Skagfirðingabók - 01.01.1975, Page 95

ÞEGAR DROTTNINGIN STRANDAÐI
og gjöra það haffært og megi skoða það algjörlega tapað. Æskti
skipstjóri þess og að öllu, sem fémætt væri í skipinu, yrði bjargað
á iand undir umsjón sýslumanns. Ennfremur að það yrði selt á
uppboði og sömuleiðis skipið sjálft, nema viðkomandi tryggingar-
félag eða ræðismaður vildi gjöra aðrar ráðstafanir.
Þegar fyrsta daginn gekk allvel að flytja í land það, sem laus-
legt var í skipinu, enda nokkrir bátar og margir menn að verki.
Kom þá röðin að fiskinum, sem var allmikill og að mestu ísaður
í lestum skipsins. Samdi sýslumaður svo við heimamenn, að þeir
skyldu fá þriðjung aflans í sinn hlut fyrir að salta tvo þriðju hans
niður í tunnur, sem skipið hafði meðferðis. Við björgun annarra
hluta úr togaranum mun hafa gilt tímakaup, sem því miður sést
eigi af strandskjölunum, hversu hátt hefir verið. Allmikið af kol-
um var í togaranum, en til þeirra náðist ekki nemá við lágflæði.
Nokkrum hluta þeirra heppnaðist þó að ná á land við mikið um-
stang og erfiði, eins og síðar verður að vikið. Svo heppilega vildi
til, að lognblíða og hæg landátt skiptust á alla vikuna meðan upp-
skipunin stóð yfir. Gekk hún því mun betur en ætla hefði mátt
að óreyndu.
Um vikutíma dvöldust strandmennirnir aö eyðibýlinu Keldu-
vík, áður en þeir voru fluttir til Sauðárkróks. Tjölduðu þeir bað-
stofuskriflið innan með seglum og voðum og létu fara vel um
sig eftir föngum. Sumir þeirra héldu til í útihúsum á staðnum
við frumstæð þægindi. Eitthvað fengu þeir af mjólk frá næstu
bæjum, en lifðu annars af eigin forða, sem þó mun hafa verið af
skornum skammti. Næsti bær við Kelduvík var Þangskáli,
bernskheimili mitt, og aðeins stundarfjórðungsgangur milli bæja.
Komu því strandmennirnir daglega heim til mín, að því er virtist
til að stytta sér stundir. Voru þeir flestir myndarlegir menn að
ytra útliti og sérstaklega hógværir og prúðir í allri framkomu. Or-
lítið gátu faðir minn og stýrimaðurinn náð saman á enskri tungu.
Annars var langmest talað saman með bendingum, höfuðhneig-
ingum og handapati. Kaffi og pönnukökur þáðu Hollendingarnir
heima og gerðu sér gott af. En það gekk öllu verr með skyrið.
Þeir borðuðu sykurstráð skyrið sér og supu svo mjólkina með.
93