Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 173

ASÍA.
173
J>ar á höfninni og þeytti upp gufunni. Keisarinn íjekk honum
í hendur ýmsar góSar gjafir til Kóreukonungs, sverð, silkidúka,
ljerept, postulínsgripi og fl. þessk. Sagt er aS þeir höfðingjar
hafi mælt mót meS sjer til að binda fastar vináttuna.
V i ð b æ t i r (Austræna málið og fl.)
Tímaskorts vegna verðum vjer aS biSja lesendur Skírnis aS af-
saka, aS vjer verSum aS fara styttra yfir áframhald tíSindanna
eystra, enn vjer höfSum ætlaS oss. Yjer höfum drepiS á sumt
í landaþáttunum, t. d. Lundúnaskrána, og í Rússlands og Tyrkja-
veldisþáttum höfum vjer minnzt á upphaf styrjaldarinnar. En
þó vjer minnumst helztu atburSa, sem orSiS hafa á vígasvæSinu,
gerum vjer ráS fyrir, aS Skírnir byri þá sögu aS ári komanda
og segi hana þá nákvæmar enn nú er kostur á.
Á milli Rússa og Tyrkja liggur Rúmenía, en samkvæmt
Parísarsáttmálanum fjekk þetta land forræSi mála sinna, þó jarl-
inn skyldi vera skattgildingur Soldáns. I fyrra sumar hjelt Karl
Rúmenajarl kyrru fyrir, þegar Serbar og Svartfellingar rjeSust
í stórræSin, enn smátt og smátt tók stjórnin í Búkarest aS senda
klögumál og kvaSir til MiklagarSs, og kvaS landiS bíSa margs-
konar óhag af stríSinu, verzlun og flutningar fengju tálma á
Duná, skip yrSu fyrir meiSslum og óskunda af skotvopnum Tyrkja,
o. s. frv. Tyrkir áttu þá viS mörgu aS snúast og vorn lengi
ekki viS látnir aS svara. Rúmenar ólu samt á málunum og á
þinginu gerSist versti kur af því aS Tyrkir vildu einskis sanns
gæta og loksins sendi (í haust eS var) utanríkisráSherra jarlsins,
Cogalniceanu þau skeyti til MiklagarSs, aS soldán gæti ekki búizt
viS neinu skattgjaldi frá Rúmeníu. MeSan aS samninganna var
leitaS á fundinum á MiklagarSi lágu þessi og önnur deilumál niSri
þar eystra, og eptir þaS aS hann varS aS lokleysu, og Rússar tóku
til öflugri sóknar í málunum, tók stjórnin í Rúmeníu aS verSa ber-
mæltari, og þaS fór aS sýna sig, yfir hverjum ráSum Rúmenar
hjuggu. þegar Rússar höfSu dregiS her sinn saman hjá Kisjeneff