Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1913, Qupperneq 30

32
ástatt um eins og bæjarleifarnar í Ilerjólfsdal, að hér hefði alt blásið
upp einhvern tíma í fyrndinni, en grjót alt orðið eftir og bygginga-
leifarnar kafnað í sandi, sem síðan hefði aftur gróið upp, og svo
aftur blásið upp nú á síðustu áratugum. Nú kvað þessi síðasti upp-
blástur vera hættur og farið að gróa hér upp aftur á síðustu árum.
Skal svo ekki rætt meira að sinni um landnám á Vestmanna-
eyjum, en snúið að næstu sögn.
4. Skorin.
Þegar þeir Kári Sölmundarson og Þórgeirr skorargeirr riðu heim
af þinginu mikla 1012 fréttu þeir er þeir voru komnir austur að
Seljalandsmúla, að Sigfússynir og aðrir brennumenn, 15 saman, væru
á leið austur og skamt á undan.
Þórgeirr mælti þá við Kára: »Hvat er þjer næst skapi ?, vill þú
at vit ríðim eptir þeim?«
Kári svarar: »Eigi mun ek þess letja«.
Þórgeirr mælti: »Hvat skulu vit ætla okkr?«.
«Eigi veit ek þat«, segir Kári; »kann þat opt verða, at þeir
menn lifa langan aldr, er með orðum eru vegnir. Enn veit ek,
hvat þú munt þjer ætla. Þú munt ætla þjer átta menn, ok er þat
þó minna enn þat er þú vátt þá sjau í skorinni, ok fórt i festi ofan
til þeira. Enn yðr frændum er svá háttat, at þjer vilið yðr allt til
ágætis gera; nú mun ek eigi minna at gera enn vera hjá þjer til
frásagnar. Skulu vit nú ok tveir einir eptir ríða, því at ek sje at
þú hefir svá til ætlat«.
— Síðan riðu þeir austr hit efra ok kvámu ekki í Holt. —
Brennunjálssaga, 146 kap.
Mikil snild er á þessu samtali.
Vér skiljum það, að Kári muni vera hér að minnast einmitt á
sama atburðinn og sömu »skorina«, sem Þórgeirr síðan var kendur
við, og hefir höfundur sögunnar álitið að öðrum væri jafnkunnugt
um þann atburð og honum sjálfum, og þyrftu þessi orð Kára engrar
skýringar við.
Sögnin um Þórgeirr, er hann vá þá sjö í skorinni og fór í festi
ofan til þeirra, hefir líka orðið mönnum minnisstæð, lifað í munn-
mælum og er til enn. Hana er nú að finna í Holta-Þóris-sögu, og
munu nú sumum þykja gögnin ekki góð. En sögnin er svona:*)
*) Njála, Khavn 1815, I,. bls. 826—28.
J) Sagan af Holta-Þóri. Útg. Magnús Sigurðsson, Rvík 1876, bls. 22—23.
Holta-Þóris-saga er víst algerlega nýsamin og engin handrit hafa fundist gömul af
henni. Sú er út var gefin af Magnúsi pósti 1876, var að sögn dr. Jóns Þorkelssonar