Skagfirðingabók - 01.01.1975, Side 123

FLJÓT í SKAGAFIRÐI Á NÍTJÁNDU ÖLD
„Engin hefir mist af þeim sképnum sem þeir áttu eptir
ad þeir höfðu fargad því er þeim var tilsagt ad farga; vid
heyskodun i Nov. mánudi f. a. ... vid naudsynlegt ad
kaupa 2 kír og 1 hest handa sképnufæstu ómagamönn-
um, svo þeir géti haldist vid Búli sín, sem eptir því akk-
ordi sem vid höfum allareidu giört kosta ruma 70rbd og
med þeim móti flosnar engin búandi upp i þessum hreppi
i vor, nema meiri hardindi uppáfalli enn nu áhorfast,
edur fyrir veikindasakir sem hér leggiast enn þungt á
nokkra bæi. Sképnur eru i gódu standi hia flestum, þó
eru þær hia einstöku manni magrar.“5
Engar tölur eru til um mannfall eða fækkun á bústofni í Fljót-
um á þessum harðindaárum, en ljóst er, að harðindin hafa verið
mikil. En Fljótamenn voru sjálfstæðir, vildu standa á eigin fótum,
meðan stætt var, eins og fram kemur í bréfi hreppstjóra Holts-
hrepps til Thorarensens amtmanns frá 7. ágúst 1837. Þar er þess
getið, að sýslumaður hafi fengið amtmannsleyfi til almennrar söfn-
unar með „fríviljugum giöfum“ handa Holtshreppi vegna harð-
indaáranna á undan. Þar segir ennfremur:
„I afleiding héraf géfum vid ydar velbyrdigheitum til
vitundar ad iafnvel þó sképnur séu ofur fáar, þá samt
vegna þess ad töluverdur hákallsabli hefir féngist, sem
margir hafa notid og tídin lítur svo út ad flestir fá nóg
og gott fódur handa kúm sínum í vetur svo þær síni gott
gagn, álítum vid ad hreppurinn géti komist af med
nokkrum styrk af Beholdning hans þetta fardaga ár svo
ekki sé naudsynlegt ad safna giöfum handa hönum.“6
Af þessum harðindalýsingum sést, að erfitt hefur verið að búa
í Fljómm. Dæmin sýna vel, að harðfylgni hefur þurft að vera
aðal þess bónda, sem þar bjó. En nú slotar harðindum nokkuð
um tíma, og bændur fá næði til að endurreisa bústofn sinn. Að
vísu er ekki vandræðalaust með öllu, enda þótt sveitin verði ekki
121