Morgunblaðið - 20.09.1988, Blaðsíða 64

Morgunblaðið - 20.09.1988, Blaðsíða 64
64 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20 SEPTEMBER 1988 Mjnning: Kristín Ólafsdóttir Minning: Ira Martin Cela Látin er í Reykjavík Kristín Ólafsdóttir, Hátúni 12. Hún fæddist á Hvammstanga 20. maí 1918. For- eldrar hennar voru Ólafur Gunnars- son læknir, ættaður frá Ási í Hegra- nesi, og Ragna Gunnarsdóttir, Gunnarssonar sem var umsvifamik- ill kaupmaður í Reykjavík á sínum tíma og átti meðal annars stórhýsin Hafnarstræti 8 og Austurstræti 7. Ólafur lést árið 1927, 41 árs að aldri, frá sex ungum bömum. Eldri systur Kristínar eru Nanna magister og Sigrún handavinnu- kennari. Yngri voru þrír bræður sem allir dóu af hjartaslagi í blóma lífsins, Bjöm tæknifræðingur 48 ára, Gunnar tæknifræðingur 53 ára og yngstur var Ólafur læknir sem dó 41 árs, eða á sama aldri og fað- ir hans og einnig frá sex bömum. Ég man fyrst eftir Kiddu í bama- skólaportinu með barðastóran hatt sem var einsog geislabaugur kring- um jarpt hrokkið hárið. Seinna urð- um við bekkjarsystur og vinkonur. Við héldum hópinn fímm saman frá þrettán ára aldri og alla tíð síðan. Ein úr hópnum er farin á undan Kristínu: Ida Fenger sem lést á síðastliðnu ári í Danmörku þar sem hún hafði sest að. Þegar ég nefndi það við sameigin- lega vinkonu, hvort við ættum að senda nokkur kveðjuorð, spurði hún hvort ég treysti mér til að skrifa um þjáninguna. Ekki er ég maður til þess, og Kristín þoldi heldur aldrei neitt víl. En oft hefur maður spurt sjálfan sig: Hvers átti hún að gjalda. Þessi káta og mannkostum prýdda stúlka átti eftir að verða sjúklingur í meira en hálfa öld. Við áttum sam- an skemmtilega æsku, ekki síst á mjög svo gestrisnu heimili sem móð- ir hennar rak ein með börnum sínum eftir að hún varð ekkja. Þar var aldr- ei spurt hvort maður vildi traktering- ar, heldur umsvifalaust lagt á borð, oft fyrir íjölda manns. Frú Ragna var hnarreist og ákveðin og hlýtur að hafa verið feiknamikil húsmóðir þó maður hugsaði aldrei útí það á þeim árum. Strax á skólaárum fór að bera á því hvað Kiddu var hætt við fóta- skorti, en þrátt fyrir það hafði hún yndi af að dansa og var eftirsótt á dansæfíngum. Hún vann við verslunarstörf í nokkur ár, en nú fór þessi sérkenni- legi sjúkdómur að færast í aukana og enginn vissi hvað var að. Ragna móðir hennar lagði sig alla fram um að fá úr því skorið, bæði hérlendis og erlendis. Úrskurðurinn var MS- sjúkdómur og ólæknandi. Enginn okkar hafði heyrt hans getið fyrr. Þá man ég að Rögnu var brugðið og hún dó árið eftir, 1944, úr hjart- veiki. Um það bil sem við vinkonumar vomm að festa okkur í sessi í hjóna- böndum og framtíðarstörfum hóf Kristín baráttuna við þennan sjúk- dóm. Ég minnist hennar þar sem við sátum á gangstéttarbekk í Stokkhólmi. Þetta var sumarið 1946. Við höfðum mælt okkur mót þama. Ég var á ferðalagi, nýgift. Hún var komin til lækninga, gekk þá við tvo stafí og var að búa sig undir spítala- vist. Kidda var þeirrar gerðar að hún lét aldrei neinn eiga neitt hjá sér. Þama rétti hún mér brúðargjöf, öskju með tveim stómm og þungum silfurspöðum. Eftir spítalaleguna varð hún að fara í hjólastól tíma- bundið, en hún hélt áfram að ganga og standa eins lengi og stætt var. Þrautseigjan var gífurleg og enn hélt hún í vonina. Árið 1950 fóra þær systur Nanna og Kristín til Kaupmannahafnar og héldu þar hús í eitt ár. Landinn rat- aði rétta leið á gestrisni og góðar viðtökur, og það var haft á orði hversu Kidda var hress í máli og hélt margrómaðri glettni sinni. Hún var komin þangað að leita sér lækn- inga hjá Mogens Fogh á Militer- spítalanum, en árangur varð enginn. Kidda lærði bókband og stundaði það eins lengi og hún hafði hand- styrk til. í Kaupmannahöfn kynntist hún Júlíönu Sveinsdóttur listmálara sem bauðst til að kenna henni mynd- vefnað. Kidda náði mjög góðum ár- angri því hún var bæði smekkleg og listræn. Júlíana fylgdist vel með henni og hjálpaði á alla lund svo hún gat stundað þessa listiðju af áhuga í nokkur ár. En nú syrti í álinn. Það fékk ósegjanlega mikið á hana að missa bræður sína, á nokkram áram, og mág, mann Sigrúnar sem dó um svipað leyti. Vonleysi setti að henni eftir því sem sjúkdómurinn ágerðist. Við vinkonur hennar gátum lítið gert fyrir hana, en ein var sú sem var henni eitt og allt og það var Nanna systir hennar. Fyrir hönd Önnu, Bryndísar og Ásdísar sendi ég fjölskyldu Kristínar vinkonu okk- ar innilegar samúðarkveðjur. Auður Sveinsdóttir Fæddur 21. desember 1948 Dáinn 13. september 1988 Mann setur óneitanlega hljóðan þegar góður samstarfsmaður og félagi til margra ára hverfur skyndilega á braut. Leiðir okkar Ira lágu fyrst saman þegar hann hóf störf hjá fyrirtæki því, sem ég veiti forstöðu árið 1975, en þá var hann tiltölulega nýfluttur hingað til lands, að því ég best veit, fullur eldmóðs og starfsgleði með framandi anda frá hinni stóra Ameríku. Bandaríkm vora hans fæðingarland, en á íslandi langaði hann til að búa og starfa. Ira var á þessum áram ekki bara vandvirk- ur fagmaður, hann var hugmynda- ríkur svo af bar og starfsmaður hinn mesti. Því kaus hann eftir um árs starfstíma með okkur þegar tímabundin lægð kom í starfsem- ina, að hasla sér völl í eigin fyrir- tæki. Því miður er ísland oft vægðar- laust land, einkum og sérílagi fyrir þá, sem ekki kunna á kerfíð og við tökum oft betur á móti útlendingum ef þeir era gestir heldur en þegar þeir kjósa að lifa hér hjá okkur. Þetta rak Ira sig illilega á og þrátt fyrir óaðfínnanlega fagmennsku sem leitun var að hér á landi gekk fyrirtækið ekki með öllum þeim persónulegu ósigram sem slíkt hef- ur í för með sér. Það var því að mörgu leyti breyttur maður, sem kom til mín síðla síðasta árs og óskaði eftir endumýjuðu samstarfí. Okkur var þó mikill fengur að því að fá hann aftur í hópinn og alltaf var hann að leita að leiðum til þess að bæta fyrirtækið og framleiðsl- una. Það var einnig ánægjulegt að fylgjast með hve vel hann reyndist öðram „útlendingi" sem starfaði hér hjá okkur síðasta vetur og fékk nokkuð að kenna á kerfínu íslenska. Þrátt fyrir óveralegan aldursmun reyndist hann henni sem faðir í ókunnu landi. Á árshátíðum og skemmtunum fyrirtækisins var Ira hrókur alls fagnaðar og á skák- kvöldum var hann frumkvöðull og slyngur andstæðingur. Þar verður skarð fyrir skildi. Enda þótt fjárhagur Ira hafí ver- ið meira og minna í rúst eftir skakkaföll liðinna ára virtist mér sem rofaði til upp á síðkastið, en hversu lítið vitum við ekki um sam- starfs- og samferðafólk okkar. Við Ira áttum nokkram sinnum tal um hin óskyldustu málefni, en • TTll Pnnhefur áratuga reynslu i framleiöslu voga fyrir kjötvinnslu. • Kjötkrókavogin er snögg í inn og út vigtunum. • Það er auðvelt að byggja hana inn í brautakerfi, sem er fyrir hendi. Toledo hefur einnig sérhæft sig í framleiðslu á gólfvogum fyrir sláturhús og kjötvinnslu. • Hún er ryðfríu stáli og þarf lítið viðhald. • Vogin ertengjanleg við tölvukerfi. Nánari upplýsingar gefa sölumenn okkar. Kaisúswö KRÓKHÁLSI 6 SÍMI 671900 t Eiginmaður minn, faöir og stjúpfaðir, ÞRÁINN M. INGIMARSSON pípulagningameistari, Nönnugötu 6, andaðist á heimili sfnu miðvikudaginn 14. september. Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni föstudaginn 23. september kl. 15.00. Marfa Ingvarsdóttir, Marfa Jórunn Þráinsdóttlr, Hulda Helga Þráinsdóttir, Ragnar M. Halldórsson. t Þökkum innilega samúð og vinarhug við fráfall og útför bróður okkar, mágs og fraenda, EIRÍKS GUÐJÓNSSONAR ÍÁsl. Guðrún Hlff Guðjónsdóttir, Ingveldur Guðjónsdóttir, Magnús Jónasson, Hermann Guðjónsson, Laufey Helgadóttir, Jón Haukur Guðjónsson og systkinabörn. t Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, ELÍNAR J. G. HAFSTEIN, Fjölnisvegi 12, Reykjavfk. Sigríður Ásgelrsdóttir, Hafstelnn Baldvinsson, Ragnheiður G. Ásgeirsdóttir, Guðmundur H. Garðarsson, Þorstelnn Á. Asgeirsson, Vilhelmfna S. Sveinsdóttir og fjölskyldur. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall föð- ur míns, tengdaföður og afa, JÓHANNESAR GUÐMUNDSSONAR frá Seli. Einnig þökkum við.umönnun starfsfólks á deild 1A Landakotsspít- ala. Helgi S. Jóhannesson og fjölskylda.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.