Skírnir - 01.01.1877, Blaðsíða 149

DANMÖRK.
149
þaBan sjaldnast aS segja, en í hitt eS fyrra fækkaSi fólkinu um
154, og mun þó meira hafa munaS áriS sem leiS, þar sem
nokkuS á fjórSa hundraS manna kvaS hafa látizt í landfarsóttun-
um. í árs lok 1875 var fólktalan sögS 9473.
Mannalát. Síðan í fyrra vor hafa Danir átl aS sjá á bak
nokkurum enna þjóSkunnustu og ágætustu manna. MeSal þeirra
eru tvo fyrirtaksskáld þeirra, Christian Winther og Frederik
PaUidan-Miiller. Hinn siSarnefndi andaSist eptir skamma legu 27.
des. (f. 7. febr. 1809), og hinn fyrnefndi þrem dögum síSar (í
París, f. 29. júlí 1796). Chr. Winther mundu menn á miSöldunum
hafa kallaS á norrænu strengleikaskáld, 'því ljóS hans taka mest
til ástarinnar, og til fegurSar lífsins og þess unaSsemda. Danir
hafa aldri átt skáld, sem hefir ljóSaS svo vorblíSulega um
unaS lunda og linda, um söng og kliS fuglanna, um ástaleizlu og
allskonar töfra tilfinningalífsins. Landar hans hafa kallaS hann
næturgala þjóSar sinnar, og þó söngvar hans hljóti aS láta þeim
hjartnæmilegar í eyrum enn öSrum, þá efumst vjer ekki um, aS
þeim mönnum vorra landa, sem hafa kynnzt kveSskap hans —
og annars bera skyn á, hvaS þjóSskáldlega er ort hjá sjer og
öSrum — hafi orSiS þaS full-ljóst, aS Chr. Winther er einn
hinn fremsti í röS danskra þjóSskálda. — KveSskapur Paludan-
Miillers er allt annarar tegundar. Hjer er mikiS hugmynda
flug, leitaS um djúp og háleik lífsins, en tóm þess og hjegómi
sýndur til aS vekja eptirtekt á og þreyjan eptir þess æSri mynd-
um, eptir glöggvan á enu báleita, eSa, ef svo mætti aS orSi
kveSa, á regindómi tilverunnar. — Auk enna óviSjafnanlegu
ástaljóSa Chr. Winthers, skulum vjer nefna kvæSi hans „Hjor-
tens Flugt“, og eptir Pal. Miiller: Adam Homo, Paradiset,
Kalanus auk margra fl. Sífcan um Nýjár hafa látizt háskóla-
kennararnir H. N. Clausen og Fr. Hammerick. — Clausen
varS næstum 84 ára (f. 22. apríl 1793) og dó 27. mars. Hann
hefir alla tiS yeriS talinn meS beztu guSfræSingum háskólans í
Kaupmannahöfn. Ritdeilur og málaferli þeirra Grundtvigs á
árunum milli 1825—30 munu kunnugar prestum og skólagengn-
um mönnum á íslandi, en tilefniS var rit Clausens um trú og
guSsþjónustu kaþólskra og prótestanta. Clausen var frjálslyndur