Skírnir - 01.01.1877, Blaðsíða 156

156
SVÍÞJÓÐ OG NOREGUR.
Vísindamennirnir, sem fóru á skipinu Væringjanum (sjá
Skírni í fyrra 159- bls.) aö kanna bafiS fyrir vestan Noreg til
Hjaltlands og í kringum Færeyjar og ísland, ger8u beztu árangurs-
fer8 fyrir náttúruvísindin og landafræSina, en Mohn prófessor
lýsti t>ví helzta á fundi landfræBifjelagsins í Kaupmannahöfn, þó
um þaS komi lengri skýrslusagnir seinna meir. Fyrir vestan
og útnorban Færeyjar var sjórinn heitari enn fyrir austan og
landnorSan. J>ar var könnuö 1180 faöma dýpt. Fyrir vestan
og langt norðureptir var svæöi þar sem djúpiö var á milli 200
og 300 faöma. Fyrir austan ísland var ískaldur sjór á 180 f.
djúpi. Mesta dýptin milli Noregs og íslands vorn, þaö kannaö
var, 1800 faöma. — Væringinn heldur aptur í sumar út í sama
leiöangurinn, og ætlar Mohn þá aö kanna hafiÖ milli íslands og
Grænlands og Jan Mayn. I ágúst hugsar hann til aö kanna
hafiö milli Noregs og Spitsbergen.
þetta ár hefir fiskiafli í Noregi veriÖ hinn bezti. Svo er
taliÖ, aö hjer muni 50—60 milliónir þorska dregnir úr sjó, þar
sem þorskatalan hefir komizt það bæst á fyrirfarandi 6 árura, er
hún komst upp í 43*/t millíón.
Mannalát. 6. júní andaðist Jósefína drottning,
ekkja Oskars konungs fyrsta, og var þá komin á 70. árið. Hún
var dóttir Eugens hertoga af Leuchtenbérg, en bróðurdóttir Hor-
tense, móður Napóleons þriðja. J>aÖ er sagt, að Oskar konungur
hafi látið ást ráða kvonfangi sínu, en Jósefína var bæði kvenna
fegurst og beztu kvenkostum búin. Hún hafði og alla tíð
mikla ástsæld af fólkinu í Svíþjóð og Noregi, og ljet sín jafnan
getið að góöverkum og hjálpsemi. Hún hefir lagt stórfje til
ýmissa stofnana í guðsþakka skyni, t. d. til hjúkrunarhúss í
Stokkhólmi fyrir aldraðar konur, auk margs annars. Utför hennar
fór fram í Stokkhólmi 21. og 22. júní, fyrst eptir kaþólskum siö
— þvi hún var þeirrar trúar — og seinna daginn aÖ sið próte-
stanta. Útgöngusálminn haföi Oskar konungur sjálfur orkt, undir
sálmalagi, sem móðir hans hafði haft mestar mætur á. Hún
haföi beðizt undan, að líkið yrði ilmsmurt, en það var borið
niður í legkapellu í Riddarahólmskirkjunni, og fylgdu því þangað
konungurinn, synir hans og krónprinsinn frá Danmörk. — Svíar