Skagfirðingabók - 01.01.1975, Qupperneq 78

SKAGFIRBINGABÓK
sólskini um hásumar. Eftir að hafa drukkið kaffisopa á Abæ (sem
nú er í eyði), riðum við út eftir austanvert með ánni og komum
að Merkigili (þar hafði ég sokkaskipti og drakk kaffisopa).
Merkigil er verulega merkilegt gil, fimmtán mínútna kráku-
stígareið niður að ánni og upp hinum megin. Við komum kaffi-
sopalaust við á Gilsbakka, en fengum okkur kaffisopa skömmu
síðar hjá Símoni á Keldulandi, sem fylgdi okkur yfir Héraðsvötn-
in. Við Norðurá beygðum við vestur á sandinn. Vötnin voru í
nokkrum vexti, svo við sundrákum lausu hestana. Frá vatnssvelgn-
um gat séra Tryggvi dæmt um vaðið og við lögðum út í straum-
inn. Straummegin nam vatnið við hrygg hestsins, þó greip hann
ekki til sunds sem betur fór, því að ég hafði aldrei sundriðið. Eg
vissi ekki heldur, að nauðsynlegt var að halda í hestana, þegar
upp úr vatninu kom. Eg sleppti því Skjóna, sem fór eins og byssu-
brenndur upp brekkuna. „Vondur ferðamaður,“ sagði séra Tryggvi,
en í rauninni var ég bara óvanur íslenzkum ferðaháttum. Við
riðum framhjá Litladal og komumst upp á Eggjarnar um ellefu-
leytið. Það var ennþá glaða sólskin og okkur langaði til að sjá
miðnætursólina frá hálsinum. Eg stakk upp á að fara að Stapa
og átti við hæðina, en séra Tryggvi hélt ég meinti býlið og því
fórum við þangað. Olína gamla einsetukona þar var sem betur
fór ekki háttuð, heldur úti við heyskap. Hún gaf okkur síðasta
kaffisopann þennan dag. Riðum við svo heim.
Einsamall ferðaðist ég líka, gangandi eða á hestum, sem ég
fékk lánaða hér og þar. Með Hjálmari bílstjóra fór ég t. d. út á
Sauðárkrók og labbaði svo út með Reykjaströnd til Meyjarlands.
Eða ég fór frá Króknum með póstbílnum (hann fór þá vikulega,
held ég) yfir að Flugumýri og gekk þaðan út eftir. Eg kom að
Frostastöðum og seinna um kvöldið að Syðri-Hofdölum og gisti
þar hjá Jóni Pálmasyni, bráðskemmtilegum manni, sem farið hafði
víða um heim, England, Danmörku, Ameríku. Þar á bæ bjó og
tengdafaðir hans, Jónas skáld Jónasson, þekktur fyrir að geta
kveðið ljóð af munni fram, en ekki varð ég samt var við það. Jón
bauð mér hest til Hólaferðar daginn eftir, „afskaplega rólegan og
stilltan hest“, nærri því of rólegan. Hann gaf mér samt tæki-
76