Skírnir - 01.01.1884, Qupperneq 68

70
FRAKKLAND.
(1789) inn í þann sal hallarinnar, sem kallast knattleikssalurinn,,
er þeim var meinuð samseta við hinar stjettirnar, hina andlegu
stjett og eðalmennina. þeir voru sjö hundruð að tölu, og
unnu þá eið að því, að þeir skyldu ekki fyr skiljast enn þeir
hefðu afrekað Frakklandi frjálsa stjórn. Hjer var það, að
Mirabeau kallaði til hirðmeistara konungsins: „Segið herra
yðar, að vjer sitjum hjer að vilja þjóðarinnar og förum hjeðan
ekki, fyr enn vjer verðum að hopa undan fyrir bissustingjunum.“
Hjer samþykkti síðar þjóðarþingið lögin um mannrjettindin og
hina nýju rikisskipan. þenna sal hafði stjórnin látið endurfága
allan og búa, enda hafði þjóðvaldsþingið eða „konventið11 í
byltingunni fyrstu ákveðið, að hann skyldi ávallt standa til
söguminningar þeirra tíma. það sem hjer fór fram áminnstan
dag var uppruni hinnar nýju frelsisaldar. Hátíðin var vígslu-
dagur salsins. Jules Ferry hjelt vígsluræðuna, og talaði sjerí-
lagi um það dæmi, sem fulltrúar borgaranna hefðu leift síðari
kynslóðum til samheldis og eindrægni. — þjóðhátíðin 14. júlí
fór fram í París (og annarstaðar) með líkri viðhöfn og að
undanförnu, uppljómun borgarinnar, fánaskrúði og blóma, lit-
elda skotum og hersýning á Longchamp. það var enn til
fagnaðarauka, að borgarstjórnin { París ljet afhjúpa likneskju-
varða þjóðveldisins. það er kvenlikneskja, 14 álna há, og
stendur á afar háum steinstalla. Á höfðinu „frygisk11 húfa og
lárviðarsveigur, en oliuviðargrein í hendi. 1 skotum á stall-
anum þrjár myndir, sem tákna frelsið, jafnrjettið og bræðralag-
ið. Ræðuna hjelt forseti borgarráðsins, Mathé að nafni. í
ráðið velja Parisarbúar marga svæsna menn, rauðavíkinga úr
frelsisvinatölu, og einn af þeim var þessi maður. Jules Ferry
hafði beizt að sjá ræðuna, áður hana skyldi flytja, því til
varðavígslunnar var þeim Grévy og ráðherrunum boðið. En er
hann sá, að hún var frekorðari á sumum stöðum, enn honum
þótti vel hlýða, þá kom enginn þeirra til vígslunnar. — Mán-
uði síðar var annar varði afhjúpaður, sem reistur var í minning
varnarinnar móti umsátursher þjóðverja 1870—71. þar sjást
þrjár líkneskjumyndir: hermaður, sem stendur við fallbissu,
annar sár, sitjandi fyrir fótum hans, en hleður þó bissuna sina.