Morgunblaðið - 02.11.1999, Blaðsíða 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1999 551
þess að sambönd minnkuðu
sumsstaðar tímabundið. En tíminn
leið og aftur gáfust tækifæri til að
rækta vinskapinn og nú í tæplega
20 ár hefur hópur félaga úr okkar
gamla skóla hist reglulega, borðað
saman, spilað golf, skemmt sér
saman - oftast konunglega. Fjórir
félagar úr þessum hóp hittust þó
oftar og léku saman golf reglulega
og í þeim keppnum vorum við Júl-
íus ávallt „makkerar“. Golfferð til
Skotlands sem við fórum fyrir 2 ár-
um gleymist ekld og þó að önnur
ferð hafí verið fyrirhuguð þá er
henni frestað um óákveðinn tíma.
Það er með djúpum söknuði og
miklu þakklæti sem við félagamir
kveðjum Júlla. Við vottum Lilju,
börnum og fjölskyldu innilegustu
samúð á erfíðri kveðjustund. Hafí
Júlíus Sigurðsson þökk fyrir allt
það góða sem hann gaf af sér.
Blessuð sé minning hans.
Jón Ásgeir Eyjólfsson og
félagar úr V.f. ’66
Fráfall Júlíusar Sigurðssonar
kom ekki á óvart þar sem ljóst var
að hverju stefndi. Kynni okkar Júl-
íusar hófust í Verslunarskólanum
þar sem glaðværð einkenndi okkar
samskipti. Árin í skólanum voru
ánægjuleg en prúðmannleg fram-
koma einkenndi hann.
Eftir skólanám hóf Júlíus störf
hjá Sindra-Stáli þar sem hann
starfaði til æviloka. Hann tók sér
frí frá störfum um nokkurt skeið og
stundaði nám í Bretlandi sem kom
honum að góðum notum í starfí
sínu allt til æviloka.
Hjá Sindra-Stáli gegndi hann
starfi markaðsstjóra og síðasta árið
sem fullrúi framkvæmdastjóra.
Júlíus tók virkan þátt í þeirri
uppbyggingu sem einkennt hefur
fyrirtækið hin síðari ár. Þar starf-
aði hann með mjög hæfum og
áhugasömum hópi og má segja að
hann hafi áunnið sér traust starfs-
manna, stjórnenda og viðskiptavina
fyrirtækisins.
Samskipti okkar voru ávallt góð
og er minningin um góðan dreng
efst í huga þegar að kveðjustund
kemur.
Jóhann Briem.
Maður er kominn á þann aldur að
vera æ oftar að kveðja vini sína sem
hverfa á brott til eilífðarinnar, von-
andi til að láta til sín taka á æðri
stöðum.
Júlíus Sigurðsson, minn gamli
vinur, er fallinn frá, langt um aldur
fram. Veikindi Júlíusar, sem hann
hefur glímt við í eitt ár, voru hræði-
leg og áminning um hversu lán-
samir þeir eru sem fá að njóta lífs-
ins við góða heilsu, sem ekki er
sjálfgefið.
Þegar litið er yfir farinn veg í
samfylgd okkar Júlíusar kemur
margt upp í hugann, Til dæmis
skíðafélagið okkar, sem við stofn-
uðum 1972 með vinum okkar í
Fram sem saman fóru þá 16 um
veturinn til Noregs í fjórtán daga
skíðaferð. Þá var nú gaman og mik-
ið var hlegið og enginn hláturmild-
ari en Júlíus. Gleði okkar í þessu
ferðalagi og samstaða sem mynd-
aðist varð til þess að Skíðadeild
Fram var stofnuð snemma vors
1972. Við Júlíus vorum meðal ann-
arra í fyrstu stjóm þess með miklar
vonir og stóra drauma sem hafa að
nokkru ræst. Samstæður hópurinn
á í dag lyftu og myndarlegan skála í
Eldborgargili í Bláfjöllum sem
vígður var veturinn 1990, nokkuð
eftir stofnun deildarinnar en fram
til þess tíma voru menn trúir upp-
byggingarmenn. Júlíus var þar í
fararbroddi með dugmiklum vinum
með brosið og spaugið á vörum.
í minningunni var Júlíus einkar
líflegur maður og þægilegur sem
sárt verður saknað. Minningabrot
þau sem ég á með honum af lífsleið-
inni eru mér kannski þau merkustu
í mínu lífi, skíði og fótbolti, svo og
samkenndin, Frammarinn í okkur.
Við andlát Júlíusar Sigurðssonar
er mér efst í huga þakklæti fyrir að
hafa átt hann sem vin og það er
mikill söknuður að missa hann svo
fljótt. Hugheilar samúðarkveðjur
sendum við Lilju Jónsdóttur, eftir-
lifandi eiginkonu hans sem stóð
sem óhaggandi klettur við hlið hans
í veikindunum, svo og börnum
þeirra og öðrum ættmennum sem
eiga um sárt að binda. Manna eins
og Júlíusar er gott að minnast.
Moldin kallar menn til hinstu náða.
merkin falla, er áður báru hátt,
en viskan snjalla verður hér að ráða
og veita alla liðsemd, grið og sátt
En þeir sem njóta starfsins stuttu skeiðin
og starfið hljóta að enda svona skjótt,
þeir ísinn brjóta, en öðrum sækist leiðin.
Urðar gijót ei stöðvar. Góða nótt.
(H.G.)
Gunnar V. Andrésson.
Um miðjan sjötta áratuginn í
blóma eftistríðsáranna festi fyrir-
tæki föður míns, Sindri hf, kaup á
nýjum Chevrolet vörubfl af árgerð
1955. Til að keyra bflinn var ráðinn
Sigurður Júlíusson sem hafði þá
um nokkurt árabil starfað hjá
Mjólkursamsölunni. Hann reyndist
fyrirtækinu mikill happafengur,
með afbrigðum duglegur og ósér-
hlífinn í öllu sínu starfi og annaðist
bflinn af mikilli kostgæfni, enda
göntuðust menn með að hann hugs-
aði betur um bflinn en eiginkonuna.
Á þessum árum þótti strákum
spennandi að fá að sitja í og var ég
engin undantekning þar á. Sigurð-
ur tók oft með sér ungan son sinn,
lágvaxinn snaggaralegan strák Júl-
íus, þremur árum yngri en ég. Voru
þetta fyrstu kynni mín af Júlíusi
Sigurðssyni sem í dag er kvaddur
langt um aldur fram eftir stutta en
mjög erfiða sjúkdómsbaráttu. Júlli
hóf fljótlega að vinna í Sindra á
sumrin við þau störf sem til féllu.
Að loknu verslunarprófi frá Versl-
unarskólanum réðst hann tfl áfram-
haldandi starfa hjá Sindra. Kom
fljótlega í ljós að hann var enginn
eftirbátur föður síns. Við störfuð-
um mjög náið saman í vel á annan
áratug og var erfitt að hugsa sér
betri vinnufélaga. Hann var hörku-
duglegur, ósérhlífinn, úrræðagóður
og umfram allt greiðvikinn. Lund-
arfarið var létt og var hann fljótur
að skapa sér traust og væntum-
þykju bæði meðal vinnufélaga og
viðskiptavina. Slíkir menn verða
gjarnan öflugir í hvers slags félags-
starfsemi og var Júlli þar engin
undantekning.
Júlli var þeim kostum búinn að
leyfa öðrum að vera þátttakendur.
Ég fékk að fylgjast með þegar
fyrsti bfllinn (blöðruskódi) var
keyptur, nýi Willis blæjujeppinn,
fyrsta íbúðin við Markland; húsinu
við Ystasel, fyrstu kynnum af Lilju
og Bettý litlu, fæðingu Inga Rafn-
ars og síðar Jóns Páls. Að sjálfu
leiðir að ég þekkti fjölskyldu Júlla
vel þar sem, auk föður hans, sem
starfaði sem bflstjóri hjá fyrirtæk-
inu, sá Sigríður móðir Júlla um að
gefa okkur á skrifstofunni síðdegis-
kaffi.
Eftir að við Júlli hættum að
starfa saman fækkaði samveru-
stundunum. En þegar náin kynni
skapast milli manna á yngri árum
myndast órjúfanleg bönd þannig að
þegar við sáumst var þráðurinn
tekinn upp að nýju og sagt frá þvi
hvað á daga okkar hafði drifið, líkt
og við hefðum verið að spjalla sam-
an deginum áður.
Stuttri og harðri baráttu, sem
Júlli mætti af karlmennsku og
kjarki er lokið. Að leiðarlokum vil
ég þakka Júlla góða vináttu og ljúf-
ar samverustundir. Fjölskyldu
hans sendi ég einlægar samúðar-
kveðjur.
Ragnar Einarsson.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja kæran vin minn, Júlíus Sig-
urðsson, sem látinn er eftir erfiða
baráttu við illvígan sjúkdóm, sem
staðið hafði í rúmt ár.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt
Kg umveíji blessun og bænir,
ég bið þess þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt og ný.
(Þórunn Sig.)
Til eru þær stundir í lífi mínu, að
mig skortir orð til að lýsa tilfinning-
um mínum á viðeigandi hátt. Þess
vegna verð ég að láta mér nægja að
votta þér að lokum mitt innilegasta
þakklæti fyrir hverja stund, sem ég
fékk að njóta þíns stóra hjarta, Júlli
minn.
Það að hafa átt því láni að fagna
að eiga þig að vini, tel ég verulegan
hluta af þeirri hamingju sem ég og
fjölskylda mín býr við í dag.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verðabetrienéger.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt
Ég harma það, en samt ég verð að segja
að sumarið það líður allt of fljótt
(Vilhj.Vilhj.)
Ég bið góðan guð að styrkja alla
ástvini þína; sér í lagi Lilju þína og
börnin í þeirra sáru sorg.
Hvíl þú í friði, vinur.
Sigurður Sn. Gunnarsson
og fjölskylda.
Ég hef misst vin. Júlíus ákvað að
skilja eftir líkama sinn vegna þess
að hann var veikur, sjálfur fór hann
til staðar sem við getum ekki séð en
honum líður betur þar. Já, ég mun
sakna hans. Til allrar hamingju get
ég minnst þess hvemig hann var og
gleymi honum ekki.
Júlíus myndi ekki vilja að ég
skrifaði langa sögu um það hvað
mér líður illa eða að ég skrifaði eitt-
hvað sem gerir okkur sorgmædd og
ég ætla ekki að gera það. Ég vil
bara segja að ég hef lært mikið um
lífið af Júlíusi og hann hefur gert
mig að betri manni. Svo Júlíus,
takk fyrir að hafa fengið að kynnast
þér.
Aart Schalk.
í dag kveðjum við einn af stofn-
endum og frumherjum skíðadeildar
Fram, Júlíus Sigurðsson, en hann
sat í fyrstu stjóm skíðadeildar
Fram við stofnun hennar árið 1972
og þá sem meðstjórnandi, en síðan
sem formaður 1974-1977.
Hann var einn af þessum hægu
og rólegu mönnum, sem áorka
ótrúlegustu hlutum. Þegar hugur-
inn hverfur til baka vom ekki svo
fáar helgarnar sem hann og aðrir
eldhugar fóm upp í Eldborgargil
þar sem þeir höfðu ákveðið framtíð-
arstaðsetningu skíðasvæðis Skíða-
deildar Fram. Skíðalyftan sem
snjóað hafði í kaf yfir vikuna, var þá
mokuð upp frá því í birtingu á laug-
ardagsmorgni og fram yfir hádegi
og var þá hægt að renna sér 2-3
ferðir fram í myrkur og svo aftur á
sunnudag nema þá nutu þeir þess
að hafa mokað deginum áður, svo
þeir náðu 5-6 ferðum þann daginn.
Var þetta ótrúlega samstæður hóp-
ur, þar sem eiginkonumar og böm-
in lögðu einnig fram krafta sína.
Ekki var óalgengt að 40-50 manns
sætu með nestið sitt í núverandi
lyftuskúr sem þá var „skíðaskáli
Fram“ og töluðu menn aldrei um að
þröng væri á þingi.
Þegar ráðist var í að reisa þá
Framlyftu sem við nú þekkjum og
síðar núverandi skíðaskála, voru
Júlli og fjölskylda mætt á staðinn
til að drífa þessa hluti áfram og
þannig hefur þetta gengið í gegn-
um árin, ef leitað var til hans eftir
aðstoð eða hjálp, var ávallt svarið,
elsku vinur, ekkert mál.
Jafnframt hefur deildin verið svo
lánsöm að Lilja konan hans hefur
skipulagt skíðaferðir til annarra
landa fyrir félagið og Ingi Rafnar
sonur þeirra hefur verið þjálfari hjá
deildinni undanfarin tvö ár.
Ég vil þakka fjölskyldunni allri
það fómfúsa og óeigingjama starf,
sem hún hefur lagt af mörkum fyrir
deildina.
Elskulega fjölskylda, Lilja, Bet-
tý, Ingi Rafnar og Jón Páll, megi
guð styrkja ykkur og styðja á erfið-
um tímum.
Minningin um góðan dreng mun
lifa.
F.h. skíðadeildar Fram,
Sigurður Pétur Sigurðs-
son formaður.
í dag kveð ég með virðingu góð-
an félaga og samstarfsmann, Júlíus
Sigurðsson, sem látinn er eftir erfið
veikindi.
Kynni okkar hófust um mitt ár
1994 þegar ég hóf störf hjá Sindra
Stáli hf. Ég hafði þá nýlega lokið
tæknifræðinámi mínu, en var að
sjálfsögðu reynslulítill. Júlíus hafði
áratuga reynslu í stálviðskiptum og
hafði sínar meiningar. Hann reynd-
ist mér ákaflega vel sem lærifaðir
og var samstarf okkar mjög gott,
þótt oft fæmm við ólíkar leiðir að
takmarkinu.
Júlíus var afskaplega vel liðinn af
samstarfsaðilum okkar, bæði inn-
anlands og utan, og var þekktur
fyrir ákveðni sína og eftirfylgni.
Það sýndi sig best í heimsóknum
mínum til hans síðustu mánuðina á
heimili hans. Hann vildi fá fréttir af
öllu því sem var að gerast í vinn-
unni og spurði mig um allt mögu-
legt, sérstaklega hvort ég hefði lok-
ið því sem við tókum ákvörðun um í
síðasta samtali. Hann var með hug-
ann við starfið fram á síðasta dag.
Ég er honum ákaflega þakklátur
fyrir það traust sem hann sýndi
mér, þegar hann sjálfur tók ákvörð-
un um að draga sig í hlé vegna veik-
indanna og mælti með mér sem eft-
irmanni sínum. Mér verður það
ávallt minnisstætt hve vel hann
studdi mig á allan hátt og sýndi
mér fullt traust til þess að taka við
starfi hans.
Ég votta fjölskyldu Júlíusar og
öllum aðstandendum mína dýpstu
samúð og bið Guð að varðveita
minningu hans.
Þórhallur Óskarsson.
Júlíus Sigurðsson náinn starfsfé-
lagi minn til til margra ára er fall-
inn frá á miðjum aldri.
Það var dag einn fyrir u.þ.b. ári
að hann tjáði mér að hann hefði
greinst með ólæknandi sjúkdóm.
Slíkur dómur reynir á skapgerð-
areinkenni manna og það kom
glöggt í ljós á þeim fáu mánuðum,
sem síðan liðu hversu heilsteyptur
maður hann var. Hann fékkst við
þennan sjúkdóm með einstöku
æðruleysi, var ekkert að vorkenna
sjálfum sér, heldur var hugur hans
allur við að búa í haginn fyrir fjöl-
skyldu, vini og samstarfsmenn.
Hann vissi sem var, að höfundur
lífsins ræður ferð en við verðum að
taka því sem að höndum ber.
Hann byrjaði ungur að starfa hjá
Sindra-Stáli og starfaði þar allan
sinn starfsaldur eða um 30 ár, en
tók sér reyndar hlé og dvaldi með
fjölskyldu sinni í Englandi um
tveggja ára skeið, þar sem hann
stundaði viðskiptanám. Þessi ár
voru honum og fjölskyldu hans afar
dýrmæt.
Hann varð markaðsstjóri
Sindra-Stáls og síðast fulltrúi fram-
kvæmdastjóra.
Á löngum starfsaldri var hann að
sönnu orðinn sérfræðingur á sínu
sviði og naut virðingar og þekkti
orðið alla, sem tengdust málmiðn-
aði innanlands sem utan. Það var
líka orðið þannig að fjöldi manna
leitaði til hans ef þurfti að bjarga
einhverju sérstöku eða eitthvað
óvenjulegt kom upp á enda var
hann einstaklega hjálplegur og vel
liðinn jafnt hjá viðskiptavinum sem
erlendum framleiðendum. Nú er
því skarð fyrir skildi sem erfitt er
að fylla.
Júlíus var mikill fjölskyldumaður
og hann var einstaklega félagslynd- \
ur, hjálpsamur og ósérhlífinn.
Hann var gleðimaður, hafði alltaf
gaman af lífinu, og þetta voru líka
eiginleikar, sem nýttust honum vel
í starfi sem byggðist mikið á mann-
legum samskiptum. Ef taka þurfti
til hendinni gat hann hrifið sam-
starfsmennina með sér „kýlum á
það“ var viðkvæðið og verkefnin
voru drifin af.
Hann var líka mikill keppnis-
maður og áhugasamur um skíði og
golf, ferðalög og gönguferðir sem
hann stundaði jafnt heima sem er-
lendis ef færi gafst til.
Sjúkdómur sá sem Júlíus gekk
með var erfiður og gerði það að
verkum að þrekið þvarr þótt hugar-
orkan væri óskert til síðustu stund-
ar. Ég minnist þess oft hve Júlíus
var stoltur af eiginkonu sinni og
bömunum og hann naut þess líka í
veikindum sínum að eiga góða og
samhenta fjölskyldu sem aldrei vék
frá honum.
Við samstarfsmenn og stjóm-
endur Sindra-Stáls viljum þakka
fyrir að hafa haft tækifæri til að
vera með Júlíusi í starfi og leik í öll
þessi ár, sem skilja eftir ánægjuleg-
ar minningar um góðan dreng, og
við færam Lilju og börnunum og
öðmm ástvinum hans innilegar
samúðarkveðjur.
Bergþór Konráðsson.
Kæri Júlíus. Við þekktumst svo
vel, en þó svo lítið.
Þegar ég hugsa til baka minnist
ég þess hversu vel við náðum sam-
an og hversu góð okkar samskipti
vora.
Samt sem áður, þó svo við töluð-
um um svo margt, sem okkur var
hugleikið og þó svo við leystum
vanda íslenskra fyrirtækja og yfir- ~
leitt allan vanda heimsins okkar á
milli, þá var vinskapur okkar ein-
göngu í gegnum vinnuna.
Þú heillaðir mig strax, þó svo að
ég sæi þig ekki fyrr en löngu
seinna.
Þú kunnir lagið á mér þegar ég
var óánægður og ég hafði alltaf vit
á að snúa mér til þín. Eins vora
ánægjustundimar margar.
Tryggð þín við Sindra hf. var al-
veg einstök og þú ert ekki síst
ástæðan fyrir því hversu mikið ég
skipti við ykkur.
Við þekktum ekki fjölskyldu
hvor annars, en ég veit að missir
ástvina þinna er mikill og sendi
þeim mínar innilegustu samúðar- .
kveðjur og bið ég guð að styrkja
þau.
Síðustu mánuðir hafa verið erfið-
ir, en nú er þeirri þrautagöngu lok-
ið og ég veit að vel hefur verið tekið
á mótiþér þegar þú hvarfst á annan
vettvang.
Við eigum ekki eftir að hittast
hér aftur og ég sakna þín.
Þú fylgdist vel með fyrirtækinu
mínu og alltaf þegar þú komst til
Akureyrar heimsóttir þú okkur.
Eg veit að þú átt eftir að líta til
okkar, þótt við verðum ekki varir
við það.
Vertu velkominn, vinur.
Oddur Helgi Halldórsson.
Birting afmælis- og minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birt-
ingar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn
blaðsins í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í
Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is)
— vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinun-
um.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi
útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa
sem í daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru rit-
vinnslukerfin Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.