Morgunblaðið - 08.12.1999, Blaðsíða 60

60 MIÐVIKUDAGUR 8. DESEMBER 1999
MORGUNBLADIÐ
MINNINGAR
MARGRÉT
ALBERTSDÓTTIR
+ Margrét Alberts-
dóttir fæddist á
Isafirði 18. nóvember
1912. Hún lést á Elli-
heimilinu Grund 23.
nóvember síðastlið-
inn. Hún var yngsta
barn hjónanna Magn-
eu Guðnýjar Magnús-
dóttur, f. 25.10. 1872,
og Alberts Jónssonar
járnsmiðs á Isafirði.
Þau eignuðust tólf
börn, þrjú dóu ung,
cn til fullorðinsára
komust Þórey, Kri-
stján Jón, Hergeir,
Magnús, Jónína, Albert (en hann
dó um fermingu), Herdís, sem lifir
systur sína 91 árs, og loks Mar-
grét sem hér er kvödd.
Margrét giftist Ólafi Helga
Skagfjörð Gunnarssyni vélstjóra
frá Hnífsdal. Þau bjuggu á Isafirði
til ársins 1963. Þau eignuðust ekki
börn en tóku í fóstur Agúst Ólafs-
son, sem kvæntur er Sigríði
Sveinsdóttur og eiga þau þrjú
börn. Þau eru búsett í Reykjavík.
Einnig voru hjá þeim
systkinabörn þeirra
meira og minna, þar
á meðal systursonur
Margrétar, Albert
Karl Sanders, sem
kvæntur er Sigriði
Sanders og eiga þau
sex böm. Þau eru
búsett í Reykjanes-
bæ.
Margrét vann á
saumastofu Einars
og Kristjáns á ísa-
firði í mörg ár. Eftir
að þau fluttust suður
vann hún við heimil-
isþjónustu og á Elliheimilinu
Grund. Hún hefur dvalist sem
vistmaður á Blindraheimilinu
undanfarinn áratug þar til hún
fór á Elliheimilið Grund fyrir
nokkrum vikum. Margrét vann
við ýmis félagsstörf á Isafirði og
var félagsmaður í Kvenfélaginu
Hlíf í mörg ár.
Útför Margrétar verður gerð
frá Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Nú hefur hún amma mín fengið
hvíldina. Það er samt svo erfitt að
sætta sig við það þegar ástvinur fer
svo snögglega og maður hefur ekki
fengið tækifæri til að kveðja hann.
Elsku amma, þú sem varst svo án-
ægð með að vera komin á elliheimilið
Grund þar sem þú vannst áður fyrr.
Ég var líka ánægð fyrir þína hönd.
Ég hringdi í þig 18. nóvember síðast-
liðinn þegar þú áttir afmæli. Þú varst
svo glöð að heyra í mér og spurðir
um hvenær við Jói kæmum suður.
Ég sagði þér að við kæmum 21. des-
ember og þá kæmum við til þín. Ég
hlakkaði mikið til að eiga góðan tíma
með þér. Þú vildir líka fá að vita hve-
nær litla langömmubarnið þitt ætti
að fæðast því þú varst mjög spennt
þegar ég sagði þér að ég ætti von á
bami. En ég veit að núna ert þú með
okkur á annan hátt og fylgist með því
að allt gangi vel.
Eftir að ég fluttist vestur gat ég
ekki komið eins oft til þín og ég gerði
áður. En við vorum duglegar að nota
símann. Þú sættir þig aldrei við það
að ég skyldi flytja vestur og varst
alltaf að spyrja mig um það hvenær
ég flyttist suður aftur. Síðast þegar
+
Elskulegur eiginmaður minn,
JÓN BJÖRNSSON
frá Gerði,
Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis á Heiðvangi 1,
Hafnarfirði,
lést á Vífilsstöðum mánudaginn 6. desember.
Fyrir hönd afkomenda og annarra aðstandenda,
Oddný Larsdóttir.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
INGIBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Barðavogi 20,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju fimmtu-
daginn 9. desember kl. 15.00.
Guðmundur Örn Árnason, Sólveig Runólfsdóttir,
Haukur Kristinn Árnason, Guðrún Guðmundsdóttir,
Þórunn Árnadóttir, Tómas Agnar Tómasson,
Svava Árnadóttir, Jón Guðnason.
við hittumst var það í ágúst þar sem
ég var nýkomin frá Danmörku frá
því að heimsækja tengdaforeldra
mína. Eins og alltaf vildir þú vera að
gefa okkur Jóa Matta eitthvað. Þú
vildir endilega að við kíktum í skáp-
ana þína til þess að athuga hvort við
fyndum eitthvað sem okkur vantaði.
Við fundum tvær pönnukökupönnur
og þær eru eins og gull í okkar aug-
um. Við byrjuðum á því að baka á
þeim þegar við komum heim og
hringdum þá í þig til að segja þér frá
því. Ég man hvað þú hlóst og varst
ánægð með að hafa getað gefið okk-
ur eitthvað.
Manstu þegar ég var lítil og ég
passaði í skóna þína og þú sagðir að
við værum báðar bara tíu ára. Þú átt-
ir flottustu skó í heimi og þegar við
skoðuðum þá um daginn 14 árum síð-
ar voru þeir alveg eins. Þegar ég var
yngri og svipuð á hæð og þú gaf ég
þér oft föt. Ég man sérstaklega eftir
því hvað það var gaman að koma til
þín á Blindraheimilið og sjá þig í Adi-
das-gallanum mínum.
Þú og Sigurbjörg amma skiptust á
að passa mig þegar ég var lítil og ég
man hvað það var gaman að koma
mað rútunni í bæinn og vera hjá ykk-
ur. Eftir að Sigurbjörg amma dó
tókst þú alveg við ömmuhlutverkinu.
Þó að þú værir ekki alvöru amma
mín varstu guðmóðir mín og varst
mér allt sem barnabarn myndi óska
sér. Áður en þú fórst á Blindraheim-
ilið áttir þú heima á Laugamesveg-
inum. Ég fékk oft að gista hjá þér.
Það var alltaf svo gaman og ég man
vel eftir öllum strætóferðunum sem
við fórum saman.
Þú áttir erfitt með að sætta þig við
ýmsa hluti í þínu lífi og þegar það
kom upp reyndi ég að láta þér líða
vel og sýna þér hve mjög mér þótti
vænt um þig. Þú hafðir mikið skap
og lést það stundum bitna á þeim
sem þér þótti vænst um.
Þú bauðst mér oft í leikhús og í
einni leikhúsferðinni þegar við fór-
um að sjá Stefnumót kveiktir þú þér
í sígarettu í hléinu eins og þú varst
vön. Svo horfðir þú á mig og sagðir
allt í einu: „Mér finnst vont að reykja
og nú er ég hætt.“ Þar með hættir
þú.
Það var svo gaman að fá þig í
heimsókn yfir jólahátíðina þegar ég
var yngri. Þá náðum við í þig til
Reykjavíkur og þú varst hjá okkur
yfir jólin. Ég man ein jólin þegar ég
fékk dúkku í jólagjöf og vildi endi-
lega skíra hana á aðfangadagskvöld
með mikilli viðhöfn. Þú tókst þátt í
þessari athöfn með mér af mikili
gleði. Þegar þú gistir hjá okkur vildir
þú alltaf fá að sofa í sama rúmi og ég.
Við gátum spjallað saman langt fram
á nótt og þá leið okkur svo vel. Ég á
margar minningar um þig sem ég
geymi í hjarta mínu.
Ég bið góðan Guð að geyma þig og
nú ertu komin til hans Ola þíns og
hann tekur örugglega vel á móti þér.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt,
núsællersigurunninn
og sólin björt upprunnin
á bak við dimraa dauðans nótt.
(V.Briem.)
Blessuð sé minning þín.
Þín
Margrét Ólína.
Elsku Maggý amma. Það eru
margar minningar um þig sem koma
upp í hugann þegar við kveðjum þig í
dag. Við vorum mjög litlar þegar við
spurðum þig hvort þú vildir kannski
vera amma okkar af því við ættum
bara eina ömmu á lífi. Okkur fannst
það greinilega of lítið. Þú varst mjög
hrærð yfir þessari bón, faðmaðir
okkur og sagðist glöð vilja vera
amma okkar. Við áttum margar góð-
ar stundir með þér hvort sem það
var þegar þú komst í heimsókn til
okkar eða við til þín. Það voru ófá
skiptin sem við fengum líka að gista
heima hjá þér í Reykjavík og þá var
alltaf boðið upp á bugles, sem okkur
þótti svo gott snakk. Eitt af því
skemmtilegasta sem við gerðum var
að fara í fötin þín því þau pössuðu
okkur svo vel. Við systurnar gátum
leikið okkur tímunum saman við að
fara í kápurnar þínar, skóna og húf-
urnar. Þá vorum við eins og litlar
konur.
Enda þótt stundirnar með þér hafi
ekki veirð eins margar síðastliðin ár
þá var alltaf gaman þegar við hitt-
umst. Þú varst alltaf jafn þakklát
þegar við buðum þér með í Kringl-
una eða eitthvert annað. Þegar við
buðum þér með okkur út fyrir
nokkrum mánuðum treystir þú þér
ekki með okkur. Þú baðst okkur í
staðinn að fara í búðina fyrir þig.
Þegar við komum til baka þá faðm-
aðir þú okkur lengi og við vorum svo
ánægðar að hafa getað gert þetta
fyrir þig.
Þegar við vorum litlar varst þú oft
hjá okkur yfir jólin. Hin síðari ár hef-
ur þú komið til okkar á jóladag og átt
góða stund með okkur. Þín verður
sárt saknað.
Sigurbjörg Eydís og Stefanía.
Þegar ég sit og rita nokkur minn-
ingarorð um frænku mína rifjast upp
mörg atvik í lífi okkar beggja. Mar-
grét Alberts eða Maggý eins og hún
var alltaf kölluð var fædd á Bökkun-
um á ísafirði í litla Albertshúsinu
þar sem hjartarúmið hefur alltaf
verið í fyrirrúmi og nóg pláss til gist-
ingar. Hún ólst upp í stórum systk-
inahópi. Faðir hennar lést þegar hún
var aðeins þriggja ára gömul og fjög-
ur systkini hennar innan fermingar.
Þurfti því móðir hennar að standa
fyrir heimilinu ásamt eldri systkin-
um. Veikindi gerðu fljótt vart við sig
hjá Maggý og mörkuðu þau djúp
spor í hennar líf. Hún sagði við mig
einu sinni að kannski hefði þetta
tímabil gert það að verkum að hún
var ofvernduð og dekruð af systrum
sínum sem voru henni mjög góðar
alla tíð. Albertssystkinin og systk-
inabörnin sem ólust upp saman hafa
alla tíð verið mjög samrýnd. Nú í dag
er aðeins ein systirin eftir en það er
Herdís amma mín sem ég er alin upp
hjá og býr hún ein í gamla húsinu, 91
árs að aldri.
Þegar ég lít til baka og hugsa mér
Maggý fyrir 40-50 árum, minnist ég
þess að þá kom ég oft til hennar. Hún
sat oftast með hannyrðir í gamla
djúpa stólnum með kaffiglasið við
hliðina og var að hekla eða sauma út,
í frítímum, og á daginn að sauma fín-
ar flíkur úr ýmsum gömlum eða nýj-
um efnum sem urðu að dýrindis fatn-
aði í höndunum á saumakonunni.
Þær systur hennar Eyja, Ninna
og Dísa voru allar miklar hannyi’ða-
konur og leituðu ráða hver hjá ann-
arri. T.d. saumuðu þær Eyja og
Maggý dúka fyrir Isafjarðarkirkju á
sínum tíma.
Þær systur unnu mikið starf í
kvenfélaginu Hlíf og eftir að Maggý
fluttist suður hittust þær nokkrar
brottfluttar félagskonur. Hún þurfti
alltaf að frétta af gamla félaginu sínu
og spurði hvernig starfið gengi.
Þegar ég var að alast upp fannst
mér mjög gaman að fara til Maggýj-
ar. Hún átti alltaf svo flott föt (sem
hún saumaði sð sjálfsögðu), flotta há-
hælaða skó og veski í stíl svo maður
tali nú ekki um hattana, en þá var
gaman að máta. Einu sinni sat ég
hugfangin og horfði á hana þegar
hún var að hafa sig til. Þá kom þessi
góða speki sem ég hef reynt að hafa
að leiðarljósi: Vertu aldrei eldri en
þú villt vera. Lifðu lífinu lifandi. Og
mundu að koma aldrei á meðal
manna ósnyrtileg, það er skömm
hverri konu.
Þegar ég rifja þetta upp, þekki ég
ekki margar konur komnar á níræð-
isaldurinn sem hugsa um það númer
eitt að vera með vel snyrtar hendur
og hár. Þannig var hún. Maggý var
mjög lág kona vexti en bar sig vel.
Ung giftist Maggý Ólafi Gunnar-
ssyni og voru þau mjög hamingju-
söm. Hann var henni mjög þolinmóð-
ur og góður í veikindum hennar. Þau
tóku einn fósturson, Ágúst, sem nú
er kvæntur og býr í Reykjavík.
Einnig voru hjá þeim um lengri eða
skemmri tíma systkinabörn þein-a
beggja. Þar á meðal systursonur
hennar, Albert Karl Sanders. Þau
hafa öll reynst Maggý mjög vel, það
er á engan hallað að segja að Linda
og Friðbert (elsti sonur Alberts) og
börn þeirra hafi verið henni sérlega
góð og tekið hana til sín við öll fjöl-
skyldutækifæri, svo sem á jólum og
afmælum og kunni hún vel að meta
það.
Þau þrjú fluttust suður árið 1963,
en fljótlega gerðu veikindi vart við
sig hjá Óla og lést hann árið 1967.
Segja má að þá hafi orðið kaflaskipti
í lífi hennar, sár söknuður og ást-
vinamissir settu mark á hana, sem
gerði það að verkum að einmanaleik-
inn gerði vart við sig. Hún fór því
fljótlega að vinna á Elliheimilinu
Grund þar sem henni leið vel. Síðan
vann hún við ýmsa heimilisþjónustu
og kynntist mörgu góðu fólki sem
hún hélt tryggð við. Það kom vel í
ljós þegar margir komu og sam-
glöddust henni á 85 ára afmælisdag-
inn fyrir tveimur árum.
Hún fluttist á Blindraheimilið fyr-
ir nokkrum árum og þar hafði hún
það gott eða þar til hún vildi fara á
elliheimili til örrygis. Þá kom ekki
annað til greina en gamli vinnustað-
urinn, Elliheimilið Grund. Þar var
vel tekið á móti henni og þar fékk
hún sína hinstu hvíld að morgni 23.
nóvember sl.
Ég talaði við Maggý 20. nóvember
sl. þegar dóttir mín tók hana heim til
sín. Þá lét hún hún vel af sér og sagð-
ist hlakka til að sýna mér nýju heim-
kynnin sín og sjá mig næst þegar ég
kæmi í bæinn. Þannig varð það nú
ekki, ég kem ásamt hennar háöldr-
uðu ástkæru systur til að fylgja
henni síðasta spölinn.Við getum
samglaðst henni eins og litla dóttur-
dóttir mín sagði: „Nú verður Maggý
glöð, því nú verður hún hjá Óla um
jólin.“
Elsku frænka, ég, amma og fjöl-
skylda mín þökkum þér fyrir sam-
veruna.
Far þú í friði.
Þín
Kristjana.
Elsku Maggý, nú ert þú farin.
Minningin um þig mun lifa með mér,
Lindu og börnunum okkar, því þú
varst stór partur af lífi okkar. Þú
hafðir gist hjá okkur á flestum af-
mælum barnanna, páskum og jólum
undanfarin ár. Minningin um þegar
þú bauðst mér með þér í mína fyrstu
ferð til Reykjavíkur frá Isafirði þeg-
ar ég var sjö ára. Hlýlegt heimili
ykkar Óla í Ásbyrgi á Isafirði bar
vott um smekkvísi þína og myndug-
leika við saumaskap. Hvað þú varst
barngóð og hændust börn mjög að
þér enda veittir þú þeim alltaf góðan
tíma, gast setið með þeim löngum
stundum og talað við þau.
Þú varst orðin mjög sátt við flest
þegar þú kvaddir, hafðir nýlega flutt
frá Blindraheimilinu við Hamrahlíð
yfir á Elliheimilið Grund þar sem þú
hafðir verið starfsmaður fyrir nokkr-
um árum og þegar ég talaði við þig á
afmælisdaginn þinn sagðir þú mér
frá því hvernig fyrrverandi vinnufé-
lagar hefðu tekið á móti þér eins og
prinsessu þegar þú fluttir inn.
Elsku Maggý, nú kveð ég þig að
sinni. Takk fyrir allt saman.
Friðbert A. Sanders.
Elsku Maggý langamma, ég sakna
þín. Ég var farin að hlakka til jól-
anna því ég hélt að þú mundir koma í
heimsókn og vera hjá okkur eins og
þú hefur gert í mörg ár, því þá töluð-
um við tvær svo mikið saman. En
þetta ár verða jólin öðruvísi en þau
voru síðustu árin. Daginn sem pabbi
sagði mér að þú værir dáin hafði ég
einmitt verið að hugsa um hvort allir
sem ég þekki myndu upplifa nýja
öld. Ég veit að þér líður vel núna hjá
Guði og ég hugga mig við það.
Þín
Anna María.