Skagfirðingabók - 01.01.1975, Síða 198

SKAGFIRÐINGABOK
að hann gerði sér títt um vinnukonuna ungu í Hvammi. Ekki er
nú vitað, hvort eða hversu langt gekk með þeim, en það var á orði
haft, að Sigurður teldi sig svikinn í þeirra málum, þegar uppskátt
varð um fyrirhugað brúðkaup.
A Hofi var eitt fjölmennasta heimili í dalnum, oftast 14—16
manns, húsakynni nýleg og góð. Húsbóndinn naut virðingar og
álits, enda fóstursonur gamla prestsins á Hólum; hafði verið hrepp-
stjóri frá 1854, að einu ári frátöldu; var þá tæpt þrítugur, er hon-
um veittist sá heiður.
Friðrik á Hofi kom seint heim hið örlagaríka laugardagskvöld
og var þá heimilisfólk nýlega gengið til náða. Hann hefur trú-
lega setið veizlufagnað á Skúfsstöðum, þótt þess sé ekki beinlínis
getið. Skömmu eftir að kyrrð var komin á að nýju, varð rekkju-
nautur Sigurðar þess var, að hann reis á fætur, hljóðlega, og fór
fram úr baðstofunni. Þegar út var komið, leitaði Sigurður hests
síns, lagði á og hélt til útreiða í haustmyrkrinu. Veður var blítt,
hæg sunnanátt, auð jörð og þíð. Hann tók stefnuna á Hagakot,
um tveggja km leið frá Hofi.* Var Sigurði vel kunnug leiðin, því
hann fór stundum áður svipaðar ferðir.
A Hagakoti voru hjónin Markús Olafsson og Sigríður Krist-
jánsdóttir. Þau giftust haustið áður, voru þá í vinnumennsku á
Hrappsstöðum, en um vorið, 1862, fengu þau þetta jarðnæði hjá
séra Benedikt á Hólum og byrjuðu húsmennsku í kotinu. Hafði
Markús lengi verið smali og vinnuhjú á vegum prests, trúr og
dyggur, en ekki mikill fyrir sér. Hjá þeim var Páll Gíslason, töku-
drengur á 10. ári, hálfbjáni kallaður, og ekki annað heimilisfólk.
Sigurður taldi til kunningsskapar við Hagakotshjón, enda voru
þau öll saman vinnufólk á Hofi, er Sigurður var þar hið fyrra
* Hagakot nefnast beitarhús frá Hólum undir Hagafjalli, austanmegin
í Hjaltadal. I Jarða- og búendatalinu er sagt, að þar byggði fyrstur Sæ-
mundur Rafnsson. Þar er um mishermi að ræða, Markús og Sigríður hófu
búskap þar vorið 1862, en Sæmundur kom að kotinu eftir þau, 1864.
Hagakot var ekki lögbýli og húsráðendur fremur húsmenn en bændur.
Þannig eru Markús og Sigríður talin í húsvitjunarbók sem húsfólk á Hól-
um 1863, en dómsmálabókin sannar, að þau voru á Hagakoti. Þar hélzt
byggð til 1888. — Hj. P.
196