Skagfirðingabók - 01.01.1975, Page 101

ÚR SKÚFFUHORNI
en nógan mosa og nógan leir
nú má losa á Bakka.
Árni hætti búskap í bili árið 1933 og fluttist til Sauðárkróks.
En átta árum síðar tók hann sig upp og gerðist enn bóndi á Bakka.
I það sinn mun hann hafa kveðið þá vísu, sem varð allfleyg og
svo hljóðar:
Enn skal prófa að eignast hjörð,
upp frá sjó sér stinga.
Fer að gróa og grænka jörð
og gamlar lóur syngja.
15.
ZÓphonÍas Halldórsson, prófastur í Viðvík, lézt í janú-
arbyrjun 1908. Hann var mikill fremdarmaður, sem naut bæði
trausts og lýðhylli. Hallgrímur Thorlacius, Glaumbæjarprestur,
talaði við líkbörur hans og sagði eitthvað á þá leið, að kæmist
nokkur maður í himnaríki, þá gerði séra Zóphonías það.
Seinna bar svo til, að þeir séra Hallgrímur og séra Arnór í
Hvammi sátu að drykkju á Hótel Tindastóli. Vinfengi var með
þeim, en oft skoðanamunur og ertingar, og urðu frægar sennur
þeirra á málfundum í sæluviku. Klerkarnir skáluðu nokkuð stíft
á hótelinu, og svo fór, að séra Arnór dottaði um stund fram á
borðið. Þegar hann reis upp aftur, spurði séra Hallgrímur: „Og
hvað dreymdi nú prestinn?“ Séra Arnór var fljótur til svars: „Mig
dreymdi, að séra Zóphonías væri ekki enn kominn í himnaríki.“
16.
Fyrsti stangveiðimaður í Skagafirði var Einar Stefáns-
son, kennari og verzlunarmaður á Sauðárkróki. Hann bar nafn
föðurafa síns, Einars umboðsmanns Stefánssonar á Reynistað, en
móðurafi Einars yngra var Jón prófastur Hallsson.
99