Skírnir - 01.01.1884, Side 31

ENGLAMD.
33
að tala „hinna ósigrandi11 væri 200—250, Morðingjunum varð
heldur hverft við, er þeir sáu hann koma inn í dómsalinn og
setjast á vottabekkinn. Hægt var að sjá, að þeim svall til
hans heiptin. |>egar hann fór út aptur, kölsuðu þeir til hans:
,,Æ! gefðu okkur þó einn lokk af hárinu á þjer,!“ „Æ! gáðu
þó að þjer, því nú ertu á glapstig genginn!11 jbetta rættist
síðar. Carey spjátraði sig í dómsalnum, og var óskammfei linn í
öllum svörum. jbegar dómarinn spurði hann um áform „hinna
ósigrandi11, svaraði hann: „að framkvæma slikt, sem verður
kafii í sögu Irlands, ráða þá alla af dögum, sem fremja harð-
stjórn á Irlandi11. Stundum ávítaði dómarinn hann, en hann
svaráði öllu glottandi. Einu sinni þessu: „Jeg kann vel boð-
orðið: „J>ú skalt ekki í hel slá", en það er ógilt gagnvart
harðstjórunum.11 Morðinginn Brady tók öllu með kulda og
kæruleysi, en sá er Kurdley hjet, viknaði til tára, þegar hann heyrði
dóminn. Einn af þeim hjet O’Kelly, 19 vetra að aldri. jbrysvar
varð að kveðja til kviðnefndar, áður öllum (12) kom saman um
sekt hans. þegar búið var, gekk hann með ljettu bragði og
brosandi út úr salnum. Sá var síðast til hengingar dæmdur,
sem Fagan hjet. þeir aðrir er við morðin voru riðnir, voru
dæmdir til betrunarvinnu i 10 ár, einn i 5, eða minni hegn-
ingar, Carey komst ósýkn undan hegningu, sem til stóð. Hann
sat lengi enn i varðhaldinu, enda vissi hann sjer ekki óhætt
annarsstaðar. Hann átti sæti í bæjarráðinu í Dýfiinni , en
skrifaði því brjef svo látandi, að hann myndi vitja þess þá,
„þegar hann hefði lokið þeim önnum, sem ekki mætti fresta."
Mörgum þótti þetta votta ósvífni hans, en flesta grunaði þó,
að honum mundi vart vera alvara, en gerði þetta til að rugla
þá’ í reikningunum, sem hugsuðu honum þegjandi þörfina.
Sjálfur hugði hann þá til burtkomu, tók sjer annað nafn og
gerði sig mjög torkennilegan. jbetta kom þó fyrir ekki; þvi
t
samsærismenn Ira gatu náð njósnum af fyrirætlun hans. , Menn
heyrðu lengi ekkert til hans, fyr enn sú fregn kom frá Suður-
afríku, að maður nokkur, O’Donnell að nafni, hefði komið bana-
skoti á James Carey, þegar hann ætlaði að ganga á land í
þeim hafnarbæ á Kaplandinu, sem Port Elisabeth heitir.
3