Skagfirðingabók - 01.01.1975, Side 92

SKAGFIRÐINGABÓK
og stefndum síðan austur á fjörðinn til venjulegra ýsumiða. Þegar
komið var spölkorn austur fyrir Hraunsmúlann, kallar einn há-
setanna upp og segir: „Sjáið þið, piltar, skipið, sem ber rétt sunn-
an við Kelduvíkurbæinn? Það virðist vera alveg uppi í landstein-
um.“ Allra augu störðu nú þangað og komust að sömu niður-
stöðu. Skipið sýndist vera alveg uppi í fjöru á litlum tanga, sem
gengur út norður við Kelduvíkina. Þegar í stað urðu uppi meðal
skipverja ráðagerðir um það, hvað gjöra skyidi. Varð úr, að við
rérum í áttina til skipsins til nánari athugana. Var þangað um
20 mínútna róður. Þegar við nálguðumst skipið, sáum við, að
þetta var togari, auðsjáanlega botnfastur á Tangaflösinni norðan
við Kelduvíkina. Vissi stefnið beint á land og gaf til kynna, að
skipið hefði villzt þangað upp í svartaþoku næturinnar. Þegar við
komum alveg að togaranum, birtust nokkrir skipverja innan við
öldustokkinn. Voru þeir fremur hljóðir og alvarlegir í bragði, en
veifuðu þó til okkar í kveðju skyni. Sveinn, afi minn, sem var
mikill áhuga- og atorkumaður, kallaði þá hárri röddu: „Er skipið
strand?“ En hann bætti svo við í lægri tóntegund: „Þeir eiga að geta
skilið það, mannféndurnir." Engan veginn nægði þó þetta til sam-
bands við hina erlendu menn. Faðir min, Vilhjálmur Jón Sveins-
son, fór því næst að reyna að komast að því, hverrar þjóðar skip-
verjar væru. Skildi hann lítið eitt í enskri tungu, hafði numið hana
einn vetur í unglingaskóla á Sauðárkróki. Þessi tilraun gekk þó
stirðlega fyrst í stað. En innan skamms kom þó svar stýrimanns-
ins: „We are Hollandsmen.“ Rann þá upp fyrir mér, að nafnið
Wilhelmine á kinnungi skipsins var einmitt nafn þáverandi drottn-
ingar Hollands. Stýrimaðurinn, sem var skrafhreifnastur skip-
verja, tók síðan krókstjaka og mældi á skipssíðunni, hversu mikið
sjórinn þyrfti að hækka til þess að komist yrði á flot að nýju.
Skildi faðir mann hann svo, að það mundi örugglega takast með
háflæði á næsta kveldi. Við Islendingarnir sáum nú, að ekkert var
fyrir okkur að gjöra, eins og stóð á staðnum. Héldum við því með
lóðir okkar beina leið til fiskimiða. Fengum við blíðskaparveður
um daginn og fiskuðum ágætlega. Lentum við undir miðaftan í
90