Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1921, Side 107

107
man gjörla til bilanna a—b og e—d í mindinni yðar, og hafði jeg
sama álit og þér á hvörju tveggja þessara bila. —
Fleyri lagða er nú ekki híngað að sœkja, enda er nú geitar-
húsið tómt og bið eg yður að fyrirgéfa mér og afsaka fátæktina
Yðar
með heiðran og elsku
skuldbundnum vin
E. 8. Einarsen.
Fylgiskjal 1111.
Br)ef til Siguröar máiara GuOmundssonar frá Árna B)örnssvni, bónda i Hvammkofí,
viOvfkfandi Gálgakletti f Almannagjá, hólmunum f Oxará o. fl.
Hvammk þann 28 Jan 18ö4.
Háttvyrti málkunningi!
Eins og eg innilega þakka yður hér með bréfið af 8da þ. m. eins lakleg og
ónóg verður úrlausn min á spurningum þeim er þér með þvi leggið fyrir mig.
Það er ekki gott orðið, að lýsa með sanni örnefnum hjá Þingvöllum, þar sem
sitt seigir hvor um sama hlutinn einn teigir þetta t. a. m. Gdlgaklett — annar hitt,
og hvor hefir sína tilheyrendur og þeir bera hvor sem hann hefir heirt, máské þó
allt sé sönnu fjærst.
Það er þó ekki vert að liggja á þvi litla sem"eg hef heirt um örnefni þar,
þó ekkert kunni vera satt, þá er það þó til að filla »sumlið« (!!) —
Gálga hef eg þá fyrst heirt kallaðann í 8tekkjar gjá, her um 30 faðma fyrir
norðan stekkinn milli lægri barms og klettanna, og sést frá stekknum, hefir annar
trés endinn átt að liggja á hellu útúr harminum, en hinn á hleðsluminduðuj þrepi
í frál: klettunum; — einnig hef eg heirt Gálgakletta nefnda í gjánni fyrir norðan
snorrabuð, en hvar G. er, man eg ekki með vissu, eða hef ekki tekið eptir; — ein-
hverju sinni í galsa okkar krakanna, fundum við rif áþekt mannsrifi i skúta undir
lægri barmi her um t/s Dær Gálga en stekk, annað hef eg ekki fundið af því tagi,
fyrir utan talsvert af beinum blandinni ösku i kjaptinum á Brennuugjá, sem fyrst
i minni tið var þar. —
Þá er ,að snúa máli að Hólmunum! Deiling, og breyting nafna á Öxararhólma,
ætla eg ekki sé svo forn, heldur hafi hann og það — ef til vill — leingi fram eptir
verið einungis 1. Þannig var, t. a. m. kagahólmar sem nú eru 2. með þvi nafni
í korti yðar, — fyrst i minni tið 1828 einungis 1. að sönnu var þá graslaus rönd
yfir hann, þar sem nú er komið siki, hér um faðmsbreið, svo litlum mun lægri en
hólminn að tæki maður sprettinn á inuri bólmanum, þá hneigði skeiðhesturinn sig
litið eitt er hann fór yfir röndina, einnig hefir sandeyrin fyrir neðan fossinn, mynd-
ast 8Íðac, þar lá þá áin.
Stíblur og vetrar hlaup í ánni, eiga vist tnikinn þátt í að afnema og snndur
skilja hólmana, og máské búa til aðra nýja, sem með tímanum verða grasi vaxnir;
Hólmann næstan brennugjá, befi eg heirt nefndann Þorteifshólma, og eg hef
heirt sagt hann væri i honum heigðr, þó mér hafi aldrei þótt það vel trúlegt, enda
veit eg ekki af haug hans, kringlótta hóimann við sikið, hef eg beirt kallaðann Ja-
cobshólma og hólmann þar fyrir vestan Guðl. hólma rök til þess, gét eg einginn skráð.
Til merkis um hvað áin breitir sér, og ef til vill, mindar nýa hólma, vil eg
geta þess, að þá eg fyrst mundi til, var kvíslin fyrir vestann Þorl: hólma, einginn,
þá var og vesturkvislin nærfelt einginn —
VyrðiS nú vel flytirinn yðar einlægum kunningja
Á. Björnssyni.