Morgunblaðið - 08.12.1999, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 8. DESEMBER 1999 61
BJORG
HA UKSDÓTTIR
+ Björg Hauks-
dóttir fæddist á
Hvanneyri 24. jan-
úar 1941. Hún lést á
liknardeild Land-
spítalans 25. nóvem-
ber siðastliðinn og
fór útför hennar
frani frá Grensás-
kirkju 3. desember.
Elsku Björg.
Ég sit hér og horfi á
vindinn blása síðustu
haustlaufunum burtu.
Ég sit og reyni að átta
mig á að þú sért farin,
að þú sért lögð af stað í þá langferð
sem fyrr eða síðar bíður okkar allra,
en er okkur þó svo óskiljanleg og sár.
Mér finnst dauðinn sérstaklega
óskiljanlegur og sár þegar hann
styttir líf sem manni finnst að ekki
hefði átt að enda strax. En þinn tími
var kominn, og nú bíður þín örugg-
lega annað hlutverk, á einhverju
öðru tilverustigi á þessu undarlega
ferðalagi sem tilvera okkar er.
Ég er viss um að þú átt eftir að
fylgjast með litlu barnabörnunum
þínum vaxa úr grasi, og vaka yfir
þeim, en þú sagðir að eitt það sárasta
við að þurfa að fara væri að missa af
upgvexti þeirra.
Ég vil þakka þér fyrir samveruna
að sinni. Við áttum margar góðar
stundir saman í sumar og mér fannst
ég kynnast hugrökku frænkunni
minni alveg upp á nýtt, og það er ég
þakklát fyrir.
Það vai- ómögulegt að setja sig í
þín spor, að lifa með þennan harða
dóm, en þú áttir alltaf til bros handa
litlu frænkunni þinni og því dáðist ég
virkilega að.
En elsku Björg. Þó að laufin falli
þegar haustar, og þó að trén standi
eftir með naktar gi-einar, þá kemur
alltaf vor á ný, og veröldin blómstrar
aftur. Það sama á við um minningu
þína, sem mun blómstra um ókomin
ár í hjörtum allra þeirra sem þekktu
þig og elskuðu í þessu lífi.
Elsku Kolli, Kristján og Arnar
Bergur, Ég hugsa til ykkar, munið
bara að dauðinn er ekki aðeins endir
á lífi, heldur líka upphaf á nýrri til-
veru.
Þín litla frænka,
Ingunn.
Ég sagði stundum við hana
Björgu vinkonu mína að líf hennar
væri eins og skáldsaga. Skáldsaga,
sem maður opnar og trúir ekki því
sem maður les. Ég kom inn í þessa
sögu hennar fyrir meira en þrjátíu
árum og með okkur tókst vinskapur
sem aldrei hefur borið skugga á síð-
an þótt oft hafi leiðir skilið um lengri
eða skemmri tíma.
Nú hefur hún lagt upp í sína
hinstu ferð og á kveðjustund
streyma minningarnar fram, sumu
er hægt að deila með öðrum en hinu
ekki, við áttum þennan einstaka
trúnað til hvor annarrar sem alltof
sjaldan gefst.
Ég man þegar ég hitti hana fyrst,
þá nýflutta til Isafjarðar, hún var dá-
lítið á varðbergi, kannski feimin í
þessu samfélagi þar sem allir þekktu
manninn hennar, en hún engan. En
Björg var fljót að yfirvinna það allt
saman og eignaðist marga vini og
kunningja og ég tel mig lánsama að
hafa verið í þeim hópi. Hún var þó
ekki allra, því hún var ávallt opin og
hreinskilin svo af bar og það hentaði
ekki öllum, klapp, kjass og yfirborðs-
mennska var ekki hennar stíll, hún
kom til dyranna eins og hún var
klædd. Það var einmitt þetta sem ég
kunni best að meta í fari hennar þótt
við værum ekki alltaf sammála, en þó
að Björg hefði sínar skoðanir á hlut-
unum var hún alltaf reiðubúin að
hlusta á sjónannið annarra.
A Isafirði var Björg heimavinn-
andi fyrstu árin, enda eiginmaðurinn
á sjó og börnin orðin þrjú. Þegar hún
eignaðist sitt þriðja barn, Kolbein
Má, hafði ég eignast mitt fyi-sta í
sama mánuði það ár. Þessir drengir
okkar tengdu okkur enn frekar,
menn okkar stunduðu
sjóinn og við leituðum
félgasskapar hvor hjá
annarri og reyndum að
styðja hvor aðra eins
og best við gátum. Allt-
af var hún boðin og
búin til aðstoðar og má
segja að við höfum oft-
ar en ekki hjálpast að
við að ala upp þessa
stráka, stunið saman
yfir uppátækjunum og
prakkarastrikunum og
horft á þá vaxa úr
grasi, alltaf sömu vin-
ina síðan í vöggu.
Aldrei var Björg skoðanalaus og
íyrstu árin þrösuðum við heilmikið
um pólitík og önnur þjóðfélagsmál
og vorum sjaldnast sammála en
hvorugii varð haggað og þar kom að
við tókumst í hendur og hættum
þessu tali og ákváðum að virða skoð-
anir hvor annarrar. En aldrei skal ég
neita því að Björg vinkona mín gaf
mér oftar en ekki aðra sýn en ég
hafði, sýn sem kallaði á endurmat
ýmissa þátta hjá sjálfri mér. Hún
kenndi mér að horfa á lífið frá öðru
sjónarhorni.
Þessi kona, hvunndagshetjan okk-
ar, þurfti að kljást við marga brekk-
una í lífi sínu, maður hugsar oft sem
svo að enginn ætti að þurfa að strita
svona til að komast æviskeiðið. En
það sem hélt henni gangandi var um-
hyggjan fyrir sonum sínum, sem hún
var svo stolt af og svo bamabörnun-
um síðustu árin sem voru litlu aug-
asteinarnir hennar og stærsta gleði.
Við, sem höfum fylgst með sjúk-
dómsstríði hennar undanfarið, vitum
að nú hefur hún fengið laun sín fyrir
þolgæðið og alla sína elsku við sína
nánustu og minningin um hana mun
lifa í hjörtum okkar allra.
Ég þakka henni fyrir samfylgdina
og ti-yggð við mig öll þessi ár og kveð
hana með söknuði.
Ég og fjölskylda mín færum son-
um hennar, barnabörnum og öðrum
ættingjum hennar innilegar samúð-
arkveðjur og biðjum góðan guð að
varðveita þau og styi-kja í sorginni.
Hildigunnur Lóa Högnadóttir.
Elsku Björg, stóra systir. Nú er
komið að okkai- kveðjustund. Mig
setur hljóða og mér vefst tunga um
tönn. Þegar maður lætur hugann líða
langt aftur, kemur fyrst í hugann
þegar við vorum litlar stúlkur að al-
ast upp á Hvanneyri í Borgarfirði.
Oft var glatt á hjalla og mörg
strákapörin gerð í stórum hópi
frískra og glaðra barna. Ég minnist
þess sérstaklega er við fórum að
vitja um netin í Andakílsá. Margt
ævintýrið og afrekið gerðist þá, bæði
við veiðiskapinn og á leiðinni „suðui- í
land“ eins og við kölluðum það. Það
var alltaf heill her krakka í kringum
t
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
þig, enda alltaf hress og hrókur alls
fagnaðar. Við litlu systur þínar feng-
um stundum að fylgja með, þótt það
væri nú ekki alltaf vel séð en þú hafð-
ir alltaf mikla ábyrgðartilfinningu
gagnvart okkur og nutum við þess.
Síðan, þegar þú sextán ára varst
að búa þig á stefnumót, sat ég
gelgjuleg og ólánleg og dáðist að þér.
Ég bað til guðs um að einhvern tím-
ann yrði ég svona flott og fín eins og
þú varst; sem nýútsprungin rós. Þú
gerðir þér þó enga grein fyrir hve
falleg þú varst og varst enn fallegri
fyiir vikið.
Arin liðu og við urðum mömmur,
báðar strákamömmur, en þú varst
þó miklu afkastameiri. Ég hef alltaf
verið svo innilega hamingjusöm að
hafa hlotnast sá heiður að fá að taka
á móti þremur af þínum fallegu og
efnilegu strákum þegar þeir komu í
heiminn.
Þú varst alltaf mikil baraátt-
umanneskja og vel meðvitandi um
réttlæti, sérstaklega fyrir þeiiTa
hönd sem minna máttu sín. Þú varst
listakona í höndum og aldeilis ótrú-
legt hvað þú afrekaðir bæði við prjón
og saumaskap og svo allar bækumar
sem þú last samhliða öðrum störfum.
Þú hafðir næmt, listrænt auga fyr-
ir litum og formi, enda var auðvelt að
sjá það bara með því að sjá hve fal-
lega og snyrtilega þú varst alltaf til
fara.
Við deildum oft gleði og sorg og
var það alltaf gott að geta það með
þér. Það var yndislegt að hlæja með
þér en við sáum oft sameiginlega það
spaugilega í lífsins leik. Öll störf sem
þú tókst að þér voru gerð af trúm-
ennsku og alúð en ég held að þú hafir
átt þín bestu ár þegar þú bjóst á Isa-
firði og fékkst þá að njóta sanngirni
og njóta þeirrar virðingar, sem þú
áttir sannarlega skilið, á þínum eigin
forsendum. Enda fannstu það þegar
þú snerir aftur til Isafjarðar mörg-
um árum seinna.
Þú varst hetja síðustu tvö æviárin
þín þegar þú barðist við þinn síðasta
vágest, krabbameinið. Að lokum
þurftir þú þó að lúta í lægra haldi
fyrir því, sem þú gerðir með fullri
reisn, eins og þú gerðir með allt sem
þú tókst þér fyrir hendur.
Elsku Björg mín, þakka þér sam-
fylgdina í blíðu og stríðu. Ég mun
sakna þín mjög sárt. Kæru drengirn-
ir þínir missa mikið en geyma í huga
sér fallega minningu um þig. Guð
blessi þig, drengina þína alla,
tengdadætur og barnabörnin þín
efnilegu.
Þín
Áslaug systir.
Elskulega systir mín. Nú er komið
að kveðjustund og mér er tregt um
tungu. Hugurinn þýtur um minn-
OSWALDS
simi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAl.SI M I I 411» 101 REVKJAVfK
Dtiv/ð Inger Ölnfnr
Útfitrnrstj. Utnsjón Útfitritrstj.
Ll'KKISTUVINNUSTOFA
LWINDAR ÁRNASONAR
•tt: ...
fvAÍv-; 1899
ingagrunninn en vill svo hverfa á vit
saknaðar og sorgar.
Við vorum elstar í systrahópnum.
Fyrst ég og svo komst þú. Þegar sem
barn mun ég hafa tekið að mér hlut-
verk stjórnandans. Oft lést þú ekki
vel að sjórn og því var nokkuð um
árekstra, eins og gengur. Þar að auki
töluðu fullorðnir oft um það hvað þú
værir falleg og þá var ekki laust við
afbrýðisemi hérna megin. Mér er þó
minnisstætt mjög að á einu sviði
þýddi ekki fyrir mig að vera með ein-
hverja afskiptasemi. Það varðaði
leiklistina en þar stjórnaðir þú og
núverandi prestur í Holti, hann séra
Halldór, bæði leikritun, hlutverka-
skipan og leikstjórn af miklu kappi
ogöryggi.
Þetta tilheyrði bernskuárunum,
þar sem við ólumst upp á Hvanneyri,
og oft erum við búnar að hlæja dátt
að þessu brasi eftir að við vorum
orðnar fullorðnar og skildum lífið og
hvor aðra betur.
Þar eð ég hef búið erlendis sl. 30
ár hefur ekki verið eins mikið sam-
band okkar á milli og ella. Frá haust-
inu 1997, þegar við hittumst þrjár
systurnar í Danmörku, hefur það
verið stöðugt. Þá varst þú orðin veik
þó við vissum ekki hvað væri að. Það
kom í ljós um áramótin að þú varst
með krabbamein og eins og ég sagði
þér oft fannst mér þú alveg stórkost-
lega dugleg í baráttunni við sjúk-
dóminn. Ég er viss um að þú fórst
langt eingöngu á baráttuviljanum.
Ég sakna þegar símtalanna sem
okkur fóru á milli. Þau voru mörg og
oftast löng milli Frakklands og ís-
lands og oft brunnu símaþræðirniraf
vandlætingu vegna vaxandi órétt-
lætis í heiminum.
Við erum hnípin í dag en munum
lifa í minningunni um yndislega
manneskju sem var glaðlynd og
fyndin að eðlisfari og alla tíð gefandi.
Það er erfitt að sjá af manneskju
sem manni þykir vænt um, en þá
verður manni líka hugsað til þess
góða og fagra sem þú fékkst að upp-
lifa síðustu árin þín hér með okkur.
Þá komu líka í heiminn tvær litlar
stúlkur, sem svo sannarlega færðu
þér ljós gleðinnar.
Ég veit ekki hvort ég er trúuð, og
það skiptir reyndar ekki máli, en ég
er viss um að þegar við hittumst
„næst“ munum við taka aftur upp
þráðinn síðan við töluðum saman
tveim dögum áður en kallið kom. Þá
sögðum við hvor annarri hve hin
hafði verið henni mikils virði og
hversu vænt okkur þætti hvorri um
aðra.
Vertu sæl mín góða systir og
þakka þér fyrir allt.
Þín
Anna.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
FANNEY EINARSDÓTTIR,
Stórholti 23,
lést þriðjudaginn 23. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall hennar.
Magnús Blöndahl,
Friðbjörg Blöndahl, Guðmundur Guðbjörnsson,
Ása Blöndahl, Halldór Guðnason,
Arngrímur Blöndahl.Bryndís Guðjónsdóttir,
Kjartan Blöndahl, Erla Þorsteinsdóttir,
Guðrún Blöndahl,
Sighvatur Blöndahl, Sólveig Björg Aðalsteinsdóttir,
Einar Einarsson, Alda Ingólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
STEFÁN STEFÁNSSON
trésmiður,
áður til heimilis á Holtsgötu 7,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
fimmtudaginn 9. desember kl. 13.30.
Soffía Bryndís Stefánsdóttir,
Stefán Stefánsson,
Óskar Karl Stefánsson,
Jón Valgeir Stefánsson,
Ágúst Stefánsson,
Sigurður Stefánsson,
Gunnar Guðmundsson,
Guðrún L. Guðmundsdóttir,
Helga Haraldsdóttir,
Anna M. Þórðardóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐFINNA ÓLAFÍA (LÓA) EINARSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 5. desember.
Páll Þorleifsson,
Kristín Pálsdóttir, Magnús Aadnegard
Gréta Pálsdóttir, Magnús Jón Sigurbjörnsson,
Páll Heiðar Aadnegard Lóa María Magnúsdóttir,
Pálmar Óli Magnússon, Bjarki Þór Magnússon,
ívar Smári Magnússon, Alma Björk Magnúsdóttir,
makar barnabarna og barnabarnabörn.