Skírnir - 01.01.1877, Blaðsíða 157

SVÍMÓÐ OG NOREGUR.
157
haía sitSan um nýjár misst tvö af skáldum sínum, C. W. A.
Strandberg og J. L. Runeberg. Hinn fyrnefndi var a8
vísu ekki talinn í röS þjóSskálda Svía, en kveSskapur hans var
allur meS fjörlegum og fögrum brag, og fyrir þýSingu sína á
Don Juan eptir Byron var hann gerSur aS fjelaga i „Akade-
míinu sænska“. Hann valdi sjer huldunafniS Talis Qualis undir
flest þaS, sem eptir hann liggur — aS minnsta kosti frá æsku-
árunum. Hann dó í byrjun febrúarmánaSur þ. á. og komst
nokkuS yfir sextugt. Johan Ludvig Runeberg er einn
af höfuSskáldum Svía, og aS líkindum eitt hiS bezta skáld, sem
NorSurlönd hafa átt. Hann er fæddur (5. febr. 1804) af
fátækum foreldrum i JakobsstaS á Finnlandi, ellztur 11 barna.
AS hann hafi átt örSugt uppdráttar raá nærri geta, en þó skilaSi
honum allskjótt fram, því menn tóku bráSum eptir, hvaS í
honum bjó, og voru greiSir til stuSnings. Hann varS „ma-
gister“ viS báskólann, sem þá var í Ábo, en eptir þaS fór hann
langt upp í landiS og staSnæmdist tveggja ára tíma viS Pajene-
vatniS og hafSist þar viS í verum og veiSistöSum. Hjer gekk
hann í þann skóla, sem skáldin nema mest í, er hann kynnti
sjer hiS fáskrúSuga en þróttmikla líf alþýSunnar á Finnlandi,
lundarfar hennar og hugsunarhætti. Hjer hafSi.bann orSiS „ma-
gister“ í annaS sinn, því hann kom hjeSan. sem Nyblom kemst
um hann að orSi, „alinn á brjóstum norrænnar náttúru og viS
ódáinsfæSuna, sem söngdísin gríska færSi honum af Olympi ofan“.
Nú gat hann ljóSaS sem söngmeistari .þjóSar sinnar og látiS hvern
sem hlýddi heyra í harpslagi sínu hjartslög hennar i sorg oggleSi.
þaS er auSvitaS, aS hjer er talaS um sænskt þjóSerni, og svo
má kalla, aS sum ljóS Runebergs sje svanasöngur þess á Finn-
landi, þar sem honum voru sttmar hetjurnar i barnsminni, t. d.
Döbeln eptir bardagann viB Jutas, þegar Svíar háSu síSustu (?)
baráttuna viB ofurefliS. Fánrik Stáls Ságner (Sögur) eru
án efa þau beztu og minnilegustu hermannaljóS, sem nokkurn tíma
hafa veriB kveSin. þegar kvæSi, sem Hanna heitir, var komiS
á prent, var svo komizt aS orSi í einu riti: „Sænskur söng-
drottinn er Runeberg og verSur meBan sænskan er sænsk, meSan
Finnlendingurinn er sæiiskur og sænsk tunga hljómar honum á