Morgunblaðið - 08.05.1997, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FIMMTUDAGUR 8. MAÍ1997 55
MARGRÉT
ANDRÉSDÓTTIR
+ Margrét Andr-
ésdóttir fæddist
22. október 1915.
Hún lést á dvalar-
heimilinu Barma-
hlíð á Reykhólum
4. mars síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju 15. mars.
Mig langar til að
setja þessar fátæklegu
línur á blað og minnast
hennar Margrétar
Andrésdóttur, sem
hefði orðið 83 ára í
dag, 8. maí, hefði hún lifað, en hún
lést hinn 20. fyrra mánaðar. Þar
með er horfínn síðasti tengiliðurinn
við eldri kynslóðina á bernsku-
heimili mínu.
I bernskuminningunni skipar
hún Margrét stóran sess og góðan.
Og það er vissulega bjart yfir
henni. Heimilið í Móhúsum á
Stokkseyri var fjölmennt að
minnsta kosti á nútíma mæli-
kvarða, því auk okkar systkinanna
þriggja og foreldra okkar, voru þar
í heimili Þórdís Bjarnadóttir,
móðuramma okkar, og Magga Jún
og Magga And, eins og við kölluð-
um þær gjarna til aðgreiningar
nöfnurnar, Margréti Júníusdóttur,
ijómabússtýru og Margréti Andr-
ésdóttur. Hún kom ung á heimilið
sem vinnukona og var þar viðloð-
andi síðan meðan við bjuggum í
Móhúsum, en þaðan fluttum við
haustið 1960. Magga gekk í öll
útiverk og það munaði aldeilis um
hana. Hún var burðamanneskja
mikil og dugleg með afbrigðum,
karlmannsígildi að því er sagt var
og afar verklagin. En hún var líka
félagi okkar systkinanna og vænt-
umþykja hennar og kærleikur í
okkar garð leyndi sér aldrei. Glað-
vær var hún og gat verið stríðin
og hafði oft gaman af uppátækjum
okkar. En hún var líka afar vönd
að virðingu sinni. Hún hafði mjög
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum og fór ekkert í launkofa
með þær. Það var borin von að
ætla að hafa áhrif á það. Hreinlynd
var hún og bænrækin og hafði
yndi af því að sækja kirkju og hlýða
messu og lestur Passíusálmanna í
útvarpinu. Ég held að
blótsyrði hafi aldrei
hrokkið af vörum
hennar Möggu, jafnvel
þótt við systkinin
reyndum með ýmsu
móti að leiða hana í
þá gildru.
Magga var mikill
dýravinur, allir mál-
leysingar áttu í henni
tryggðavin og banda-
mann. Ég gleymi aldrei
hvemig hún kjassaði
kýmar við mjaltir og
talaði við þær. Einu
sinni sá ég hagamús í
fjósinu. Það stimdi á svört augun
í skímunni af olíulampanum. Ég
greip stein og ætlaði að henda í
hana, en Magga kom í veg fyrir
það: „Leyfðu henni að lifa,“ bað
hún svo blíðlega, „sjáðu hvað hún
er fallega hvít á bringunni.“
Hún Magga var fádæma trygg-
lynd manneskja. Og engan hef ég
vitað minnugri á merkisdaga í lífí
vina sinna en hana, nema vera
skyldi hana Lóu, systur hennar.
Þær vom samstilltar í því sem
öðm. Ekki leið sá afmælisdagur
að þær hringdu ekki og árnuðu
heilla, og það átti ekki bara við
um afmæli þeirra sem lifa heldur
og þeirra ástvina sem á undan era
gengnir. Það hefur verið dýrmætur
þáttur í lífí okkar allra, kveðjurnar
hlýju úr Hellukoti og fyrirbænim-
ar.
„Margs er að minnast, margt
er hér að þakka ...“ Ég bið góðan
Guð að geyma hana Margréti
Andrésdóttur og þau öll sem hún
unni, lífs og liðin.
Kristín Guðjónsdóttir.
Margrét Andrésdóttir átti sex
systkini og em þau öll látin nema
Lóa Andrésdóttir sem býr á Stokks-
eyri. Því miður komst ég ekki til
að fylgja Margréti en vil bæta fyr-
ir með þessum fátæklegu orðum.
Foreldrar mínir reistu árið 1967
lítið hús á sumarbústaðarlóð gegnt
Hellukoti á Stokkseyri. Smám
saman stækkaði húsið með tilheyr-
andi skjólveggjum og svo var
ákvörðun tekin um að byggja al-
vöm sumarhús og vomm við þá
orðin nokkurs konar Stokkseyring-
ar. Tíminn líður afar fljótt. Það em
komin þijátíu ár síðan við fórum
með fyrstu spýturnar austur og
einnig er vináttan við systumar í
Hellukoti og þeirra ætt orðin þijá-
tíu ára. Alltaf fannst manni allt
vera eins í Hellukoti, gestrisni og
einlægni réðu þar alltaf ríkjum.
Vinir vina sinna og einlægir íslend-
ingar á allan hátt.
Ég hlustaði stundum á þætti
Hermanns Ragnars Stefánssonar
í útvarpinu og aldrei brást það að
þar væri leikin kveðja til eða lag
fyrir systurnar í Hellukoti. Her-
mann var þeirra aðalvinur á öldum
ljósvakans enda eru það menn eins
og Hermann sem vinna ómælt
gagn við að viðhalda íslenzkum
hefðum og festu við þáttagerð.
Hann og aðrir hans líkar leika þá
tónlist sem hinn venjulegi maður
vill og talar þannig mál að venju-
legt fólk skilur. Hafí hann þökk
fyrir.
Þau skipti sem ég kom með
börn mín og fjölskyldu í Hellukot
var alltaf tekið á móti með minnst
sjö tegundum af meðlæti enda
rammíslenzkur siður. Júlía, þriggja
ára dóttir mín, fór einu sinni með
mér í Hellukot til þeirra systra og
eftir það talaði hún mikið um
Margréti, sem átti kermna með
öllum dúkkunum og spurði mig oft
af hveiju svona margar dúkkur
væm í einni kerra. Þær systur
vom ákaflega barngóðar og miklir
vinir vina sinna og höfðu nákvæmt
bókhald yfir alla helztu afmælis-
og tyllidaga. Aldrei brást að hringt
væri heim á afmælisdögum og
hafi þær þökk fyrir þá hugulsemi.
Það er puði sé lof enn til venjulegt
fólk á íslandi, sem umgengst með
venjuiegum hætti og talar þannig
tungu og umgengnismál sem
venjulegt fólk skilur. Nóg er af
GSM-síma verðbréfapappírsljónum
sem æða um landsbyggðina á
kaupleigubifreiðum með fijáls-
hyggjuna í rassvasanum. Því hrað-
ar sem þessir menn og konur aka
um lífíð því fljótar þurrkast hin
íslenzka þjóðemisvitund þeirra út.
Heill sé góðu fólki og jarð-
bundnu og kann ég Margréti beztu
þakkir fyrir að hafa ekki hvikað
frá umhverfi sínu og vottum við
Jóhanna, Júlía, Ragna, Villi og
Hanna, Lóu og öllum ættingjum
og öðmm hlutaðeigandi okkar inni-
legustu hluttekningu við fráfall
Margrétar Andrésdóttur.
Friðrik Ásmundsson
Brekkan.
GRÓA ÓLAFSDÓTTIR
+ Gróa Ólafsdóttir Thorlacius
fæddist í Reykjavík 1. ágúst
1908. Hún lést á Hrafnistu i
Reykjavík 29. apríl síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík 6. maí.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá,
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eipast sá
er öllum reynist kær.
(G.Ö.)
Það er svo ótrúlegt hvað árin
líða fljótt, þegar litið er til baka
er eins og það gerst hafi í gær,
sem gerðist þó fyrir rúmum 22
árum, en þá kynntist ég Gróu Ól-
afsdóttur. Við vorum saman 34
hressar konur sem dvöldum í hús-
mæðraorlofí í Sælingsdalslaug í
Dölum. Þetta var góður hópur og
öil vikan sem við dvöldum þar
sannkölluð sæluvika.
Margar konur í hópnum voru
félagskonur í Slysavarnadeild
kvenna í Reykjavík, og við leiðarlok
hafði Gróu tekist að ná í þijár
nýjar konur í félagið, og var ég
ein af þeim. Með okkur Gróu tókst
strax góð vinátta og viss hlýja sem
alltaf var til staðar síðan.
Gróa starfaði mikið fyrir Slysa-
varnadeild kvenna og var í stjórn
deildarinnar um árabil og í mörg-
um nefndum. Hún var gerð að
heiðursfélaga á 50 ára afmæli
deildarinnar 1980.
Gróa var mjög listræn og gerði
marga fallega muni úr leir og hún
var einnig lagin við tréskurð og
fleira er að handavinnu laut. Hún
skemmti oft á fundum og hafði
gott auga fyrir leiklist og gat leið-
beint með ýmislegt á því sviði.
Já, margs er að minnast, og þá
er mér efst í huga hvað mér þótti
gott að leita til Gróu í sambandi
við ýmis störf innan Slysavarna-
deildarinnar eftir að ég kom þar í
stjórn og fékk alltaf greinargóð
svör. Það var sannarlega gott að
eiga hana að.
Slysavarnakonur í Reykjavík
þakka henni af alhug fyrir allt
hennar óeigingjarna starf í marga
áratugi og við minnumst hennar
með virðingu.
Börnum hennar og ástvinum öll-
um sendi ég samúðarkveðju og bið
Guð að blessa minningu Gróu Ól-
afsdóttur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Guðrún S. Guðmundsdóttir.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (5691115) og
í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá em ritvinnslukerfin Word og Word-
Perfect einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2200 slög
(um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða (jóð takmark-
ast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
PÉTUR BJÖRNSSON,
Álftamýri 58,
lést á heimili sínu mánudaginn 5. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Dagmar Ingólfsdóttir,
Anna Bára Pétursdóttir,
Ingólfur Guðmundur Pétursson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför frænku okkar,
ÞÓRUNNAR ÓLAFÍU
ÁSGEIRSDÓTTUR,
Háaleitisbraut 43,
Reykjavík.
Ásgeir Þorvaldsson, Erla Alfreðsdóttir,
Pétur Þorvaldsson, Ágústa Guðmundsdóttir,
Stefán Þorvaldsson, Guðríður A. Waage,
Kristín Þorvaldsdóttir, Tryggvi V. Traustason.
+
Útför
EINARS BJARNASONAR
fyrrv. bankamanns,
Grænumörk 1,
Selfossl,
sem lést mánudaginn 5. maí síðastliðinn, fer
fram frá Selfosskirkju laugardaginn 10. maí nk.
Athöfnin hefst kl. 13.30.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Stefán Bjarnason,
Gunnar Einarsson,
Hulda Gunnlaugsdóttir.
+
Okkar elskulegi sonur og bróðir,
SIGURÐUR FREYR PÁLSSON,
Áhaven 13,
Kong, Danmörku,
fæddur 26. desember 1986, lést af slysförum
þann 20. apríl 1997.
Jarðarförin hefur farið fram.
Innilegar þakkir til allra fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug.
Páll Sigmundsson,
Sigrún Fanndal Sigurðardóttir,
Páll Axel Pálsson.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ARNBERGUR GÍSLASON
frá Vinaminni
í Borgarfirði eystra,
er lést á Garðvangi miðvikudaginn 30. april si.,
verður jarðsunginn frá Hvalsneskirkju föstu-
daginn 9. maí kl. 14.00.
Guðný S. Arnbergsdóttir,
Margrét L. Arnbergsdóttir,
Grétar G. Arnbergsson,
Jóhanna Arnbergsdóttir,
Gfsli Arnbergsson,
Friðbjörg Ó. Arnbergsdóttir,
Rúnar Ágúst Arnbergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ægir B. Bessason,
Sigurður Magnússon,
Salóme Jónsdóttir,
Jón Hallvarðsson,
Lovfsa Þórðardóttir,
Sævar Ólafsson,
Ragnheiður Sigurjónsdóttir,
Glæsileg kaffihlaðboÞð
■ FALLÉGIR SÁLIR
OG MJÖG CÓO ÞJQNÚSTA
J, • UPPLÝSÍNGAR Í sfMUM . '
' S62 7S7S & 5050 925
Ut HOTEL töFTLÐQlK
' I C E L A N O A I R ‘ , H O T E ><,