Skagfirðingabók - 01.01.1975, Síða 136

SKAGFIR8INGABÓK
um sig, en hann hjaðnar fljótlega. Aftur virðist grípa um sig garð-
ræktarhugur um 1880, en þá var starfandi búfræðimenntaður
maður í Fljótum,32 en á sama hátt dregur úr þessu starfi undur
fljótt. Enn ein sveifla er 1890—1892, en kálgarðaáhuginn virðist
vera sem hver annar faraldur og er mjög óstöðugur.
A línuriti nr. 6 sést annars vegar lengd hlaðinna túngarða, sem
er svo lítil og fátíð, að hún getur varla talizt nein. Hins vegar sést
þúfnasléttun, stærð svæðis, sem bændur fletja til þæginda við
ávinnslu. Ekki hefur verið unnið að neinum krafti að þessu, og
bændur hafa meira og minna slegið töðufeng sinn í kargaþýfi.
Dálítill sprettur kemur í sléttunina á síðasta áratug aldarinnar, en
mikill áramunur er á framkvæmdum. I þessu sambandi er vert
að geta þess, að samkvæmt heimildum um heyöflun frá árunum
1891—1899, er töðumagn í Fljótum ætíð um það bil helmingi
minna en útheysforðinn. Bændur hafa því frekar treyst á engjar
en tún, er þeir öfluðu vetrarforða handa búpeningi sínum. Vert
er þó að geta mikillar atorku Fljótamanna við þúfnasléttun árið
1900, en þá slétta þeir rúm 2000 ferfet lands.
I Fljótum hefur sauðfjárrækt verið helzti landbúnaðarútvegur-
inn, en lítt búið við kýr, nema til heimilisafnota. Eins og sést á
línuriti nr. 3 er tala nautpenings í Fljótum oftast á bilinu 200—
300, og eru þar með taldir griðungar, kálfar og geldneyti. Þessi
tala er afar lág í hreppi, þar sem búið var á allt að 90 býlum, að
kotum og hjáleigum meðtöldum. Þá eru kýr svo þurftafrekar, að
bændur gátu ekki haft mjög margar, enda ómögulegt að koma
afurðum þeirra á markað. Um þetta segir Guðmundur Davíðsson
frá Hraunum: „Kúabú eru fremur lítil í Fljótum og veldur því
aðallega tvennt: í fyrsta lagi er afar óþægilegt að koma á markað
mjólkurafurðunum, og í annan stað er alltaf góður markaður í
Siglufirði fyrir töðuna. . ,“33 Þessi lýsing er rituð um 1940, og
þá hafði verulega verið greitt fyrir samgöngum frá því sem var
á 19- öld, svo geta má nærri um aðstöðu bænda þá, hefðu þeir
þurft að aka á markað viðkvæmri vöru eins og mjólkurafurðum.
Þegar á heildina er litið, hefur 19. öldin verið talsvert barnings-
skeið í Fljótum, hvað búskap snerti. Hefur þar allt hjálpazt að,
134