Sauðárkróki, áður en ég færi
fram eftir, en breytti áætlun og fékk mér far fram í sveitina með
Hjálmari1 bílstjóra á Reykjum, en hann hafði fastar ferðir út á
Krók á hverjum laugardegi. I þá daga var ekki annarra farkosta
völ þangað, ef ekki var farið ríðandi. Farangur minn var ennþá
meiri en árið áður. Því urðum við seint fyrir, fórum af stað hálf-
átta og komum ekki í Reyki fyrr en litlu fyrir miðnætti. En eng-
inn tími er óhentugur íslenzkri gestrisni; strákur kom út á hlað,
er okkur bar að, sagði, að fólkið væri ekki háttað, og eftir nokkra
stund var það komið á fætur, því að raunar var það gengið til
náða. Mér var boðið til stofu og gefin mjólk að drekka. A Reykj-
um var þá gamall torfbær, og ég var látinn sofa í raunverulegri
lokrekkju, sem ég varð að klífa upp í. Allt var með gömlum og
góðum íslenzkum brag: um morguninn fékk ég kaffi í rúmið og
morgunverð (skyr), þegar ég var kominn á fætur. Þetta er ekki
markvert fyrir Islendinga, en ævintýri fyrir mig.
Um ellefuleytið um morguninn héldum við Hjálmar af stað
frameftir, komum við á Nautabúi, og til Mælifells komum við
um tvöleytið. Svona gengu ferðalög í þá daga, þegar fátt var um
bíla. Bílferðin kostaði fjórar krónur, en næturgreiða á Reykjum
fékk ég ekki að borga. Ég nefni þessi peningamál við og við vegna
þess, að þó ungu fólki kunni að þykja það skrýtið, var miklu minna
hugsað um peninga þá en nú tíðkast, samt var mun minna um þá
manna á meðal. Jafnvei smápeningar voru skiljanlega mikilsverð-
ir í þá daga. Ég man, að einu sinni greiddi ég hnakklán í tvo daga
með 25-eyringi.
1 Helgasyni.
74