Morgunblaðið - 12.07.1988, Page 58

10-13
„ fcg Pékk vinnu sem nöe.turvðn5ur
i ddjruvertómiSju
Ast er__
... guðlegur innblástur.
TM Reg. U.S. Pat Ofl.—aU nghts rsswved
® 1987 Los AngaUs Timas Syndicsts
Reglur rustamenna sem
kalla á okkur eins og kall-
að er á hunda gilda ekki
hér, maður minn!
HÖGNI HREKKVlSI
SKO/ pAÐ ER. K0/Vlie> FROST/"
Er frelsið okkur hættulegt?
Til Velvakanda.
Stundum getur venjulegur maður
tekið að efast um að það frelsi til
orðs og æðis, sem við á Islandi búum
við sé okkur hollt þegar á allt er litið.
Tökum fáein dæmi, aðeins til að
bijóta heilann um þau og íhuga hvort
við séum í raun á réttri leið.
1971 voru alþingiskosningar og
voru „gömlu flokkarnir" í kjön
ásamt samtökum sem þá geystust
um héruð, þau kölluðust „Samtök
fijálslyndra og vinstri manna“ með
kappann kunna, Hannibal Valdi-
marsson í broddi fylkingar, og fóru
mikinn í ætlan sinni að „laga allt í
okkar þjóðfélagi". Hvernig fór? Jú,
fólkið í landinu virtist orðið leitt á
þeirri velgengni, sem fylgdi í kjölfar
stöðugleika í stjómun og þýddi að
kaupmáttur hækkaði vegna eðlilegra
hluta, en ekki vegna falskra
lífskjara, fengnum að láni erlendis.
Sem sagt, það reyndist auðvelt að
blekkja þjóðina til fylgis við algjöra
glundroðastefnu sem ekki hefur
fært okkur neitt annað en óðaverð-
bólgu og ýmsa nýja „spámenn" sem
koma annað veiflð og reyna að sann-
færa alla þjóðina um að þeir kunni
sko tökin á þessu öllu og ekkert sé
því að vanbúnaði að kippa þessu
öllu í liðinn, bara að fólk kjósi þá.
Það er vissulega áhyggjuefni ef
við erum svona ósjálfstæð að sjá
ekki gegnum hveija blekkinguna af
annarri í leit okkar að betra lífi, til
ómælds tjóns fyrir þjóðina. Við ætt-
um að vera þakklát fyrir allt það
sem okkur er gefið að njóta í þessu
landi. Auðvitað er því aldrei lokið
sem við viljum gera, alltaf spretta
fram nýjar þarfír, en við verðum
að kunna kröfum til annarra hóf og
gera til okkar sjálfra þær kröfur að
takast á við lífið af atorku, dugnaði
og heiðarleika. Þá munum við upp-
skera ríkulega. Það eru engir „efiia-
hagsgaldramenn" á sveimi nú á
meðal vor en við skulum reyna að
koma auga á þá menn sem eru þó
öðrum hæfari til forustustarfa og
fela þeim stjómunarstörfin. Við
þurfum nefnilega að varast „falsspá-
mennina" ekki síður nú en áður.
Minni okkar verðum við jafnframt
að efla og láta ekki endalaust fóðra
okkur á rugli sem gerist þó oft. í
öllu því tækniflóði sem nú stendur
yfir er vandalaust að fá sér „mini-
segulbönd“_ sem hægt er að hafa í
vasanum. A þau væri hægt að taka
upp ræður ýmissa framámanna, t.d.
á vinnustaðafundum, fundum þeirra
á ýmsum veitinga- og matstofúm
og á fleiri stöðum. Það er oft fróð-
legt að rifja upp efndir þessara sjálf-
skipuðu dýrlinga, svona einu ári eft-
ir að þeir hafa komist í gott emb-
ætti og bera orðalag þeirra saman
fyrir og eftir umskiptin. Sumir þeirra
virðast að minnsta kosti álíta að
minni almennings sé í svona aumk-
unarverðu ástandi, að það sé óhætt
að byija að þvæla málum og breyta
þvert á fyrri orð og gerðir. Þetta
er því miður algengt og hægt að
sanna.
Við höfúm nú haft nokkrar
„vinstri hrærur" við stjómvölinn eft-
ir kosningar liðinna ára og spyiji sig
hver sem vill: Hvenær hafa þær lá-
tið gott af sér leiða?
Einn góður vinur minn, eldri mað-
ur sem ég og margir fleiri hafa mik-
ið álit á, sagði eitt sinn eftir úrslit
kosninga sem leiddu af sér nánast
vonlausa stöðu til myndunar starf-
hæfrar stjómar:
„Það er svo að sjá sem að við
íslendingar séum sammála um það
eitt að vera ósammála um allt og
að við álítum kosningar einhveija
„helgarskemmtun" með vökunótt.
Við virðumst bara ekki gera okkur
ljósa alvöru ábyrgðarinnar sem frels-
inu fylgir".
Svo mörg voru þau orð og hef ég
oft orðið vitni að umtalsverðum
vísdómi þessa manns og ályktunar-
hæfni hans. Fyrir stuttu sagði hann:
„Það er vel hugsanlegt að næsta
stjómmálaslys okkar íslendinga
gæti orðið að veita Kvennalistanum
umtalsvert brautargengi í kosning-
um og yrði það til þess, að rétt enn
ein óhæfu samtökin gengju milli
bols og höfuðs á efnahag þessarar
þjóðar með ófyrirsjánlegum afleið-
ingum fyrir land og þjóð. Þessi sam-
tök eru séríslenskt fyrirbæri, tíma-
skekkja sem hvergi gæti skotið upp
kollinum nema hér.“
Þegar maður hugsar um það hvað
Kvennalistanum bauðst í síðustu
kosningum þegar þær böðuðu sig í
sviðsljósinu um sinn, nutu fjölmiðla-
viðtala, töluðu eins og þeir „sem
völdin hafa“. En hvað gerðu þær í
raun? Ekkert, alls ekkert nema
að taka enga ábyrgð. Það er víst
tryggara að vera fyrir utan slíkt,
því það er svo auðvelt að gagnrýna
aðra og annarra verk. Auðvitað, því
meira sem einhver gerir því auðveld-
ara er að finna höggstað á honum,
ekki satt? Margra álit er að Kvenna-
listinn sé ekkert annað en kvenna-
deild Alþýðubandalagsins og ætti
það að verða þeim auðtrúa sálum
sem virkilega halda að enn einn
flokkurinn í viðbót við flokkasúpuna
sem hér er fyrir sé einhver lausn,
víti til vamaðar. Þeir hinir sömu
ættu að hafna með öllu þessum
glundroðaöflum.
Það er löngu ljóst að það er ekki
hægt að stjóma landinu með þriggja
flokka stjóm og tæpast skiljanlegt
hví er verið að reyna það. Almenn-
ingur er í raun orðinn dauðþreyttur
á stöðugum deilum flokka á milli
eins og um krakkarifrildi sé að ræða.
Þessu verður að linna. Ég styð
eindregið að valinn verði sterkur
stjómmálaflokkur til ábyrgðar í
þessu landi. Ég treysti Sjálfstæðis-
flokknum einum til þeirra verka, því
hann einn hefur á að skipa hæfum
mönnum og konum.
Háttvirtur kjósandi.
Morgunblaðsskortur
í Kaupmannahöfn
Til Velvakanda.
Eitt af því sem ég reyni alltaf að
gera þegar ég dvelst í Kaupmanna-
höfn, er að kaupa Morgunblaðið. Fer
ég þá oftast á jámbrautarstöðina.
Nú er ég nýkominn úr ferð, með
viðkomu í Kaupmannahöfn og ákvað
að skrifa þér, Velvakandi góður til
að kvarta yfir því, sem mér finnst
ekki nógu góð þjónusta.
í fyrsta lagi kemur blaðið aldrei
á sölustað fyrr en daginn eftir út-
komu, þrátt fyrir daglegar flugferðir
til Kaupmannahafnar og reyndar
margar stundum. A jámbrautarstöð-
inni er hægt að kaupa blöð víða að
úr veröldinni, sama dag og þau koma
út og auðvitað á það sama að gilda
um Morgunblaðið.
í öðm lagi selst blaðið oftast upp
mjög fljótt og er í raun hrein heppni
ef blaðið fæst. Þetta á a.m.k. við
um sumartímann. Oft má sjá ergi-
lega íslendinga við sölulúgumar.
Það er svo sem engin lífsnauðsyn
að fá Moggann á hveijum degi en
samt verður maður hálfergilegur
þegar blaðið fæst ekki. Er ekki
hægt að bæta þama úr?
Kær kveðja,
fréttaþyrstur.
Yíkverji skrifar
að er ástæða til að vekja at-
hygli á frétt í Stöð 2 í fyrra-
kvöld, þar sem fjallað var um
óhreinindi í Tjöminni og ólykt af
þeim sökum. Vegfarendur taka
kannski betur eftir þessu nú, þegar
skemmtilegur göngustígur hefur
verið lagður meðfram Tjöminpi, þar
sem margir fara um. Vel má vera,
að það verði erfítt viðureignar að
hreinsa þá botnleðju, sem virðist
vera í Tjörninni en einhveijar ráð-
stafanir þarf að gera.
Margt bendir til þess, að Tjörnin
verði enn meira aðdráttarafl á
næstu árum en hún hefur verið til
þessa. Ef vel tekst til um ráðhús-
bygginguna og aðrar framkvæmdir
í kringum Tjörnina á fólk eftir að
sækja þangað í auknum mæli. Þá
væri heldur óskemmtilegt, ef ólykt
yrði til þess að draga úr ánægju
fólks að njóta þessa fallega um-
hverfis.
I þessu sambandi er ekki úr vegi
að benda á, að svo virðist sem að-
gerðir til þess að hreinsa sjóinn í
kringum höfuðborgarsvæðið hafi
þegar borið nokkurn árangur. Fjör-
ur, sem Víkveiji gengur stundum
um, eru hreinni nú en þær voru
fyrir nokkmm ámm.
XXX
Sú var tíðin, að unglingar fóm
í sveit á sumrin. Þeir lærðu að
vinna og umgangast skepnur. Þetta
er liðin tíð að langmestu leyti - því
miður. Það starf, sem unnið er á
vegum sveitarfélaga og félagasam-
taka til þess að sjá bömum og ungl-
ingum fyrir viðfangsefni á sumrin
er hins vegar til fyrirmyndar. Sveit-
arfélögin halda uppi unglingavinnu,
sem tryggir þessu unga fólki vinnu
og nokkrar tekjur og mörg félaga-
samtök standa fyrir námskeiðum
og margvíslegri annarri starfsemi
á sumrin fyrir böm og unglinga.
Allt er þetta af hinu góða en
líklega er það svo, að velflestir ungl-
ingar hafa sjaldan eða aldrei komið
á sveitabæ, í fjós eða fjárhús eða
í réttir. Er ekki hægt að fella ein-
hveija kynningu á sveitastarfinu
inn í verkefni sumarsins hjá þessum
aldursflokkum?
XXX
A
Otrúlega margir viðmælendur
Víkveija hafa orð á því, að
þeir séu hættir að mestu að horfa
á sjónvarp utan fréttatíma sjón-
varpsstöðvanna. Þetta fólk heldur
því fram, að efni sjónvatpsstöðv-
anna sé lélegra en það var. Getur
þetta verið rétt? Er hugsanlegt, að
samkeppni sjónvarpsstöðvanna hafi
leitt til spamaðar í rekstri, sem
hafi orðið til þess, að efnið, sem
boðið er upp á er lélegra?
X X X
Víkveiji hafði orð á því fyrir
nokkm, að ein göngubrúin í
Fossvogsdal væri að falli komin.
Þessu var skömmu síðar kippt í
lag. Svo skjót viðbrögð og fram-
takssemi ber að þakka.