Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 112

112
Þýzkaland.
aS þaS væri hart undir því a3 búa fyrir Prússa og þá, er þeirra
megin stóSu, a8 verSa svo ofurliði bornir, þar sem þeirra at-
kvæSi voru greidd fyrir meir enn helmingi fleira fólk enn hinna
atkvæSi. Prússar og þeirra li&ar ætluSu, aS þingiS mundi
komast á aSra niSurstöSu, en þaS brást, og Léipzig varS ofan-
á viS mikinn mun atkvæSa. þaS kom hjer í ljós, sem viS umræSur
fleiri mála, aS hin minni ríki eru farin aS streitast betur á
móti í alríkistauginni, og vilja halda svo lengi í sjálfsforræSi
sitt, sem unnt er, og því þykir sjalfsforræSisflokkinum („die
Particularisten“) ávallt vel hafa vegnaS, er þeim befir tekizt aS
sporna viS frekara samdrætti alríkismálanna í Berlín eÖa innan
endimerkja Prússaveldis enn komiS er. BæSi í umræSunum um
allsherjardóminn og um fjárframlögur alríkisins tók Bismarck
þátt, og öllum þóttu orö hans eins minnileg og merkileg og aS
vanda. Sumir af þjóSernis og frelsismönnum fóru fram á í um-
ræSunura um fjárlögin, aS stofnaS yrSi ríkisráSaneyti, og þó
þetta ætti aS styrkja einingarfestu alríkisins, þá reis Bismarck
hjer öndvert á móti, og baS menn gá betur aS reynd sjálfra sín
enn óskum eSa hugmyndum. Hann vildi aS vísu játa, aS þýzkn
ríkin hefSu dregizt vel saman til einingar á síSustu árum, en
ríkiS væri ekki meir enn 5 ára gamalt, svo aS menn yrSu aS
sætta sig viS, þó lítiS munaSi fram á svo skömmum tíma. Einu-
sinni komst hann aS orSi, aS „fljót ríkisins" hefSi, sem stæSi,
auösjáanlega sett niSur, en viB slíku ættu menn aS vera búnir,
því þaS væri eins víst, aö þaS mundu koma vextir í þaS aptur
— og ef til vildi, áSur margan varSi. Menn mættu ekki ætla
sjer sjálfir allt aS vinna, en leifa heldur niSjum sínum og ókomnum
kynslóSum áframhald þess, sem vænlega væri byrjaS. í flestum
ræSum sínum tók hann mönnum vara á aö vera of óþolinmóöir,
þar sem ræddi um sambandsfestu þýzkalands, en lofa henni
helzt aS fá svo vöxt og viögang, sem verkast vildi eptir eSli og
atvikum. — JárnbrautamáliS, sem Skirnir (139 bls.) minntist á í
fyrra, fjekk loks framgang á prússneska þinginu, sem stjórnin
fór fram á. þaS voru enn forræSismenn, og meS þeim mestur
hluti af miSflokki, sem stóSu á móti, því þeir sáu, aö enu sama
mundi aS fleiri ríkjum haldiö, en þaö yrSi í rauninni allt eitt,