Skagfirðingabók - 01.01.1975, Side 146

SKAGFIRÐINGABÓK
Þessi heimild er hin fyrsta um hvalveiðar á Fljótamiðum, og
enda þótt hér komi fram, að Fljótamenn hafi ekkert á móti hval-
veiðimönnunum sjálfum, er greinilegt, að þeir líta veiðarnar sjálfar
engu hýru auga. Það má telja eðilegt, því að nokkur truflun hefur
verið af hvalveiðibátum á miðunum, og veiðar þessar voru auk
heldur í þágu útlendinga, Norðmanna, sem hingað komu og reistu
„stassjónir“, mest á Vestfjörðum og Austfjörðum. Þannig var afl-
inn fluttur til vinnslu í öðru héraði, og ágóðinn fór úr landi.
Ekki er kunnugt um afdrif þessa máls eða svör við fyrirspurn-
unum, en tilvitununin fremur tekin upp til þess að sýna dæmi um
ágreining vegna veiða þessara.
Arið 1897 kom fram á almennum hreppsfundi á Barði í Fljót-
um ósk um að sýslunefnd mælti með því, að Haganesvík yrði lög-
gilt höfn á næsta þingi og skorað á þingmenn að fylgja máli
þessu.18 Sýslunefnd hefur orðið við ósk þessari og málið náð fram
að ganga, en Guðmundur Davíðsson frá Hraunum getur þess, að
Haganesvík hafi hlotið löggildingu rétt fyrir aldamótin „og er
hún þá hvergi nærri góð sem skipalægi að öðru leyti en því, að
botn er þar ágætur, en hún er grunn og liggur fyrir opnu hafi.“19
A sama stað kemur fram þessu til stuðnings, að bryggjur allar,
sem reynt hafi verið að smíða í víkinni, hafi jafnharðan eyðilagzt
af brimi. I Jarða- og búendatali í Skagafjarðarsýslu kemur fram,
að löggildingin hafi orðið árið 1897.20 Þar sem hér er rætt um
löggildingu Haganesvíkur, er sennilega átt við löggildingu verzl-
unarstaðar við Haganesvík, en aðra löggildingu staðarins er ekki
að finna í Stjórnartíðindum. Um þetta getur nánar í kafla um
verzlun og samgöngur.
Hér á undan hefur mest verið rætt um hákarlaveiðar í sambandi
við útgerð Fljótamanna, en eins og áður er getið, var einnig gert
út á þorsk og fleiri fisktegundir.
I óprentaðri ritgerð um Einar B. Guðmundsson, sem lengi var
útgerðarmaður og bóndi á Hraunum, segir Guðmundur Davíðs-
son meðal annars:
144