Skírnir - 01.01.1884, Síða 82

84
SPÁNN.
viðburði, sera orðið hefðu (o: í hernum). En í annan stað
þótti raörgum, að stjórnin á Frakldandi, eða Grévy forseti,
hefði ekki innt Spánarkonungi þá uppreist, sem bar, fyrir þá
hneysu, sem lýðurinn gerði honum í París, og lágu Vega de
Armijó á hálsi, er hann hefði ráðið konungi til að þiggja
veizluhald Grévys, í stað þess að halda áfram ferð sinni
samdægurs, en vandlætt ekki síðar um uppreistarjátninguna J).
Af þessu kom los á ráðaneytið, og lyktirnar urðu, að Sagasta
og allir hans sessunautar sögðu af sjer. Sagasta hafði þá
veitt stjórninni forstöðu frá því i febrúar 1881, og reynt að
þræða nokkuð miðleið milli apturhaldsmanna og hinna. Sá
maður kom saman nýju ráðaneyti, sem heitir Posada Herrera,
og er talinn með hinum frakkari í framsóknarliði frelsismanna.
Hann hefir heitiðflokkum þess, að leiða i lög almennan kosning-
arrjett, og jafnvel taka upp aptur rikislögin frjálslegu frá
18( 9 (sbr. „Skírni" 1869 og 1870). Bæði Serranó og Sagasta
hafa heitið honum fylgi, en sumum þykir þó ekki allt traust
um efndirnar af hálfu hins siðarnefnda. Flokkar Serranós
kallast „vinstrimenn konungs", en það var þessi skörungur, sem
stýrði rikinu, þegar þau ríldslög voru samþykkt, sem nú voru
nefnd. Posada Herrera er bezti vin Frakka, og að hans ráði
kvaddi konungur heim Fernan Nunez, sendiherrann í Paris, og
ljet Serranó marskálk fara þangað i hans stað. —■ A ferð
krónsprinsins þýzka (keisaraefnisins) til Spánar (í nóvember)
mun minnzt i þættinum frá þýzkalandi, en hitt má fullyrða þegar,
að þó prinsinum væri mæta vel tekið á Spáni, og Spánverjar
þökkuðu svo fyrir viðtökurnar á þýzkalandi, þá hefir þetta
alls ekki dregið úr vinfengi þeirra við Frakka.
Að endingu lítið til dæmis um hvernig Spánverjar, stjórn
þeirra og yfirvöld vaka yfir helgri trú. það er til þeirrar sögu,
að lestrar og reikningsbók var prentuð 1876 handa börnum í
skólum prótestanta í Garciu. En hjer var sá hængur á, að
') Öðrum j'.'ótti þó hjer ekkert á bresta af hálfu Grévys eða stjórnarinnar,
er hún bæði lýsti yfir því, að lýðnum hefði ósœmlega og illa farizt,
og rak þá menn (t. d. Thibaudin, hermálaráðherrann) frá embættum,
sem slöku höfðu við slegið, eða eigi gert ráðstafanir tíl varúðar.