Morgunblaðið - 23.05.1998, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 23. MAÍ 1998 69
+ Sólveig Berg-
þóra Þorsteins-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 31. júlí
1915. Hún lést á
Sjúkrahúsi Þingey-
inga hinn 15. maí
síðastliðinn. For-
eldrar Sólveigar
voru Þóra Jónsdóttir
húsmóðir og Þor-
steinn Brandsson
sjómaður. Sólveig
var ung tekin í fóst-
ur af vinafólki for-
eldra sinna Jjeim
Þorsteini Óliver
Jónssyni og Sólveigu Jónsdótt-
ur á Brunnstxg 3 í Hafnarfirði.
Þar ólst hún upp til ung-
lingsára. Systkini Sólveigar
voru: Marta Steinþóra, fædd
1909, Ólafía Dagbjört, fædd
1910, Brandur, fæddur 1913,
Jóna Margrét, fædd 1917, Karl,
fæddur 1919, Guðmundur Egill,
fæddur 1921, Guðbergur, fædd-
ur 1922, og Jón Rósant, fæddur
1926. Öll eru þau látin nema
Jóna Margrét og Jón Rósant.
Sólveig átti dóttur, Hönnu
Sigríði Hofsdal, með Karli Guð-
mundssyni frá Ólafsvík. Hanna
fæddist 10. apríl 1931. Eigin-
maður hennar er Magnús Leif-
ur Sveinsson og eiga þau þi'jú
börn. Áður átti hún soninn,
Ágúst Kvaran, með Axel Kvai’-
an. Sólveig gekk að eiga Einar
Með sárum söknuði kvöddum við
ömmu Sólveigu á Húsavík. Eftir
stutt veikindi kveður hún þessa
jarðvist södd lífdaga í sátt við Guð
og menn. Við eru öll guggin í hjarta
okkar en yljum okkur við fagi-ar
minningar um ömmu brosandi og
glaða í bragði. Síðustu árin hefur
hún dvalið í góðri umsjá starfs-
fólksins á sjúkrahúsi Húsavíkur og
þar voru okkar síðustu fundir.
Amma sat fi'ammi á gangi á sjúkra-
húsinu þegar hún átti von á
heimsóknum okkar, heilsaði bros-
andi og ljómaði af gleði að sjá
barnabörnin sín og eiginmenn
þeii-ra, eiginkonur, kærustur og
kærasta. Hún fylgdist vel með
þessu öllu og var vel heima í lífi
hvers og eins.
Umræðurnar gátu snúist um allt
milli himins og jarðar. Þar var ekki
kynslóðabil, amma Sólveig var vel
heima í nútímanum þótt hún væri á
níræðisaldri. Stundum sátu margir
við stólinn hennar ömmu þegar við
renndum öll norður til að
heimsækja hana og Steina frænda.
Það mátti segja henni, aldraðri
konunni, djarfar sögur og vafasam-
ar, furðufréttir, skemmtisögur og
slúður því allt þetta vildi hún heyra
og engin ástæða til að draga neitt
undan. Hún fylgdist vel með lífi
barnanna sinna og barnabarna og
hringiðu þjóðlífsins íyrir norðan og
sunnan, ekki síst lífinu í Hafnarf-
irði, þar sem hún var fædd og upp-
alin.
Þegar við nú tölum saman um
ömmu Sólveigu á Húsavík kemur
upp í hugann hversu hlý hún var og
umburðarlynd. Hún hafði tekist á
við margskonar mótlæti á langri
ævi og var lífsreynd kona í meira
lagi. Því lagði hún sitt sérstaka mat
á lífið og tilveruna og miðlaði því til
okkar ungu kynslóðarinnar.
Heimsókn til ömmu norður á Húsa-
vík var því eiginlega alveg sérstak-
ur „lúxus“ í öllum skilningi þess
orðs. Hún var stundum eins og af
sömu kynslóð og við, svo vel setti
hún sig inn í hugsanagang okkar.
Svo viðræðugóð var hún og skiln-
ingsrík.
Með þessum fáu orðum er ekki
mikið frá sagt um yndisleg kynni
okkar af ömmu Sólveigu. Við hugs-
um þess meira núna og rifjum upp
eitt og annað skemmtilegt frá
Húsavík. Svo segjum við hvert öðru
frá góðum minningum og ánægju-
legum dögum með ömmu sem í
Methúsalem Jóhann-
esson frá Húsavík
hinn 27. desember
1943. Börn þeirra: 1)
Sædís Birna, fædd
17. september 1938,
dáin 18. nóvember
1940. 2) Einar Ge-
oi'g, fæddur 19. júní
1941. Sambýliskona
hans er Pálína Fann-
ey Skúladóttir og
eiga þau tvö börn.
Með fyrrum eigin-
konu sinni, Þórunni
Alfreðsdóttur, átti
hann fjögur börn. 3)
Þórdís Steinunn, fædd 14. júní
1943. Eiginmaður hennar er
Birgir Magnússon og eiga þau
þxjá syni. 4) Þorsteinn, fæddur
22. ágúst 1944. Hann er
ókvæntur og bamlaus. 5)
Jóhannes Geir, fæddur 29. janú-
ar 1947. Eiginkona hans er Vil-
borg Njálsdóttir og eiga þau
íjögur börn. 6) Baldur, fæddur
11. ágúst 1948. Eiginkona hans
er Kristjana Stefánsdóttir og
eiga þau fjögur böm. 7) Þór-
hallur Valdimai', fæddur 22.
desember 1953. Sambýliskona
hans er Hildur Stefánsdóttir.
Með fyrri eiginkonu sinni,
Kristbjörgu Steingrímsdóttur
átti hann tvo syni.
Útfór Sólveigar fór fram frá
Húsavíkurkirkju föstudaginn
22. maí.
okkar augum var alltaf hetja sem
bognaði aldrei í erfiðri lífsbaráttu á
langri ævi.
Við þökkum Steina frænda sér-
staklega fyrir að hugsa svo vel um
ömmu og bera henni alltaf kveðjur
frá okkur og segja tíðindi að sunn-
an. Starfsfólki sjúkrahússins þökk-
um við fyrir að hugsa vel um ömmu
okkar til síðasta dags.
Amma var sérstæð kona og
glæsileg, bæði í sjón og raun. Hún
var myndarleg kona, góð og elsku-
leg, framúrskarandi gestrisin og
átti fjölda vina. Því geymist mynd
hennar skýr og lengi í huga okkar
alla tíð sem þekktum hana. Við
kveðjum hana og þökkum fyrir
samveruna. Guð launi henni starf
hennar og stríð og geymi í sínum
friði.
Einar Magnús, Sólveig,
Sveinn og Ágúst.
Móðir mín, Sólveig Bergþóra, er
látin. Hún veiktist alvarlega fyrir
fimm árum síðan og dvaldist upp
frá því á sjúkrahúsi uns yfir lauk. í
augum okkar afkomendanna var
hún sameiningartákn. Vafasamt er
að nokkur í hópnum geti haldið því
merki á lofti nú þegar hún er öll.
Móðir mín var sérstæð mann-
eskja á marga lund. Hún átti engan
veginn heima á markaðstorgi
hégómans þar sem framagirni og
gróðahyggja ráða ríkjum. Gömlu
góðu gildin, hlédrægni, tryggð og
sjálfsafneitun, voni henni eðlislæg.
Hún var fyrst og fremst góð mann-
eskja. I þvi fólst bæði styrkur
hennar og veikleiki.
Móðir mín var fædd í Hafnarfirði
og þar ólst hún upp sem einkabarn
ástríkra fósturforeldra. Gjóturnar í
hrauninu, þar sem kjarrið ilmaði,
fuglarnir sungu og köngulærnar
spunnu vef sinn á sólheitum sumar-
dögum, vora leiksvæði hennar í
bernsku. Þessi vettvangur bernsk-
unnar fylgdi henni alla ævi líkt og
bjartur og vermandi geisli.
Skömmu eftir fermingu fór hún
að vinna á reitunum. Það gerðu
flestii- unglingar á þeim áram. Þá
bættist í banka minninganna lykt af
salti, olíu og tjöru. Þá varð henni
ljóst að lífið var sjómennska og
saltfiskur.
Kornung kynntist hún sjómanni
frá Ólafsvík, Karli Guðmundssyni.
Með honum átti hún dótturina
Hönnu Sigríði Hofsdal, sem átti
eftir að reynast henni vel á langri
leið.
Sambúð Karls og móður minnar
entist ekki ýkja lengi, þannig að
fyrr en varði stóð hún uppi ein
ásamt lítilli dóttur. Þá kom Húsvík-
ingurinn, faðir minn, Einar M.
Jóhannesson, til sögunnar. Á þeim
árum var hann leigubflstjóri á
Reykjavíkursvæðinu og yfir þvi
starfi var mikill ævintýraljómi á ár-
unum milli stríða og raunar lengur.
Þau felldu hugi saman og
trúlofuðust árið 1933 og fluttu sam-
an norður á Húsavík árið 1935.
Á þeim árum var Hafnarfjörður
blátt áfram heimsborg miðað við
Húsavík. I litla þorpinu við Skjálf-
andaflóann voru íbúar rétt um 900
og flestir lifðu af sjálfsþui'ftarbú-
skap að verulegu leyti. Fólk átti
fimmtán rollur eða svo í kofa úti á
túni og eina kú við hliðina á heimil-
inu, eða undir því. Ennþá bjuggu
margir í litlum kotum, sem vora
eins konar tengiliður milli gamla og
nýja tímans og runnu saman við
fósturjörðina hógvær og lágreist
með sínum örsmáu gluggum. All-
margir gerðu út bát og réra til
fiskjar þegar þess var kostur. Eftir
áramótin fóru fullfrískir menn
gjarnan til starfa í fjarlægum ver-
stöðvum og eftir sátu konur og
börn og karlæg gamalmenni. Þá
var stundum þröngt í búi og erfið-
leikar ærnir. Móðir mín var vön að
segja að á þessum tímum hefði hún
samt eignast sína bestu vini því all-
ir hefðu hjálpast að í lífsstríðinu.
Þar tiltók hún margt gott fólk sem
of langt mál yrði að telja upp hér.
Einhvern veginn held ég að þrátt
fyrir allt hafi móðfr mín aldrei séð
fyrir sér aðra Húsavík en þá gömlu
og það var alltaf sól á þeirri Húsa-
vík. Svona getur lífið nú verið
skxýtið.
Árið 1938 eignuðust foreldrar
mínir stúlkubarn sem hlaut nafnið
Sædís Birna. Þessi litla stúlka dó
suður í Hafnarfirði í nóvember 1940
úr lungnabólgu í fanginu á móður
sinni. Nærri má fara um það,
hvflíkt áfall þetta hefur verið ungri
og tilfinningaríkri konu.
Árið 1945 fluttu foreldrar mínir í
nýbyggt hús, sem þau nefndu Ytri-
Hlíð. Hús þetta er í Brekkunni á
Húsavík og þar lifði móðir mín sín
manndómsár. Þar ól hún upp börn-
in sín sjö. Oft var fjör í Brekkunni á
þessum árum. Mikill fjöldi barna
var á hverju heimili og stundum
stóðu margar mömmur í einu úti á
tröppum og æptu á söfnuðinn, lík-
lega í von um að geta siðað hann
eitthvað til. Það er ekkert áhlaupa-
verk að ala upp fimm snarvitlausa
stráka enda held ég að móðir mín
hafi stundum verið ansi þreytt. Þá
átti hún það til að bregða sér frá
um stundarsakir, ef svo mætti
segja, og hleypa draumfáki sínum
suður í hafnfirskar hraungjótur,
eða Guð má vita hvert, því drauma-
heimur hennar var án allra
landamæra. Svona útúrdúrar gerðu
bæði að hressa hana og endurnæra.
Móðir mín las mjög mikið og henn-
ar besta skemmtun var að ferðast á
landakortinu. Þegar vel lá á henni
söng hún við eldhúsbekkinn. Það
var fallegur söngur.
Árið 1958 yfirgáfu foreldrar mín-
ir Brekkuna og fluttu í Bjarna-
húsið. Tólf árum síðar skildust leið-
ir þeiraa. Upp frá því hélt móðir
mín heimili með Þorsteini syni sín-
um.
Móðir mín var einstaklega glæsi-
leg kona en hafði hins vegar sér-
stakt lag á að láta lítið fyrir sér
fara. Vegtyllubarátta og eltingar-
leikur við veraldargæði voru henni
afskaplega utanbrautar. Hún gerði
aldrei neinar kröfur fyrir sjálfa sig
en vildi miðla öðram af sínu litla.
Reglusemi, heiðarleiki og réttsýni
voru henni í blóð borin og hún
hafði afskaplega hlýtt viðmótt. Þótt
hún væri í eðli sínu einfari fannst
flestum gott að njóta návistar
hennar, ekki síst fyrir þá sök að
hún kunni að hlusta. Hún var
ástrík og góð móðir. Eg þakka
henni fyrir allt. Guð blessi minn-
ingu móður minnar.
Einar Georg.
SÓLVEIG BERGÞÓRA
ÞORSTEINSDÓTTIR
+
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, tengdamóðir
og amma,
INGIBJÖRG INDRIÐADÓTTTIR
húsmóðir og kennari,
Höfðabrekku,
Kelduhverfi,
sem lést föstudaginn 15. maí sl., verður
jarðsungin frá Garðskirkju í Kelduhverfi mánu-
daginn 25. maí kl. 14.00.
Jón Gunnlaugur Stefánsson,
Kristín Erla Jónsdóttir, Garðar Tyrfingsson,
Margrét Jónsdóttir, Kolbeinn Björgvinsson,
Ari Þór Jónsson, Ragnheiður Helgadóttir,
Sævar Garðarsson,
Grétar Már Garðarsson,
Jón Björgvin Kolbeinsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓHANN HAFLIÐI JÓNSSON
húsasmíðameistari,
Árskógum 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju mánudaginn
25. maí kl. 13.30.
Ingibjörg Eggertsdóttir.
Björgvin J. Jóhannsson, Sigríður Þórsdóttir,
Eggert Þ. Jóhannsson, Valborg Harðardóttir,
Hörður Jóhannsson, Tonje Fossnes,
Herdfs Jóhannnsdóttir, Frosti Hreiðarsson,
Ingvar J. Jóhannsson, Árborg Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Faðir minn, fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
INGÓLFUR KRISTJÁNSSON
fyrrv. yfirtollvörður,
Grjótaseli 12,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 15. maí sl., verður
jarðsunginn frá Seljakirkju þriðjudaginn
26. maí kl. 13.30.
Anna Jóna Ingólfsdóttir, Jón Sveinsson,
Sólveig Ólafsdóttir, Jónatan Þórmundsson,
Ingólfur Jónsson, Ragna Halldórsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Þórmundur Jónatansson, Sóley Halldórsdóttir,
langafabörn og langalangafabörn.
+
Ástkær fósturmóðir mín,
JÓNÍNA STEINÞÓRSDÓTTIR,
Austurbyggð 21,
Akureyri,
er lést föstudaginn 15. maí sl., verður
jarðsungm frá Akureyrarkirkju mánudaginn
25. maí kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra G. Ásgeirsdóttir.
+
Hjartans þakkir til allra sem hafa auðsýnt
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR KETILSDÓTTUR,
Lambhaga 2,
Selfossi,
sem lést laugardaginn 9. maí sl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
Ljósheimum fyrir frábæra umönnun meðan
hún dvaldi þar.
Erling Gunnlaugsson,
Erla Gunnlaugsdóttir, Ólafur íshólm Jónsson,
Áskell Gunnlaugsson, Sesselja Óskarsdóttir,
Eygló Gunnlaugsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Ásta Gunnlaugsdóttir, Björn Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.