Skagfirðingabók - 01.01.1975, Side 199

HINZTA FOR AB HAGAKOTI
sinnið, en nú voru þau hjón nokkuð tekin að þreytast á heimsókn-
um hans.
Um nóttina kom Sigurður á glugga á Hagakoti og bað Markús
finna sig út. Tók hann því seinlega, en fór þó fram. Þegar upp
var lokið, gekk Sigurður til baðstofu og bað um kaffibolla, en bauð
í móti pela af brennivíni. Lét Markús til leiðast að gefa honum
kaffi, en áleit að hann hefði víst lítið af brennivíni meðferðis. Fór
þá Sigurður út, en kom von bráðar inn aftur með tveggja potta
brennivínskút og leirkrukku. Kvað hann krukkuna taka pela;
hellti hana síðan fulla og fékk Markúsi. Er þetta gerðist, sýndist
Sigurður enn lítt drukkinn.
Sigríður hafði risið upp til að hita kaffið, kom nú með bollann
og færði honum. Lét hann þar í nokkuð af brennivíni og saup
síðan. Eftir það hellti hann úr kútnum í leirkrús sína og drakk
út. Fór Sigurður nú að gerast drukkinn, hafði á lofti blót og ill-
yrði á meðan hann var að smádrekka úr kútnum. Var Markús oft
að biðja hann að fara, en hótaði í öðru orðinu að sækja húsbónda
hans út að Hofi. Rifaði hinn þá jafnan seglin í bráð, en tók síðan
til aftur og gekk svo lengi nætur. Ekki er greint frekar, hvað þeir
töluðu um nóttina, eða hverju Sigurður blótaði svo mjög. Loks er
líða tók að morgni, kvaðst gesturinn þó ætla af stað, enda orðinn
fulldrukkinn. Gengu þeir Markús upp að húsi því, er Sigurður
sagðist hafa hýst í hest sinn, en þar var þá tómt og hurðin lokuð.
Sá Markús þá klárinn þar skammt frá þeim og sóttu þeir hann
báðir. Var nú sem eitthvert æði rynni á Sigurð, og barði hann
hestinn um höfuðið, en eftir að þeir komu aftur heim á hlaðið,
ruddist Sigurður á ný inn í baðstofu og gekk þar berserksgang.
Kastaði hann fatakistu fram í baðstofuhurðina og sparkaði til og
frá ólæstum kistli, reif síðan rúmfötin ofan af drengbjálfanum og
grýtti út í horn. Var nú húsið allt í hers höndum. Við þessar að-
farir fauk loks svo í Markús, að hann gekk á Sigurð og hrakti á
undan sér út úr bænum, án þess hinn veitti teljandi viðnám. Þeg-
ar út á hlaðið kom, flugust þeir á, og tókst húsbónda í fyrstu að
fella gest sinn; sleppti þá tökum og vildi hætta leiknum. En hinn
yar ekki á þeim buxunum og réðst til atlögu að nýju. Urðu þá
197