Morgunblaðið - 02.11.1999, Qupperneq 62

,62 ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Hundalíf
ENGAR AHYGGJUR. EG A NOG AF
FORDRyKK HERIELDHU5INU I i '
Ljóska
HVAÐ EF HÚN ER EKKIJ HVERJU SGPtCft
PAÐHVERNIG
AUGUN ERU
AUTINN?!
ERPADEm
HUGSUNIN "
SEM GILDIR
Ferdinand
Smáfólk
1 t -7 7
T T 1 1 ' X
~7r^d
r-r^ ; v-.
Yrl . . .

+í
Kringhinni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Kæri
þingmaður
Frá Hinrik Fjeldsted:
RÍKISSJÓNVARPIÐ er nokkuð
sem er „Out of date“ eins og sagt
var um árið. Þessi stofnun skilar
litlu, sýnir allt sem er gamalt, sinn-
ir ekki innlendri dagskrárgerð að
neinu marki. Nú þegar ný sjón-
varpsstöð er komin í ioftið með
mikið af íslensku dagskrárefni og
allt í ólæstri dagskrá, er hjákátlegt
að heyra menn bera það fyrir sig að
Ríkissjónvarpið sé menningarlega
nauðsynleg. Ekki er hún það, ég tel
að þetta sé eitt af þessum óþægi-
legu málum, allir vita að að rukka
fólk um afnotagald er vitleysa, en
enginn vill viðurkenna að það sé
vitleysa.
Ef fólk er spurt um afnotagjald
eru flestir óhressir með þetta órétt-
læti sem endurspeglast í því að þú
þarft að greiða afnotagjald af ein-
um rniðli til þess að geta horft á
annan. Þetta er eins og t.d. þú,
þingmaður góður, þurfír að vera
áskrifandi að DV til þess eins að
geta keypt Morgunblaðið. Þú sérð
að þetta er alveg út í hött, og það er
skrípaleikur að þetta hafi verið lát-
ið ganga eins lengi og raun hefur
verið.
Hægt er að leysa þetta með ýms-
um hætti, héma eru aðeins nokkrar
hugmyndir.
1. Afnotagjöld skiluðu ríkisút-
varpinu 1.530 milljónum króna,
skattgreiðendur eru 203.696 ein-
staklingar, með eingjaldi á útsvari
upp á 5.000 krónur skiiar það ein-
um milljarði (1000 milljónum). Hitt
kemur af gjaldi á innfluttum tölvu-
skjám sjónvörpum o.fl.
2. Látið landsmenn fá afruglara
að Ríkissjónvarpinu þá geta menn
valið hvort þeir gerist áskrifendur
eða ekki sem er eðlilegast.
3. Að lokum það sem eðlilegt þyk-
ir, að Ríkisútvarpið verði gert að
hlutafélagi eins og Póstur og sími,
og sinni samkeppnishlutverki en sé
ekki deild sem skipti ekki máli
hvort sýni hagnað eða ekki. Er það
gamaldags hugsunarháttur sem rík-
ir í máli Ríkisútvarpsins sem bitnar
verst á þeirri stofnun og allri eðli-
legri framþróun þess.
Ríkisútvarpið fær nú fé á fjárlög-
um og afnotagjald sem sýnir að við
rekstur Ríkisútvarpsins er mikið að
athuga þegar Islenska útvarpsfé-
lagið getur rekið 3 sjónvarpsstöðvar
og þrjár útvarpsstöðvar með af-
notagjaldi og auglýsingatekjum. Og
jafnframt haldið úti öflugri frétta-
stofu og sinnt um leið upplýsinga-
gildi til allra landsmanna með því að
auka dreifíkerfíð í smáskömmtum.
Okkur ber að gera Ríkisútvarpið
samkeppnisfært á markaði og haga
tekjuöflun stofnunarinnar á sömu
nótum og aðrir einkaaðilar þurfa að
gera. Látið landsmenn fá afruglara
að sjónvarpinu, þá geta menn valið
hvort þeir gerist áski-ifendur.
Að endingu hvet ég landsmenn til
að senda öllum þingmönnum tölvu-
póst um afnám afnotagjalda. Slóðin
er http://www.althingi.is
HINRIK FJELDSTED,
Engjahlíð 5, Hafnarfirði.
Margl smátt
gerir lítið eitt
Frá Agli Örlygssyni:
EFTIR lestur lesendabréfs í Morg-
unblaðinu hinn 19. október ‘99, varð
mér hugsað til þess þegar dóttir
mín var tveggja til þriggja ára. Þá
átti hún það til að klöngrast upp á
stól, hefja hendur til himins, og
jafnvel standa á tám, og hrópa
„svona er ég stór“. Svo prílaði hún
niður af stólnum, ákaflega hreykin
af stærð sinni, og ef vel tókst til átti
hún það til að kreppa saman lófana
og gretta sig, til merkis um að afl
hennar væri í fullu samræmi við
stærðina. Þessar serímoníur kann-
ast flestir foreldrar við, og eru þetta
skemmtilegar kúnstir hjá litlum
bömum en þykir ekki sérlega snið-
ugt ef þetta eldist ekki af þeim, og
jafnvel hjákátlegt ef þau halda
þessu áfram fram á fullorðinsár.
Nú bregður svo við að tveir ungir
KFUM-drengir úr Hafnarfirði príla
upp á stól, og jafnvel setja undii- sig
einhverjar fræðibækur, svo að hæð-
in virðist jafnvel enn meiri, teygja
svo upp hendurnar og skrifa síðan
pistil um það hvað þeir séu nú orðn-
ir stórir, og samkvæmt þeim pistli
eru þeir bæði sprenglærðir, og
komnir yfir þann aldur að geta kall-
ast smábörn.
Þessu greinarkorni þemra félaga
ætla ég nú ekki að svara efnislega,
en þó langar mig að minna þá félaga
á að þó að fimleikar séu ekki lengur
stundaðar undir merki félagsins þá
getum við FH-ingar verið stoltir af
árangri okkar á síðari árum í þeirri
íþrótt, jafnvel þótt við stundum
hana ekki, en sumir af árangri
sumra félaga í knattspyrnu, jafnvel
þótt þessi sömu félög séu kennd við
þá íþrótt.
Og að lokum, af því að þið félagar
eruð orðnir svona miklir áhuga-
menn um sögu íþrótta í Hafnarfírði,
ætti það að vera vandalaust fyrir
ykkur að renna yfir árangur hinna
ýmsu félaga þar í bæ í gegnum árin.
Eftir þann lestur hljótið þið að sjá,
af hverju stóri bróðir er svona stór,
og litla systir svona pínulítil, jafnvel
þótt hún standi uppi á stól og hrópi
hástöfum. Því að eins og öllum er
ljóst, að þegar börnin eru aftur
komin niður á jörðina, þá tekur ís-
kaldur raunveruleikinn við, þau eru
nefnilega jafnlítil og þegar þau
klifruðu upp, og ef um hálfstálpaða
menn er að ræða verða þeir á eftir
jafnvel enn minni en áður.
EGILL ÖRLYGSSON,
verktaki.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.