Morgunblaðið - 02.11.1999, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1999 57.;
+ Guðfinna Jónína
Sveinsdóttir var
fædd í Hafnarfirði
17. febrúar 1907.
Hún andaðist á
hjúkrunardeild
Seljahlíðar 21.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Iijónin
Guðlaug Ágústa
Guðmundsdóttir, f.
7. ágúst 1882, d. 13.
ágúst 1954, og
Sveinn Guðmun-
dsson, f. 23. mars
1875, d. 13. mars
1929. Guðfinna var elst níu
systkina. Þau eru Guðmunda, f.
1908 (látin), Þórunn, f. 25. júní
1910 (látin), Guðmundur, f. 22.
nóvember 1911 (látinn), Björg, f.
1913, Guðbergur, f. 18. desem-
ber 1915 (látinn), Jens, f. 1917,
Guðlaug, f. 1918, og Sveinn, f. 4.
júní 1920.
Guðfínna ólst upp í Hafnar-
firði. Ung að árum réð hún sig
um túna í vist að
Reynisstað í Skerja-
firði en si'ðar helgaði
hún sig uppeldis- og
húsmóðurhlutverk-
inu. Hinn 21. septem-
ber 1929 giftist hún
Haraldi Runólfssyni,
múrara, f. 15. mars
1906, d. 3. nóvember
1964. Börn þeirra: 1)
Sveinn Ágúst, f. 28.
janúar 1930. 2) Ingi-
björg, f. 27. mars
1931, maki Konráð
Gíslason, f. 1. janúar
1907, látinn. Börn
þeirra eru tvö og fjögur barna-
börn. 3) Leifur Runólfur, f. 30.
júlí 1932, d. 9. janúar 1989, var
kvæntur Hjördísi Guðmun-
dsdóttur og áttu þau tvö börn og
þijú barnaböm. Leifur og Hjör-
dís skildu, seinni sambýliskona
hans var Sigríður Magnúsdóttir.
4) Reynir, f. 12. ágúst 1936, d. í
maí 1966. 5) Hulda, f. 13. febrúar
1940, maki Þorgeir Ólafsson, f.
5. desember 1935, þau eiga fjög-
ur böm og sjö barnabörn. 6)
Hrönn, f. 5. október 1946, maki
Trausti L. Jónsson, f. 17. maí
1947, þau eiga fimm börn og
fjögur barnabörn. Haraldur og
Guðfinna skildu. Seinni eigin-
maður hennar var Jón Oddsson,
f. 7. september 1899, d. 21.11.
1954, bóndi. Þau bjuggu á Stóra-
Kálfalæk á Mýmm. Þar bjó hún
nokkur ár eftir lát Jóns ásamt
Ingibjörgu dóttur sinni og fjöl-
skyldu. Fluttist svo til Reykjavík-
ur og átti heimili hjá Hrönn dótt-
ur sinni og fjölskyldu, að
undanskildum tveimur ámm þar
sem hún hélt heimili fyrir og
annaðist aldraðan mann, Gunnar
Gunnarsson, þar til hann lést.
Siðustu tæp fimm árin er heils-
unni var tekið að hraka, bjó hún í
Seljahlíð.
Utför Guðfínnu fór fram frá
Grensáskirkju 1. nóvember.
Þau mistök urðu við birtingu
minningargreina um Guðfinnu
Jónínu í sunnudagsblaði Morg-
unblaðsins 31. október, að með
þeim fylgdi mynd af nöfnu henn-
ar Einarsdóttur. Greinarnar em
því endurbirtar hér og em hlut-
aðeigendur beðnir að afsaka
þessi mistök.
GUÐFINNA JÓNÍNA
SVEINSDÓTTIR
sem okkar beið fallega þrykktur
dúkur eða nýprjónaðir sokkar sem
þú hafðir gert af mikilli natni og
vandvirkni. Myndimar þínar voru
þér kærar. Endurspegla þær lífs-
hlaup þitt og þreyttist þú aldrei á
að sýna okkur þær. Þú átt ríkan
þátt í lífi okkar því þú bjóst á heim-
ili okkar og við ólumst upp í þinni
nærveru. Herbergið þitt heima í
Vesturberginu var í daglegu tali
nefnt „ömmuherbergi" og ein-
kenndist það af snyrtimennsku sem
þá var ólíkt okkar eigin. Þú reyndir
þó alltaf að miðla okkur af reynslu
og visku þinni og leggja okkur lífs-
reglurnar. Þú varst alltaf vel til
höfð og eltist svo vel, okkur fannst
þú alltaf verða sætari og sætari.
Það voru forréttindi að hafa þig
heima hjá okkur. Alltaf áttir þú
stund aflögu til að grípa í spil og
spjalla um gamla tíma eða kenna
okkur barnaþulur og bænir sem þú
varst svo farin að kenna okkar
börnum. Ekki var verra að þú lum-
aðir alltaf á góðgæti sem þú gafst
óspart eða sendir okkur eftir. Þú
gættir þess alltaf að eiga „með kaff-
inu“ ef gestir litu inn enda varstu
mikil fjölskyldukona og vinamörg.
Við fundum að fólk virti þig og til
þín var gott að leita. Það kom ber-
lega í ljós um jólaleytið þegar jóla-
kortin og pakkarnir streymdu inn
til þín og litum við þig oft öfund-
araugum en fórum þó ekki varhluta
af gjafmildi þinni, þar sem þú varst
mjög örlát. Það sem háði þér hvað '
mest var heyrnarskerðing þín sem
smá versnaði með aldrinum og
hlógum við stundum saman að
skemmtilegum misskilningi í spjalli
okkar. Kannski var heyrnarskerð-
ingin ástæða þess að þú hafðir mjög
gaman af lestri og var oft notalegt
að sitja inni í ömmuherbergi hjá
þér og lesa blöð sem Svenni frændi
færði þér iðulega.
Já, amma, þú varst stór hluti af
lífi okkar og alltaf kvaddirðu okkur
svo innilega og baðst fyrir kveðju
til allra. Við erum þakklát íyrir allt
það sem þú gafst okkur, kærleika
þinn og hlýju. Við söknum þín og
kveðjum þig með bæninni sem þú
kenndir okkur:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Guð geymi þig og varðveiti.
Ommubörnin í Vesturbergi,
Guðlaug, Linda, Guðfinna,
Ægir og Edda.
i
Oss héðan klukkur kalla
svo kallar Guð oss alla
tilsínúrheimihér.
Þá söfnuð hans vér sjáum
ogsamanverafáum
í húsi því sem eilíft er.
(V. Briem.)
Nú hefur Guð kallað til sín elsku-
lega tengdamóður mína Guðfinnu
Jónínu Sveinsdóttur. Okkar góðu
kynni hafa varað í um 38 ár. Guðf-
inna tók mér strax af hlýju, virð-
ingu og innileik, sem hélst allt til
hins síðasta. Hún bjó þá búi sínu á
Stóra-Kálfalæk á Mýrum ásamt
elstu dóttur sinni Ingibjörgu Har-
aldsdóttur, eiginmanni hennar
Konráði Gíslasyni og fjölskyldu. Eg
á síðan þá margar dýrmætar minn-
ingar frá heimsóknunum í sveitina,
sem voru farnar hvenær sem færi
gafst, á hinum ýmsu árstímum.
I minningunni glitra myndir af
vorverkunum, heyskapartímanum,
haustverkunum og vetrarstemmn-
ingu með kyrrð, stillum, dimmu og
stjörnuskini. Þá undirstrikaði raf-
magnsleysið þessi djúpu áhiif því
nútímaþægindi voru þá engin kom-
in en eldri búskaparhættir lögðust
smám saman af. Það var ætíð til-
hlökkunarefni að heimsækja Guð-
finnu og finna þá gestrisni, hlýju og
velvild sem ég mætti þar og svo var
um fleiri, því oft var þar margt um
manninn. Þau voni mörg börnin
sem nutu sumardvalar þar og
kynntust sveitalífinu.
Guðfinna var hógvær kona og
hæglát, það einkenndi hana hversu
allir báru mikla virðingu fyrir
henni. Hún var myndarleg, snyrti-
leg og útsjónarsöm húsmóðir sem
kunni að gera mikið úr litlu. Hún
eldaði mjög lystugan og góðan mat
og bakaði af snilld í gömlu „kox“:
eldavélinni ofan í allan skarann. I
eldhúsinu stóð hún því oft við dag-
inn langan því sveitastörfin út-
heimta mikla orku og matmálstím-
ar margir enda var stóra eldhúsið
aðal samverustaður heimilisins. Ég
og fleiri minnast þessara stunda
með þakklæti.
Svo höguðu aðstæður því að
fljótlega eftir að ég og Hrönn dóttir
hennar giftum okkur og stofnuðum
heimili flutti Guðfinna til okkar og
bjó þar að undanskildum tveimur
árum er hún annaðist Gunnar
Gunnarsson, en hann var þá aldrað-
ur maður sem var öryrki vegna
bílslyss og þurfti mikla aðstoð. Hún
lagði sig mjög fram um að honum
liði sem best. Eftir Íát Gunnars
flutti hún aftur til okkar allt þar til
hún sökum heilsuleysis þurfti fyrir
tæpum fimm árum að flytjast í
Seljahlíð, en hún var þá bundin
hjólastól. Börnin hennar sýndu
henni mikla og fórnfúsa umhyggju
með því að vitja hennar og hlúa að
henni á allan hátt, það er á engan
hallað að nefna Ingibjörgu fyrst, en
hún heimsótti hana næstum dag-
lega. í Seljahlíð naut hún einstak-
lega góðrar umönnunar starfsfólks
og voru allir henni góðir. Sérstakt
dálæti hafði hún þó á Hrafnhildi
Kristinsdóttur sem reyndist henni
mjög vel, en öllum starfsmönnum
ei-u hér færðar kærar þakkir.
Það varð Guðfinnu erfitt hlut-
skipti í lífinu að verða heyrnarskert
vegna veikinda í bamæsku og það
setti mark á allt hennar líf og varð
henni oft hindrun. Það og annað
mótlæti lét hún ekki buga sig því
hún átti þá sönnu trúarvissu sem
lýst er í sálmi Luthers í þýðingu H.
Hálfdánarsonar:
Vor Guð er borg á bjargi traust,
hiðbestasverðogverja,
hans armi studdir óttalaust,
vérárásþolumhverja.
Biblíuna, sálmabók og passíus-
álmana hafði hún alltaf nálægt sér
og sótti þangað huggun og styrk.
Nú er mér efst í huga söknuður
og þakklæti fyrh- alla samveru,
samfylgd og vináttu í gegnum árin
en það einkenndi Guðfinnu hversu
trygglynd, vinföst og frændrækin
hún var. Éinnig þakka ég fyrir að
börnin okkar hafi fengið að njóta
elskuseminnar og samvistanna við
hana en hún var fastur og traustur
hluti af tilveru þeirra og okkar all-
ra.
Ég vil færa börnum hennar og
ástvinum öllum mínar einlægustu
samúðaróskir.
Veit henni Drottinn, þína eilífu
hvfld og lát þitt eilífa ljós lýsa
henni. Hún hvfli í þínum friði. Am-
en.
Trausti Laufdal Jónsson.
Okkur systkinin langar að skrifa
nokkur orð í minningu ömmu okkar
Guðfinnu Sveinsdóttur. Eitt af
mörgu sem kemur upp í hugann er
þegar við vorum börn og áttum
heima í sveitinni. Amma bjó í
Reykjavík og þegar hún sá sér fært
að heimsækja okkur varð ætíð há-
tíð í bæ. Þessi yndislega kona gaf
svo mikið af sér og reyndi að gleðja
okkur af öllu hjarta sem henni fórst
einstaklega vel úr hendi. Svo ég tali
nú ekki um jólin. Mikil var tilhlökk-
un okkar að bíða eftir jólapökkun-
um að sunnan því aldrei brást
amma. Það voru hennar ær og kýr
að gleðja aðra og þannig var hún
allt sitt líf.
Við höfum reynt að setja okkur í
þau spor sem hún þurfti að ganga
er hún ól upp allan barnahópinn í
mikilli fátækt, húsnæðisbasli og
eftir að Haraldur afi deyr þá
stendur hún ein. Amma var hetja.
Það þarf ekki fleiri orð um það.
Hún var mjög trúuð kona og
reglusöm og við erum viss um að
það hefur hjálpað henni að rata
hinn gullna meðalveg. Auk þess
var hún dugnaðarforkur og ósér-
hlífin svo orð fór af. Amma var við-
kvæm og mátti ekkert aumt sjá,
enda vorum við mörg gegnum tíð-
ina sem leituðum ráða í blíðu og
stríðu hjá ömmu sem hafði lag á að
hlusta og leiðbeina. Hún var góður
kennari í lífsins ólgusjó. Enda má
sjá það á börnum hennar að þau
hafa ekki langt að sækja þá mann-
kosti sem eiga að prýða hvern
mann. Síðan getum við ekki annað
en dáðst að þeim mannkærleik
sem börn hennar og makar hafa
sýnt í hvívetna á langri ævi henn-
ar. Og oft er það svo þegar sorgin
kveður dyra að þá langar mann að
segja svo margt, enda er þetta að-
eins brot, lítið brot um þessa
elskulegu konu.
Elsku amma, nú ert þú hjá Guði.
Megi okkar ljúfa minning um þig
verða eilíf. Góði Guð, veit öllum vin-
um og ástvinum styrk í sinni sorg.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum fóðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu fóðurhjarta.
(M. Joch.)
Gísli Konráðsson,
Guðfinna Konráðsdóttir.
Hinsta kveðja til elsku ömmu
okkar og langömmu.
Sofðu vært hinn síðsta blund,
unz hinn dýri dagur ljómar,
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
Verði, Drottinn, vilji þinn,
vér oss fyrir honum hneigjum,
hvort vér lifum eða deyjum,
veri hann oss velkominn.
(V. Briem.)
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um viljum við þakka þér alla þína
hlýju og góðsemi. Blessuð sé minn-
ing þín.
Elsku mamma, Hrönn, Inga,
Svenni og fjölskyldur. Okkar inni-
legustu samúðarkveðjur með
sannri trú um að ömmu líði vel
núna.
Karl Elí, Ólafur, Rut, Reyn-
ir og fjölskyldur.
Komdu sæl, amma, vorum við
vön að segja við þig þegar við heim-
sóttum þig í Seljahlíð. Alltaf tókst
þú brosandi á móti okkur og faðm-
aðir fast að þér. Þú hafðir alltaf
mikla þörf fyrir félagsskap og und-
ir þér alltaf best í góðra vina hópi.
Ef þig var farið að lengja eftir okk-
ur þá lést þú ævinlega skilaboð út
ganga. Ekki fannst þér verra ef við
komum með eitthvert smáræði
handa þér eins og happaþrennur
sem þú hafðir mjög gaman af að
skafa. Ef einhver var vinningurinn
þá varst þú óðar búin að gefa hann
litlu barni,því gjafmildi var þitt
sérkenni. í herberginu þínu var
margt fallegt enda þú mikið gefin
fyrir fallega muni og myndir.
Eitt og annað vekur upp gamlar
minningar. Ósjaldan baðst þú okk-
ur að líta í kommóðuna þína þar
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VIGDÍS HANSEN,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 3. nóvember kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
Samtök sykursjúkra.
Valdemar Hansen, Erna A. Hansen,
Dóra Hansen, Jón Kristjánsson,
Hilda Hansen, Jóhannes Fossdal,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sendum okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug vegna andláts og útfarar
JÓHÖNNU SVANFRÍÐAR TRYGGVADÓTTUR,
Þórunnarstræti 112,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Pálmi Pálmason,
börn og aðrir vandamenn.
Þökkum af alúð auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR
skipasmiðs,
frá Söndum,
Akranesi.
Guðmunda Stefánsdóttir,
Magnús Magnússon, Halla Bergsdóttir,
G. Magnea Magnúsdóttir, S. Hafsteinn Jóhannesson,
Guðríður Ó. Magnúsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
ástkaerrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GERÐAR SIGMARSDÓTTUR,
Lyngholti 14c,
Akureyri.
Ásdís Árnadóttir, Eiður Sigþórsson,
Hörður B. Árnason, Erla S. Jónsdóttir,
Helga Árnadóttir, Jón Þorbergsson,
Haraldur Árnason, Þorbjörg Traustadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.