Skagfirðingabók - 01.01.1975, Qupperneq 89

VÍSINDAMAÐUR í SVEIT
langan slóða, eins og að Pálmi skyldi einmitt vera þarna nær-
staddur.
Eg minnist einnig kosninganna, en það var þó ekki í það skipti
sem ég sótti kosningafund, heldur árið 1933 í Laugarhúsinu við
Reyki. Eg skildi þá ósköp lítið af því, sem fram var borið, en
skemmti mér með fólkinu, dansaði jafnvel dálítið og var alveg
forviða á, hvað mikið var drukkið á bak við bólstrana á Reykja-
túni. Þetta var á bannárunum, og kannski var þess vegna drukkið
meira en annars, og aðallega var drukkinn „landi“. Oðru hverju
var ég spurður: „Attu nokkuð?“ Og svo ókunnugur, sem ég var
öllu og öllum, hélt ég, að um peninga væri að ræða og svaraði:
„Kannski dálítið.“ Svona atvik eru algeng þar, sem ókunnugir eiga
hlut að.
Eg var líka í veizlum hér og þar. Mig minnir t. d., að ég sæti
í skírnarveizlu á Brúnastöðum; barn var skírt á heimilinu, sem þá
var tízka og margt fólk viðstatt. Fyrst var gefið kaffi, síðan skírt,
svo aftur kaffi, þá var spjallað öll ósköp, loks enn einu sinni kaffi.
Þessu fór fram á tímabilinu kl. 3—9. Eg hafði afar gaman að
þessu og kynntist mörgu fólki. Eg var líka stundum með séra
Tryggva og Mælifellsfólki við jarðarfarir. Þó tilefnið væri sorg-
legt, var samt nokkurrar huggunar að leita í kaffinu. Eg man eina
jarðarför á Mælifelli; mér fannst skrýtið, að menn fóru ekki að
grafa gröfina fyrr en eftir líkræðu í kirkjunni og þegar líkkistan
var komin út í kirkjugarð.
Leiðir mínar lágu víða, og ég var svo heppinn, að alltaf fékk
ég lánaðan hest, ef ég þurfti eða bara langaði til þess. Frú Anna
var mér öllum öðrum fremur örlát á hestlán, Skjóni stóð mér
jafnan til boða. Hún var dæmigerð íslenzk húsfreyja, sem lesa má
um í sögum og sögnum, hugsaði fyrir öllu, róleg, fyrirhyggjusöm,
dugleg, viðmótshlý, full af samúð og vorkunnsemi. Og glaðlynd
gat hún verið. Að koma í eldhúsið til „eldhúsráðsins“, Jóhönnu,
konu Jóhannesar, frú Bjargar og frú Onnu, var alltaf skemmti-
legt. Enginn gat tekið betur á móti ókunnugum útlendingi, og
hvergi gat ókunnugur útlendingur betur fundið, að hann var sem
87