Morgunblaðið - 14.12.2000, Qupperneq 52

>52 FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Skúli Eyjúlfsson
fæddist í Sand-
gerði 14. ágúst
1924. Hann lést í
Keflavík 5. desemb-
er síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjúnin Eyjúlfur Jú-
hannsson, f. 12.2.
1881, d. 15.1. 1933
og Gíslína Sigríður
Gísladúttir, f. 19.7.
1891, d. 3.9. 1959.
Skúli var næstyngst-
ur af sjö systkinum,
elstur er Júhann
Krislján, f. 12.10.
1914; Ingibjörg Steinunn, f. 23.9.
1916; Ása, f. 13.4. 1918; Ingjaldur
Geir, lést ungabarn; Gísli, f. 12.2.
1920; Gyða, f. 17.6. 1923 og Garð-
ar, f. 29.9. 1930, d. 6.3. 1994.
Skúli flutti til Keflavíkur 1947
og kvæntist Ragnhildi Ragnars-
dúttur, f. 21.10. 1927.
Foreldrar hennar
voru hjúnin Jenný D.
Júramsdúttir, f. 13.6.
1901, d. 4.10. 1998 og
Ragnar Jún Guðna-
son, f. 11.1. 1899, d.
11.12.1979.
Börn Skúla og
Ragnhildar eru: 1)
Ragnar Jún, f. 9.12.
1946, sambýliskona
Bryndís Þorsteins-
dúttir og eiga þau tvo
syni a) Ragnar Jún, b)
Styrmi, fyrir átti
Bryndís einn son,
Þorstein. 2) Selma, f. 3.4. 1951,
gift Matthíasi Sigurðssyni og eiga
þau fjögur börn a) Ragnhildi,
sambýlismaður hennar Leifur
Arason og eiga þau einn son, Ara;
b) Sigurður Vignir, c) Davíð og
yngst er d) Vigdís. 3) Júrunn, f.
19.12. 1953, gift Árna Má Árna-
syni og eiga þau tvo syni a) Birki
Má, b) Jafet Má, fyrir átti Júrunn
með fyrri eiginmanni sínum Sig-
urði Haraldssyni, c) Skúla í sam-
búð með Hörpu Pálsdúttur, d)
Árna Frey í sambúð með Áslaugu
Björnsdúttur. 4) Elsa ína, f. 1.6.
1957, gift Guðna Birgissyni og
eiga þau þijú börn a) Guðrún í
sambúð með Maríus Peersen, b)
Björgvin í sambúð með Guð-
björgu Sigurjúnsdúttur, c) Viktor.
5) Kristinn, f. 8.6. 1963, kvæntur
Drífu Daníelsdúttur og eiga þau
þijú börn a) Anna Kristín, b) íris
Thelma, c) Arnúr Dan.
Skúli vann við ýmis störf bæði
til sjús og lands, hann var af-
greiðslumaður hjá Olíufélaginu
Esso til 15 ára en um mitt ár 1961
stofnaði hann sína fyrstu verslun
og aðra í desember 1981 sem þau
hjúnin hafa rekið til dagsins í
dag.SkúIi var einn af stofnendum
hestamannafélagsins Mána og
heiðursfélagi.
Útför Skúla fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
hvort þar væri ekki einhvern að
finna en þar naut hann sín. Okkar
eftirminnilegasta ferð er þegar við
fórum öll saman á HM í Sviss. Þar
naut pabbi hverrar stundar í fal-
legu umhverfi og ekki skemmdi
ferðina að Sigga gekk mjög vel þó
að hann héldi okkur í spennu fram
á síðasta dag. Ferðinni lauk vel og
var heimferðin skemmtileg.
Elsku mamma og pabbi, það var
alltaf jafngott að heimsækja ykkur
í Lyngholtið og alltaf jafnhöfðing-
lega tekið á móti okkur. Það er
eitthvað sem við börnin ykkar
munum aldrei gleyma. Okkur var
alltaf fylgt úr hlaði með hlýjum
kveðjum og pabbi nestaði börnin
og sagði að þau þyrftu að hafa eitt-
hvað með sér á leiðinni heim.
Elsku mamma mín, missir þinn
er mestur. Pabbi var eiginmaður
þinn og besti vinur og félagi. Við
hjónin biðjum góðan guð að vaka
yfir þér alla tíð og leyfa okkur að
fá að njóta þín sem allra lengst.
Ykkar,
Selma, Matthías
og fjölskylda.
SKULI
EYJÓLFSSON
Elsku pabbi minn. Þá er komið
að kveðjustundinni. Stundinni sem
við viljum ekki þurfa að takast á
við en neyðumst til að gera að lok-
um. Þannig er lífið.
Pabbi ólst upp í Sandgerði í
stórum systkinahópi en alls voru
þau sjö systkinin. Hann sagði mér
oft skemmtilegar sögur úr sinni
bernsku og minntist foreldra sinna
af miklum hlýhug. Hann sagði mér
oft hversu lánsamur hann hefði
verið að eiga þau að þrátt fyrir að
hann hefði einungis verið sjö ára
gamall þegar hann missti föður
sinn sem hann saknaði mjög mikið
og hefði svo sannarlega viljað geta
notið Iengur samvista við. En þrátt
- fyrir föðurmissinn missti ijölskyld-
an ekki kjarkinn heldur barðist
áfram og kom móðir þeirra þeim
öllum á legg.
Á þessum árum var Sandgerði

GARÐH EIMAR
IÍLÓMABÚÐ • STEKKJARBAKKA 6
v SÍMI 540 3320 >
blanda af sveita- og sjávarþorpi og
þar iðaði allt af lífi enda naut
pabbi sín ákaflega innan um öll
dýrin auk þess að geta fylgst með
þegar pabbi hans kom að landi
með fullan bát af fiski. Það var því
nóg að gera fyrir ungan og frískan
drenginn á þessum árum. Hann
kvaðst hafa verið pínulítill prakk-
ari í sér og gert ýmis prakkara-
strikin eins og gengur og gerist
með fjöruga drengi en þá hefði
móðir hans lagt honum lífsregl-
urnar og gert það með þeim hætti
að hann fór eftir því sem hún sagði
enda þótti honum vænt um móður
sína sem skildi hann manna best.
Pabbi stofnaði heimili ungur að
árum með mömmu í Keflavík sem
entist honum til æviloka. Þau voru
ákaflega samrýnd og góðir vinir.
Þau störfuðu mestallt sitt líf sam-
an í versluninni og var ævinlega
mjög kært á milli þeirra enda bar
pabbi mikla virðingu fyrir konu
sinni. Pabbi var ákaflega gestrisin
maður og þau bæði enda var æv-
inlega mjög gott og notalegt að
sækja þau heim. Hann var mjög
stoltur af sínu heimili og sinni fjöl-
skyldu og lagði metnað sinn í að
gera hag hennar sem mestan.
Hann var með eindæmum hjálp-
samur og vinnusamur og var ávallt
boðinn og búinn að leggja fram
hjálparhönd ef á þurfti að halda.
Hann lifði fyrir barnabörnin sín og
fylgdist grannt með námi þeirra
og afrekum og klippti reglulega út
úr blöðunum allt sem um þau birt-
ist. Hann var ákaflega barngóður
og sakna þau nú afa síns sárt en
þau eru nú orðin samtals 17.
Þegar ég nú minnist pabba er
mér þakklæti efst í huga. Þakklæti
fyrir að hafa átt svo góðan pabba
sem hann var. Hann ól okkur
systkinin upp við mikla hjartahlýju
en samt hæfilegan aga. Hann
kenndi okkur að standa á eigin fót-
um og lagði mikla áherslu á að við
gætum bjargað okkur ef eitthvað á
bjátaði með því að vera fyrst og
fremst vinnusöm. Ég skírði því
stolt frumburð minn sem ég eign-
aðist 1975 í höfuðið á pabba og veit
ég honum var það ákaflega kært.
Pabbi var eins og fyrr segir mik-
ill fjölskyldumaður og allir sem
þekktu pabba vissu hversu ánægð-
ur hann var með „Skúlaskeið",
Handunnu
englarnir
hans Lárusar
Útistyttur á leiði
Pöntunarsími
565 2569
sumarbústað fjölskyldunnar sem
pabbi og mamma byggðu á Laug-
arvatni. Þar hefur fjölskyldan
komið undanfarin 15 ár og átt
saman yndislegar samverustundir
enda hafði pabbi unun af því að
taka á móti gestum.
Þegar ég nú lít yfir farinn veg
og hugsa til þess, er ég fór að
heiman sem ung kona, að þá var
þjóðfélagsumræðan með þeim
hætti að konur voru að byrja að
krefjast þess að meira jafnrétti
ríkti jafnt á heimilum sem og
vinnumarkaði. Ég man hvað mér
fannst þetta skrítið í raun og veru
því þegar ég hugsaði til minnar
fjölskyldu gat ég ekki betur séð en
að pabbi gengi til jafns við mömmu
í þau verk sem þurfti að vinna,
hvort sem um var að ræða að elda
eða þrífa. Jafnrétti var því löngu
komið á í minni fjölskyldu áður en
rauðsokkurnar urðu til og er ég
stolt af því og sýnir í raun hversu
samrýnd þau voru. Pabbi var besti
vinur mömmu allt frá því þau
kynntust og þar til yfir lauk. Þau
voru ekki bara hjón heldur sam-
starfsfélagar frá morgni til kvölds
og því er missir mömmu ákaflega
mikill núna á þessum erfiða tíma.
Elsku pabbi. Við minnumst þín
með virðingu og þökk. Við minn-
umst besta pabba og afa sem til
er. Við minnumst glaðværðar þinn-
ar og hjálpsemi. Við söknum þín.
Júrunn og fjölskylda.
Ég fékk upphringingu sl. þriðju-
dagskvöld, það var mamma að láta
mig vita að þú værir allur. Þið sem
voruð að koma úr kvöldgöngu ykk-
ar. Ætluðuð svo í bíltúr til að sjá
jólaljósin í bænum og fara í kvöld-
kaffi til Elsu. En þangað náðir þú
aldrei því á leiðinni varðst þú
skyndilega veikur og kvaddir þetta
líf. Mér var mjög brugðið þvi þú
hafðir alltaf verið svo heilsuhraust-
ur, hafðir aldrei þurft á læknis-
hjálp að halda þótt þú værir orð-
inn 76 ára. Þegar ég staldra við og
hugsa til baka, til uppvaxtarára
minna í Lyngholtinu, er margs að
minnast. Pabbi var mikill dýravin-
ur, átti alla tíð bæði hesta og kind-
ur. Náttúran átti einnig stóran
þátt í lífi hans og þeir dagar sem
pabbi og mamma voru í sumarbú-
staðnum á Laugarvatni voru pabba
mikilvægir, þar leið honum vel.
Pabbi hafði mjög gaman af að
fylgjast með börnum okkar og
lagði oft á sig ferð til Reykjavíkur
eða hvert sem var til að sjá þau
keppa í hestaíþróttum og ekki lét
hann standa á sér að styðja við
bakið á þeim í keppni sem leik og
nutu allir vel. Þegar leið hans lá til
Reykjavíkur kom hann oft fyrst
við í hesthúsinu í Víðidal til að sjá
Tengdafaðir minn, Skúli Eyj-
ólfsson, lést þriðjudaginn 5. des-
ember.
í dag er Skúli tengdafaðir minn
lagður til hinstu hvílu. Mig langar
að minnast hans með nokkrum
orðum. Ég kynntist honum í októ-
ber 1982. Þegar ég kom inn á
heimili þeirra hjóna, Skúla og
Ragnhildar. Var mér tekið opnum
örmum af þeim báðum, við sett-
umst og spjölluðum, eftir skamma
stund fannst mér ég vera hluti af
fjölskyldunni svo vel leið mér.
Margar góðar stundir áttum við
með þér og Röggu, bæði á heimili
okkar sumarbústaðnum og erlend-
is, þú varst alltaf reiðubúinn að
skreppa og sækja hestana með
Kidda og bömunum sem nutu
góðrar hjálpar frá þér. Dýr voru
eftirlæti hjá þér og minnist ég
þess þegar þú hringdir í okkur og
sagðir okkur að fætt væri folald á
afmælisdegi mínum.Varstu búinn
að gefa því nafn og skyldi það
heita Drífandi í höfuðið á mér. Var
ég alsæl hversu snöggur Skúli var
að gefa því nafn. Þegar afi Skúli
og amma Ragga komu til okkar
glaðnaði ávallt yfir börnunum og
gat þá yngsti sonur okkar, Arnór
Dan, fengið hann afa sinn til að
segja honum frá hestunum, kind-
unum og síðast en ekki síst söguna
af litla putta spilamann, þessi datt
í sjóinn og svo framvegis aftur og
aftur, báðir jafnánægðir. Svona
gátu þeir haldið áfram tímunum
saman. Ekki má gleyma ánægju-
stundunum þegar við heimsóttum
afa og ömmu í Lyngholtið hversu
auðvelt var að fá hann afa niður í
búð, ávallt komu allir með bros á
vör og poka í hendi.
Elsku Skúli minn, ekki þurfti
mikið til að gleðja þig, þú varst svo
þakklátur með alla hluti, hversu
smáir sem þeir voru. Þín er sárt
saknað hjá okkur öllum en við
geymum góða minningu um þig
hjá okkur og biðjum góðan guð að
styrkja Röggu og fjölskylduna alla
á þessari erfiðu stundu.
Eg vil gjarnan lítið ljóð,
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afar góð,
ég alltaf mun þín sakna.
Drífa Daníelsdúttir
og börn.
Elsku afi minn.
Ég veit að þú býrð í hjarta okk-
ar allra. Ég trúi því ekki enn að þú
sért farinn frá okkur, því þú varst
alltaf svo glaður. Mér finnst þetta
skrítið, að nú sé enginn afi. Mér
finnst líka skrítið að þegar þú
varst hjá okkur síðast kyssti ég
þig bless, en nú kveð ég þig fyrir
fullt og allt. Ég hef átt góðar
stundir með þér, mig langar að
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 5691115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.2008lög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
segja nokkur orð sem ég veit að þú
verður glaður yfir.
Nú legg ég augun aftur,
ó Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Þín
Vigdís Matthíasdúttir.
Elskulegi afi, þessi orð eru
skrifuð með trega og söknuði. Þeg-
ar við sitjum hér saman systkinin
og hugsum um þær stundir, sem
við vorum svo heppin að eiga með
þér, streyma fram minningarnar,
sumar fyndnar og skemmtilegar,
aðrar áhrifamiklar í lífi okkar. Það
var alltaf gaman að koma til ykkar
ömmu í Keflavík. Okkur var alltaf
látið líða eins og við værum komin
á fimm stjörnu hótel. Þið dekruðuð
við okkur og það er okkur ljóst að
þetta gerðu þið með hjartanu. Við
munum sérstaklega eftir því hve
mikill dýravinur þú varst. Alltaf
með hesta, kindur og ketti. Þetta
var skemmtileg blanda og okkur
fannst alveg sérstaklega gaman að
kindunum þínum. Það var eins og
þú værir að hugsa um börnin þín,
þvílík var umhyggjusemin. Afi og
amma voru mjög dugleg að fylgja
okkur systkinum eftir en þau voru
fastagestir á öllum þeim hestamót-
um sem við sóttum. Þegar upp
kom sú staða að fara til útlanda á
hestamannamót voru afi og amma
fyrst manna til að ákveða sig og
slá til. Við munum þegar afi og
amma komu með okkur á heims-
meistaramót íslenska hestsins í
Sviss 1995, þá lentum við í smá
ævintýri. Ætlunin var að keyra frá
Luxemburg til Zurich í Sviss. Þeg-
ar haldið var af stað gekk allt eins
og í sögu en þegar ferðin hafði
tekið nokkra stund og ferðalang-
arnir áttuðu sig á því að nú væri
hópurinn á leið til Spánar, voru afi
og amma fyrst til að finna bjart-
sýnina í þessu. Þau voru hæst-
ánægð með þetta ævintýri því þá
myndu þau sjá meira af heiminum.
Þetta fékk okkur öll til að líða bet-
ur og hópurinn skilaði sér á
áfangastað. Hestar voru mikið
áhugamál hjá afa og voru litir
hesta honum mikilvægir. Hans
uppáhaldslitur var leirljós, hann
taldi lítið til hestsins koma nema
að hann væri leirljós. Þetta þótti
okkur skemmtileg viska og varð
hún til þess að við sjálf tókum sér-
staklega vel eftir leirljósum hest-
um.
Elsku afi, við munum tala við
þig í bænum okkar og einnig biðja
Guð að varðveita þig í nýju heim-
kynnum þínum. Við munum varð-
veita minningu þína í hjarta okkar
að eilífu.
Ragnhildur, Sigurður,
Davíð og Vigdís.
Okkur, sem nú kveðjum Skúla
Eyjólfsson, sem lést hinn 5. des-
ember síðastliðinn, finnst sem kall-
ið hafi komið allt of fljótt. Maður
er einhvern veginn aldrei viðbúinn
því óumflýjanlega, að þurfa að
kveðja sína nánustu. En þannig er
gangur lífsins.
Eitt af einkennum Skúla var
hans létta lund og kímni. Hann var
ætíð fullur af lífsorku og dugnaði,
vann alla tíð mikið og var hörku-
duglegur. Hann var bæði til sjós
og lands hér á árum áður, en árið
1961 stofnuðu þau hjónin Skúli og
Ragnhildur af sínum alkunna
dugnaði, verslunina Lyngholt í
Keflavík.
Margir minnast Röggu og Skúla
og þeirra hlýja viðmóti frá þeim
dögum. Sérstaklega voru börnin í
hverfinu þó hænd að Skúla, enda
var hann með eindæmum barngóð-
ur maður og örlátur. En það fór
fyrir þeim hjónum eins og flestum
öðrum smákaupmönnum síns tíma,
að þurfa að hætta rekstri mat-
vöruverslunar, þar sem stóru
verslunarkeðjurnar voru að yfir-
taka markaðinn með nýjum versl-
unarmáta og smáar einingar stóð-
ust ekki þá miklu samkeppni. Þau